Terwijl veel bedrijven bulken van de cash, op dit moment de rente laag is en de krampende economie veel kansen biedt aan koopjesjagers, wordt er toch weinig geïnvesteerd. Het antwoord zit niet alleen in de volatiele omgeving vol onzekerheden. Het antwoord zit ook in de managers zelf.
Dat blijkt uit een wereldwijd onderzoek van McKinsey, gepubliceerd in het eigen McKinseyQuarterly.
Opvallend is dat de meeste executives zelf oordelen dat hun organisaties te gierig zijn en te weinig investeren in vooral research en development. Tweederde van de corporate beslissers vindt dit. Nog eens de helft van hen, is van mening dat er ook sprake is van onderinvesteringen in marketing en sales. Ook steken ze collectief te weinig geld in nieuwe producten en het ontwikkelen van nieuwe markten.
Vooringenomen
Een belangrijke oorzaak van deze onderinvesteringen waardoor bedrijven kansen missen en de resultaten (veel) minder zijn dan mogelijk, zit in de vooringenomenheid -de vertaling van het Engelse bias- waar de executives zelf last van hebben. Een van de ‘rare’ onbalansen die uit het onderzoek naar voren komt is dat de kans op verlies veel zwaarder wordt gewogen dan diezelfde kans op winst. Zo mag het potentieel verlies tussen de één en twintig procent bedragen van de potentiele winst, willen de executives een investment opportunity omarmen. Managers zijn extreem risicomijdend geworden en laten daardoor kansen – en dus investeringen – aan zich voorbij gaan. De onderzoekers constateren dat hoe groter de onbalansen in de afweging zijn, hoe meer kansen worden gemist.
Beelden
Een van de meest voorkomende problemen in het beslistraject zit al bij het plan. Opstellers, vaak ook weer executives, focussen zich vooral op redenen om dat nieuwe plan toch maar door te laten gaan. De downside blijft vaak opvallend onderbelicht. Daarvoor wordt regelmatig overgecompenseerd en dan wordt ondanks dat mooie plan, onvoldoende geïnvesteerd om de kans maximaal te benutten. Een tweede veelvoorkomende reden dat de objectiviteit in het beslisproces onder de maat blijft zit in de gebruikte analogieën. Om een investment opportunity beeldend neer te zetten zoeken mensen naar vergelijkingsmateriaal. Maar parallellen met het verleden dekken de lading maar gedeeltelijk. Het beeld zet dan de toon en niet de investeringskans zelf. Ook dit kan leiden tot onderinvestering.
Kampioen
Niets menselijks is de managers uit het onderzoek vreemd. De ‘champion bias’ kwam ook vaak voor. Steun wordt dan niet zozeer gegeven aan een concreet investeringsplan, maar aan de persoon die het heeft bedacht of het moet gaan uitvoeren. De relatie wordt dan belangrijker dan de businesscase.
