Geen producten in de winkelwagen.
Laurus is al om. Alle winkels van de supermarktmoloch gaan over op 'zijn' succesformule, Konmar. Nu Nederland nog. Twijfels over de ambitieuze aanval op marktleider Ahold kent Laurus-bestuurder Peter Stuyts niet. “Ik voel me soms net Robin Hood.”
Den Haag begin jaren negentig. Tevreden monstert Peter Stuyts de feestgangers. Prachtig toch, dat wij-gevoel van de Konmar. Welk bedrijf heeft zulke prachtige feestavonden? Later die avond staat zijn blik echter wat stuurs. Hij mist een aantal mensen. Vooral uit het midden- en hoger kader ontbreken er medewerkers. De volgende dag zullen ze, ruimschoots onderstreept door een bepaald drieletterwoord, genadeloos op hun donder krijgen.
Almere mei 2001. Glimmend van trots struint Peter Stuyts (54) door de zojuist geopende Konmar in Almere. “We spelen Champions League en die willen we winnen ook,” klinkt het monter. “We willen de beste zijn met de topwinkel van Nederland. Binnen drie jaar willen we Albert Heijn van de eerste plaats verstoten. Winnen doe je niet meteen, daar is de komende tijd voor nodig.” En dan is er bij de wijnafdeling ineens weer dat drieletterige woord. Die afdeling vindt hij zwaar onder de maat.
“Hij is k.., ” herinnert Stuyts zich de afdeling enkele dagen later tegenover Peter Garstenveld. De hoofdredacteur van het gezaghebbende vakblad Distrifood heeft een primeur. Hij mag een broodje eten met Peter Stuyts. De man die binnen de raad van bestuur van Laurus verantwoordelijk is voor de operatie Konmar. Een man waar héél retailend Nederland als de dood voor is. En niet alleen de concurrentie.
“Nee, ik zeg absoluut niets,” hyperventileert zijn voormalige collega-directielid Harm-Jan Stoter. Na een conflict met onder meer Peter Stuyts werd zijn arbeidscontract vorig jaar door de Amersfoortse kantonrechter ontbonden. Hij kreeg 800.000 gulden mee. Daaraan was wel één voorwaarde verbonden. Hij mocht niets meer zeggen. Niets over Konmar, Laurus, Super de Boer en zéker niet over Peter Stuyts.
[P;Kameraadschap]
De hoofdredacteur van Distrifood wordt niet door een met acht ton gehonoreerde muilkorf gehinderd. Toch beperkt ook hij zich liever tot het faxen van de column die hij over het gezamenlijk geconsumeerde broodje schreef. Het is oorlog in supermarktland. Dat vergt tactiek. Zéker wanneer een van de belangrijkste hoofdrolspelers niet alleen prijsvechter blijkt te zijn, maar vechter én voetbalfan.
Tijdens het broodje met de hoofdredacteur van Distrifood gaat de gsm van Stuyts. Er klinkt het deuntje van 'hand in hand, kameraden'. Vervolgens laat hij trots een sms'je zien. Van Ole van der Straaten, voorzitter van de raad van bestuur van Laurus, “Zo hoort het,” sms'te Van der Straaten over de uitslag van Ajax-Feyenoord. “Kijk, zo kameraadschappelijk gaat de raad van bestuur met elkaar om,” grijnst Stuyts tevreden naar de hoofdredacteur van Distrifood.
Dan volgt weer een tirade. Over Schuitema, dat op de dag van de opening een cameraploeg naar Almere stuurde. Hij had ze eruit willen trappen. “Maar wij zijn hier te fatsoenlijk.” Woedend is hij tijdens die lunch ook over de Vomar. Geven ze zomaar vijfentwintig gulden op elke honderd gulden boodschappen om hén een hak te zetten. André Michel, waar hij jarenlang mee samenwerkte, zit daar nota bene achter. En dan is er Albert Heijn, dat twee tientjes op de honderd gulden weggeeft. “Waar is iedereen eigenlijk mee bezig?”
Maar er is weinig meer dat hem verbaast. Het strategische plan voor Konmar dat hij tot in detail had uitgewerkt, is door toeleveranciers bij de concurrentie terechtgekomen. Maar ze krijgen hem niet klein. “Ik heb alweer een ander plan geschreven,” vertrouwt hij Garstenveld toe. “Ik voel me soms net Robin Hood.”
