De scheepvaart is een hiërarchische branche. Maar voor kapitein Peter Slobben (31) hoeft dat niet zo. “Respect dwingt je niet af door je kapitein te laten
noemen.”
“Ik ben een schipperskind. Mijn ouders hebben een binnenvaartschip en varen door Nederland en Duitsland. Tot mijn zesde heb ik aan boord gewoond. Daarna ging ik naar het schippersinternaat in Rotterdam. Ik heb dat nooit een probleem gevonden. Je groeit ermee op, je weet gewoon niet beter. Een binnenvaartschip heb ik nooit willen varen; ik zie dat mijn vader en moeder nauwelijks vrije tijd hebben, dat wilde ik niet. Maar de scheepvaart trok me wel. Na de havo ben ik naar de Zeevaartschool in Vlissingen gegaan, waar ik de opleiding voor maritiem officier heb gevolgd. Sinds januari van dit jaar ben ik kapitein. Dat word je niet zomaar. Je begint, afhankelijk van de grootte van het schip, als tweede of derde stuurman. Dan groei je door naar eerste stuurman en als je voldoende vaaruren hebt, kun je doorgroeien naar de rang van kapitein. “In het spreekwoord ‘geen twee kapiteins op één schip’ zit wel een kern van waarheid. De scheepvaart is een heel hiërarchische sector. Van oudsher geldt: ‘de kapitein spreekt, en daarmee klaar’. Vooral op grote schepen gaat het nogal om rangen en standen. Dat heb ik ervaren in een eerdere baan, toen ik met een grote tanker naar Zuid-Amerika voer. De hiërarchie was er heel sterk. Daarop heb ik besloten dat ik zelf niet op een groot schip wil varen. Een klein schip ligt me beter, dat hiërarchische hoeft voor mij niet zo. Ik ben nog vrij jong en sommigen vinden mij misschien wat familiair. Aan boord ben ik gewoon Peter. Ik denk niet dat je respect afdwingt door je kapitein te laten noemen. Wel door je houding, door je doen en laten. Ik vind het belangrijk om teamspirit te kweken. Ik wil mijn mensen laten blijken wanneer ze iets goeds doen. Dat geeft plezier in het werk. “Eén keer in mijn leven heb ik een baan aan wal gehad. Als operator, belast met het laden en lossen van schepen. Ik vond het vreselijk geestdodend. Sinds een jaar of vier vaar ik bij rederij Clearwater Group uit Papendrecht. Het is een jonge club, het bedrijf is groeiende. In 1995 begonnen ze met één chemicaliëntanker, nu hebben ze er vijf in de vaart. Die jonge sfeer, dat ligt me wel. Ik vaar op de Clearwater, het oudste schip, met acht bemanningsleden. We varen een vaste route tussen Rozenburg, bij Rotterdam, en Tees in Engeland. Ons schip vervoert nylonzout, een grondstof voor de chemische industrie. “Als ik dienst heb, vaar ik zeven weken achter elkaar. Daarna ben ik zeven weken vrij. Op het schip zit je behoorlijk op elkaars lip. Het gebeurt wel eens dat er iemand bij is waar je een hekel aan hebt. Daar probeer ik dan zo professioneel mogelijk mee om te gaan. Je moet je persoonlijke gevoel kunnen scheiden van je werk. Veel privacy heb je niet op het schip. Je hebt wel een eigen kamer met een eigen tv’tje en radio. Maar als de deur open gaat, dan zit je toch weer op het werk. Je kunt niet zomaar weg. Daar staat veel tegenover. Ik heb een uitstekende verlofregeling. Hoeveel mensen hebben zeven weken achter elkaar vrij?
“Managen is eigenlijk maar een heel klein deel van mijn werk. Een kapitein is boven alles een vakspecialist. Ik ben verantwoordelijk voor de lading en de veiligheid van het personeel, ik loop wacht, ik geef aanwijzingen aan de loods, ik manoeuvreer het schip in de havens en ik doe al het papierwerk. Uiteindelijk ben ik wel de baas. Als je met acht mensen bent, heb je ook acht meningen. En iemand moet de beslissingen nemen. Maar echt met de vuist op tafel slaan, dat heb ik nog niet vaak gedaan.”
CV Peter Slobben
1972 > geboren te Groningen
1989 > havo in Rotterdam
1995 > Hogere Zeevaartschool in Vlissingen
1996 > Theodora Tankers, 2e stuurman
1997 > Nerefco Pernis, oil movement operator Seatrend Shipping, 2e stuurman
1998 > Clearwater Group, 2e stuurman
1999 > Vroon BV en Marin Shipmanagement, 2e en 1e stuurman
2000 > Clearwater Group, 1e stuurman
2004 > Clearwater Group, kapitein
