Als directeur van de eigenzinnige VPRO ziet Peter Schrurs zijn taak vooral als die van beschermheer. De medewerkers moeten lekker kunnen werken. Zijn verrichtingen op het gebied van beleid en bestuur worden door andere media nauwlettend gevolgd. “Alles wat je doet ligt meteen op straat.”
“Wij zijn een speelbal van de politiek. Als mededirecteur van de School voor Journalistiek in Utrecht sloeg ik nog wel eens een maatregel over. Dat merkte toch niemand. Meestal kwam er vlak daarna weer een ander kabinet met nieuwe maatregelen. Bij de VPRO kan dat niet. Alles wat wij doen wordt goed in de gaten gehouden. Het is een kleine wereld. Wij zijn bovendien erg zichtbaar in de media. Alles wat je doet ligt meteen op straat. Ook als de medewerkers een manifest schrijven dat ze ontevreden zijn over de leiding, staat dat onmiddellijk in de bladen.
“Ik ben algemeen aanspreekpunt. Waar de programmamakers vooral met hun eind- of hoofdredacteuren overleggen, breng ik veel tijd door met het managementteam. Ik vorm de verbinding tussen bestuur en bedrijf en ben natuurlijk eindverantwoordelijk. Ik ben zo open mogelijk. Je moet gewoon vertellen hoe dingen in elkaar zitten. Dan valt het meestal wel mee. Natuurlijk zijn er soms moeilijkheden of frustraties over bepaalde maatregelen. Maar als ik medewerkers uitnodig om erover te komen praten en te vertellen hoe het zit, is de lucht snel geklaard. Er ontstaat begrip. Je krijgt pas problemen op het moment dat je probeert zaken te verstoppen. “Wij hebben een overzichtelijk gebouw met veel open ruimtes. Dat vind ik belangrijk. Het moet allemaal te belopen zijn zodat de afstand letterlijk en figuurlijk klein is. Een keer per jaar bezoek ik alle redacties. Besluiten of bezuinigingen bespreek ik liever in kleine groepen. Dat is een stuk effectiever. “De toekomst van de VPRO is volstrekt onduidelijk. Wij hebben een concessie tot 2008. De grootste behoefte op dit moment is toch wel helderheid. Weten waar we aan toe zijn. Iedereen hangt continu aan de telefoon om de nieuwste ontwikkelingen te bespreken. Er is veel gedoe. Onlangs heeft McKinsey hier een groot onderzoek gedaan. De bemoeienis is groot. De boekhouders zijn aan de macht. Zo moet ik tegenwoordig verantwoorden waarom ik zo- en zoveel vierkante meter nodig heb. Er moet fors worden bezuinigd. Wij voelen ons een beetje ondergewaardeerd. Het is waarschijnlijk een soort Calimero-effect. Ondertussen gaan wij gewoon door met mooie programma’s maken. Daar zijn we goed in.
“Het kan natuurlijk best een onsje minder in de omroep. Maar ik wil de speelruimte zo groot mogelijk houden. Leidinggeven binnen de VPRO betekent vooral remmen als het niet de goede kant dreigt op te gaan en gas geven waar het binnen de visie wel de goede kant opgaat.“Ik ben ook hartstikke trots op wat er hier gebeurt. Onlangs hebben we dan ook weer een aantal prachtige prijzen gewonnen. “Formeel bewaak ik het gedachtegoed van de VPRO. Waar dat voor staat is simpel: wij doen wat niet meer gedaan wordt en doen wat nog niet gedaan wordt. Zo zijn wij bijvoorbeeld op internet zeer vooruitstrevend en vierde Villa Achterwerk onlangs zijn twintigste jubileum. Dat betekent veel. Het gaat om mooie verhalen vertellen via internet, radio en tv. De nadruk op kijkcijfers vind ik eenzijdig. De publieke omroep dient zich te concentreren op de publieke taak. Van Tegenlicht worden niet voor niets afleveringen door departementen en opleidingen besteld. Wij organiseren ook lezingen en debatten. Ik wil liever worden afgerekend op onze maatschappelijke invloed en interactie.
“Ik geef soms nog les op de School voor Journalistiek. Dat is een leuke hobby omdat ik dan tenminste het gevoel heb dat ik als econoom ergens verstand van heb. Mijn studie komt ook van pas omdat ik wat van geld en boekhouden weet. En jaarverslagen kan lezen. Leidinggeven leer je onderweg. Het is zeker niet makkelijk. Ik lees dan ook veel managementbladen of vraag aan iemand van Nyenrode om mij te helpen met de ondernemingsraad om te gaan. “Directeur zijn van de VPRO verschilt eigenlijk weinig van directeur zijn van de School voor Journalistiek in Utrecht. Je werkt met een club eigenzinnige professionals. En dan vooral achter de schermen. Dat moet je leuk vinden. Leidinggeven aan programmamakers is vooral dienend van aard. Je moet ervoor zorgen dat medewerkers lekker kunnen werken en het werk goed kunnen doen. Je moet hier niet binnen komen lopen en medewerkers vertellen wat er dient te gebeuren. Gezag krijg je pas langzamerhand.”
CV Peter Schrurs
1950 > geboren in Eindhoven
1975 > internationale economie Tilburg
1974 > centrum voor ontwikkelings-samenwerking Utrecht
1978 > docent Academie de Kopse Hof Nijmegen
1984 > docent School voor Journalistiek Utrecht
1991 > mededirecteur (duobaan) School voor Journalistiek Utrecht
1998 > directeur VPRO
Peter Schrurs is getrouwd en heeft twee kinderen.