[P;Sekte]
De Robin Hood van het supermarktwezen begint zijn carrière bij Bas van der Heijden. Uiteindelijk wordt hij daar algemeen directeur. In 1989 volgt de overstap naar Konmar.
“We vonden hem echt een verademing,” herinnert een voormalig collega zich. “Hij is echt heel down to earth en aimabel. Dat wil zeggen, hij is aimabel zo lang je je honderd procent voor het bedrijf geeft. Het had soms iets weg van een soort sekte.”
Die sekte boert goed onder zijn leiding. Het aantal Konmarvestigingen stijgt in rap tempo van zes naar dertig. Uiteindelijk komen ze, zéér tegen zijn zin, terecht onder de paraplu van de Vendex Food Group. Toch weet Stuyts ook binnen deze moloch zijn Robin Hood-reputatie hoog te houden. In tegenstelling tot collega-directeuren van Edah en Basismarkt, die aan groepsdirecteuren moeten rapporteren, creëert hij al snel een rechtstreekse lijn met Vendex bestuursvoorzitter Jan-Michiel Hessels.
In 1998 fuseren Vendex Food Group en De Boer Unigro. Laurus luidt de naam van het uit een verwarrende hoeveelheid formules bestaande nieuwe conglomeraat. Stuyts heeft twee remedies om aan die verwarring een eind te maken. Er moeten koppen vallen, en bovenal moet er één formule komen. De Konmar-formule, maar dat spreekt voor zich. Al vóór de fusie heeft hij bestuursvoorzitter Hessels voorgesteld een flink aantal Edah's tot Konmar om te bouwen. Stuytst houdt van tempo.
Reden voor Konmar-veteraan André Michel om in 1997 al over te stappen naar de Haarlemse concurrent Vomar. Zoals zovele slachtoffers van de Robin Hood van het supermarktwezen blijkt ook Michel over een slecht geheugen te beschikken. “Nee,” luidt zijn commentaar, “dat is allemaal zó lang geleden, daar kan ik niets meer over zeggen. Maar ik heb nooit ruzie gehad met Stuyts.” Insiders weten wel beter.
Zomer 1999 vergroot Stuyts in rap tempo zijn aantal vijanden. Hij zit in de studiegroep die de integratie van Konmar en Super de Boer moet bestuderen. “Zijn insteek,” zo herinnert een van de deelnemers zich, “was van meet af duidelijk. Het moest állemaal Konmar worden. Deze formule had immers bewezen succesvol te zijn.” Voor dat laatste argument zijn velen binnen Laurus meteen gevoelig. Alleen hebben ze wat moeite met het tempo van Peter Stuyts. Ze hebben ook moeite met zijn tactische opstelling. Binnen de studiegroep zal hij nímmer het drieletterwoord bezigen, en toont zich zelfs gevoelig voor Stoters argumenten om de zaak vooral behoedzaam aan te pakken. Maar bij de rapportage aan de groepsdirectie verdedigt hij vooral zijn eigen argumenten.
Rond de eeuwwisseling lijkt de directie van Laurus verdacht veel op een duiventil. Een groot deel van de opengevallen plaatsen wordt op voorspraak van Stuyts door Konmarmensen opgevuld. Het wachten lijkt nu op het vertrek van bestuursvoorzitter Ole van der Straaten. Tijdens de presentatie van de Konmar-operatie signaleren enkele media al een ijzige sfeer tussen Stuyts en zijn hoogste baas. Ten onrechte. De twee blijken elkaar zelfs sms'jes over voetbaluitslagen te sturen. Stuyts, zo wordt ons door diverse bronnen verzekerd, “is wel een vechter, maar hij vecht maar voor één doel. Hij wil met Konmar marktleider Albert Heijn van de kaart vegen. Zolang niemand hem daarbij dwarsboomt, is het een uiterst aimabele man.”
CV Peter Stuyts
BURGERLIJKE STAAT gehuwd, twee kinderen
WOONT in Rotterdam
MARKANT incidenteel grof taalgebruik
GROOTSTE BLUNDER overschatting Konmarformule
HOBBY voetbal
CURRICULUM
1946 geboren in Rotterdam
1963 middelbare detailhandelschool
1965 diverse vakopleidingen
1967 medewerker Bas van der Heijden
1976 algemeen directeur
1989 directievoorzitter Konmar
1999 lid raad van bestuur Laurus
