Geen producten in de winkelwagen.
Onderweg naar de top kenden veel succesvolle managers een ‘voetje’: een beslissend zetje omhoog. Vier sleutelfiguren van ziekenhuisdirecteur Aysel Erbudak.
Asir Erbudak
“Mijn vader ging na een conflict met zijn ouders bij ze weg, zonder cent op zak. Twee ossen had hij nodig, daarmee zou hij het wel redden zonder familie. Om het geld te verdienen, vertrok hij in 1972 naar Nederland, waarbij hij zijn gezin van vrouw en vijf kinderen achterliet. Zes jaar later kwamen wij over. Tot mijn elfde had ik mijn vader dus nauwelijks meegemaakt. Ik was niet de makkelijkste, niet de modeldochter waar een Turkse vader trots op is. Ik wilde los van de benauwende regels van de gemeenschap. Ik trouwde en scheidde na een paar maanden, ben nooit de vrouw geweest van huisje, boompje, beestje. Pas de laatste jaren heb ik een goede band met mijn vader. Achteraf bekeken lijk ik op hem. We zijn allebei onbuigzaam en allebei in staat vanuit beperkingen dingen voor elkaar te krijgen.”
Hans Ludwig
“Toen ik als jong meisje bij de gemeente Amersfoort ging werken, kwam ik de cultureel antropoloog Hans Ludwig tegen. Hij was daar toen coördinator minderhedenbeleid. Door hem ben ik opnieuw opgevoed. In de weekends maakte ik met hem en zijn vrouw lange wandelingen en spraken we. Voor mij was de wereld vaak zwart/wit, maar hij liet mij alle tinten ertussenin zien. Hij leerde mij vooral over mensen, over hun achtergronden, drijfveren en kwaliteiten. Tot vandaag profiteer ik van dat inzicht. Zeker in een ziekenhuis, waar mensen met de meest uiteenlopende achtergronden werken en patiënt zijn. Hij leerde mij ook dat je soms dingen op een andere manier kunt zeggen. Nog steeds neem ik geen blad voor de mond, maar door hem heb ik leren inzien dat je soms meer bereikt als je het iets anders formuleert.”
Jan Schram
“Mijn zakenpartner Jan Schram en ik kennen elkaar door en door na inmiddels zestien jaar compagnonschap. Hij is 25 jaar ouder dan ik, en is de man die het het langst met mij heeft volgehouden. Hij heeft mij het vertrouwen gegeven te komen waar ik nu ben. En dat is heel bijzonder voor iemand als Jan Schram die niet zomaar mensen vertrouwt en maar weinig mensen om zich heen duldt. Ik maak graag nieuwe vrienden en hou ervan iets van mezelf te geven, me kwetsbaar op te stellen. Jan zou dat nooit doen. Hij bekijkt zaken altijd vanuit de kritische kant: waarom het niet zal lukken, ik vanuit de optimistische kant: waarom het wel zal lukken. Dat maakte van ons een gouden duo. Ik ben niet bang om dingen te verliezen, ben ook niet materialistisch. In Turkije kun je echt alles kwijtraken, maar hier heb je aan het eind van de dag altijd wel een warme maaltijd.”
Wim Zegwaard
“Ondernemer Wim Zegwaard ken ik al sinds ik een jaar of 25 was. De ‘vuilniskoning’ wordt hij nog steeds genoemd, naar het bedrijf dat hij zo’n twintig jaar geleden heeft verkocht. Wim heeft in zijn leven de nodige valse beschuldigingen over zich heen gestort gekregen, maar heeft dat allemaal doorstaan. Ook ik word niet altijd met open armen ontvangen. Toen wij voorstelden om het Slotervaart te redden, werden we met de nek aangekeken. Een particulier die een ziekenhuis kocht, wie dachten we wel niet dat we waren? Maar toen we het uiteindelijk hadden overgenomen, was ik er nog niet, want ik voldeed natuurlijk op geen enkele manier aan het standaard profiel van een ziekenhuisdirecteur, een grijze muis in een grijs pak. Ik was een jonge vrouw met een allochtone achtergrond zonder academisch verleden. Bovendien kleed ik me ook anders dan de standaard directeur en – niet onbelangrijk – had ik nooit gewerkt in de ziekenhuisbranche. Van Wim heb ik geleerd om nuchter te zijn, vast te houden aan je eigen pad en bij elke val weer op te staan en door te gaan. Niet zitten kniezen. Wim leerde mij om een winnaar te willen zijn, en ook te kunnen zijn.”
Cv Aysel Erbudak
Geboren april 1968 in Turkije. In 1979 met haar familie naar Nederland.
Opleiding propedeuse hbo maatschappelijk werk.
Functie voorzitter raad van bestuur Slotervaartziekenhuis (na overname in 2006), het eerste private ziekenhuis in Nederland.
Burgerlijke staat ongehuwd. Moeder van 3 kinderen.
> Dit artikel is afkomstig uit MT Magazine. Klik hier om het magazine online te bestellen.
