Twee stellen en vier carrières. Als dat maar goed gaat. Twee stellen vertellen.
Paul Teixeira (41) – Uitgever bij en eigenaar/oprichter van Sandbox Publishers
Lindy Dragstra (44) – Manager Marketing en Communicatie bij Inter Access
Lindy Dragstra en Paul Teixeira zijn nu 13 jaar samen, waarvan acht jaar getrouwd. Ze hebben geen kinderen, maar wel twee katten: Stony en Chica
Dragstra: “Of onze carrières wel eens botsen? Als grap zou ik kunnen zeggen: bij elk persbericht dat ik verstuur. Paul was vroeger journalist en is nu uitgever van zakelijke bladen, terwijl ik altijd in communicatiefuncties bij IT-bedrijven heb gewerkt. Zo hebben we elkaar ook ontmoet. Ik werkte bij Artisoft en Paul was adjunct directeur bij CM Corporate. Hij kwam niet opdagen bij een persconferentie die ik had georganiseerd, toen ben ik hem de persmap hoogstpersoonlijk gaan brengen.”
Teixeira: “Nou, ik herinner me het ietsje anders. Ik kreeg eerst een telefonische schrobbering, voor ze op hoge poten mijn kantoor binnen kwam.”
Dragstra: “Heb ik toen eigenlijk mijn verhaal nog gekregen?”
Teixeira: “Welnee, die persmap ging ongezien de prullenmand in.”
Dragstra: “Maar nu even zonder gekheid. We moeten daar heel zuiver in zijn. Sommige dingen bespreken wij gewoon niet en andere zaken zijn weer een kwestie van elkaar blindelings vertrouwen.”
Teixeira: “Wij zijn eigenlijk permanent off the record. Als zij ergens werkt, dan doe ik dat bedrijf gewoon niet. Maar, ik moet zeggen dat het makkelijker is nu ik niet meer actief schrijf en geen redactionele verantwoordelijkheid meer draag. Dan loop je toch veel minder tegen dit probleem aan.”
Dragstra: “Daarnaast scheelt het wel dat we actief zijn in dezelfde branche. Je hoeft veel minder uit te leggen.”
Teixeira: “Hoeveel ik werk? Ach, dat valt wel mee. Ik probeer zo rond een uur of zeven ’s avonds klaar te zijn. En de zaterdag is vrij, op zondagavond begin ik met mijn voorbereiding voor de komende week. Hoeveel uur zou dat dan zijn?”
Dragstra: “Als ik het moet inschatten, dan maak jij met gemak 80 uur per week hoor.”
Teixeira: “Echt? Zo veel? Daar moet ik wat aan doen dan…”
Dragstra: “Ik heb wel piekperiodes, maar ik denk dat ik gemiddeld tussen de 50 en 60 uur zit. Dat is dan exclusief feesten en partijen waar ik mijn gezicht moet laten zien. Daarnaast doe ik, ongeveer 5 à 10 uur in de week, vrijwilligerswerk voor RTV Amstelveen. Het is een druk leven. Ik heb eigenlijk geen tijd voor hobby’s. Ik heb heel lang gesoftbald, maar dat was niet meer te doen. In plaats daarvan loop ik nu hard. Als ik mezelf zo hoor praten, dan denk ik dat we helaas workaholics zijn.”
Teixeira: “Ja, ik ben ook met dat virus besmet. Zeker nu, met een eigen bedrijf. Het klinkt misschien afgezaagd, maar mijn werk is echt mijn hobby. Daarnaast probeer ik wel één dag per week aandacht te besteden aan fotografie. Ik ben ooit als fotojournalist begonnen, die vaardigheid wil ik behouden en ik vind het heerlijk om te doen.”
Dragstra: “Het scheelt natuurlijk enorm dat wij geen kinderen hebben. De planning draait om ons tweeën en de twee katten. En die zijn behoorlijk zelfstandig hoor. “Ik kan me voorstellen dat het voor een koppel met kinderen én twee carrières een stuk moeilijker is. Wij klinken eigenlijk als een saai stel, maar ik ben een heel tevreden mens.”
Maartje Snellen (38) – Manager bij Shell International
Huib de Vries (40) – Manager PR & Sponsoring bij Volvo Car
Maartje Snellen en Huib de Vries zijn 14 jaar samen. Ze hebben een zoontje van twee; Bram. Hun tweede kind is op koms.t
Snellen: “Wij hebben wel een crisis gehad in onze relatie. Na acht jaar samen en non-stop werken merkten we dat het niet meer ging. Nooit voor acht uur ’s avonds thuis, een druk sociaal leven en in het weekeinde toch nog even achter de laptop… We zijn toen een jaar uit elkaar geweest en sindsdien is het anders.”
De Vries: “Wij weten nu dat we niet gelukkig worden van alleen maar werken. Je moet rust hebben, voor jezelf en voor elkaar. En ik wil ook gewoon met mijn zoon langs de zwanen kunnen fietsen.”
Snellen: “Zeker nu, met de kleine, moeten we alles heel goed organiseren. Bram gaat twee dagen naar een crèche met een iets verlengde opvang, zodat wij hem om half zeven op kunnen halen, daarnaast hebben wij twee dagen een vaste oppas aan huis en de vrijdag wisselen Huib en ik af.”
De Vries: “Anders is het niet te doen. Als je een kind vier of vijf dagen naar de crèche brengt, dan is hij afgepeigerd. Dat zouden wij ook niet willen.”
Snellen: “Het moet thuis goed geregeld zijn, anders zit je ook niet lekker op je werk.”
De Vries: “Vooral ook omdat wij allebei banen hebben waarvoor we veel naar het buitenland moeten. Dan is het fijn voor de ander om die vaste ondersteuning te hebben. En mocht er toch iets samenvallen, dan hebben we altijd de grijze tornado’s nog, de opa’s en oma’s.”
Snellen: “Op het moment dat er bij een van ons tweeën een datum bekend is van het een of ander, dan mailen we dat direct heen en weer.”
De Vries: “Ik weet nog wel dat jij dat vroeger een soort horrorscenario vond.”
Snellen: “Ja, ik dacht mijn hemel, die mensen leven volgens een spoorboekje. Ik bedoel, boodschappen doen voor de hele week? Ik rende om half acht nog even snel de supermarkt in. Maar ik merk wel dat ik vooraf meer tegen de logistiek heb opgezien dan nodig bleek te zijn.”
De Vries: “Ik vind dat het heel natuurlijk is gegaan. Het went snel om zo te leven.”
De Vries: “Naast die oppas hebben we ook nog de hulp van een schoonmaakster, een tuinman en een glazenwasser. Daar hangt een prijskaartje aan, ja.”
Snellen: “Ik ben een leukere moeder als ik mentaal uitgedaagd wordt en daar voldoening uit kan halen. Het is weer niet zo dat ik uit ben op een carrière, ik ben uit op een leuke baan.”
De Vries: “Ik ben meer carrièregedreven dan Maartje, maar ik wil er niet alles voor opofferen.”
Snellen: “Ik heb een behoorlijk drukke baan nu, maar ik ben veel rustiger dan vroeger.”
De Vries: “Waarschijnlijk loopt de boel eerder uit de hand als je allebei een drukke baan hebt zonder kinderen, want dan zit er geen rem op. Ik bedoel, dat hebben wij zelf meegemaakt.”
Snellen: “Natuurlijk blijf je dagelijks worstelen met de prioriteit, maar ben ik daar ongelukkiger door? Ik dacht het niet.”
