Geen producten in je winkelwagen.
De mondialisering drijft steeds meer zakenmensen het vliegtuig in. Microsoft-manager Kees Pronk (38) is 170 tot 200 werkdagen per jaar op reis. Zijn bestaan is georganiseerd rond luchthavens en hotels. Tijdens een reis in januari, anderhalve week lang, belde Management Team regelmatig met Pronk. Uit het leven van een corporate nomade.
Schiphol, maandagavond 10 januari
“Het is een rustige avond op Schiphol. Ik schijn een van de weinige passagiers op de vlucht naar München te zijn. “U heeft een privé-toestel vanavond,” zegt de vrouw achter de balie bij het inchecken.Vandaag is de start van een rondreis die me ook nog naar Wenen en Parijs zal brengen. In totaal ben ik negen dagen onder de pannen. Vrijwel uitsluitend om besprekingen te voeren met mensen van mijn team. Over anderhalve week sta ik weer op Schiphol.“Reizen is een hoofdbestanddeel van mijn werk. Ik heb onlangs bij elkaar opgeteld hoe vaak ik de afgelopen jaren onderweg ben geweest. Op jaarbasis zit ik tussen de 170 en 200 dagen in het buitenland, exclusief weekends en vakanties. Mijn thuisbasis is het Microsoft-kantoor in Schiphol-Rijk. Het hoofdkantoor van mijn divisie staat in München. En het team dat ik moet aansturen is verdeeld over Midden- en Oost-Europa. Tot in Rusland, Oekraïne, de Baltische staten, noem maar op. “Mijn kaartje vermeldt director Information Worker Business Group. Waar het op neerkomt is dat mijn team alle Office-producten in Oost-Europa verkoopt. Denk aan Word en Excel maar ook Publisher en Visio et cetera. Dat zijn producten die in elk land hun eigen aanpak vragen, alleen al doordat verschillende landen (Rusland, Griekenland) hun eigen versie met eigen karakters nodig hebben.
“Mijn functie is een p&l-baan, dat staat voor profit and loss. Omzetverantwoordelijkheid dus. Bij Microsoft mogen we geen aparte omzetcijfers vrijgeven, maar je moet denken aan een omzet vergelijkbaar met een beursgenoteerd bedrijf. “Het programma voor de komende weken ziet er stevig uit. Veel vergaderingen. Zoals altijd reis ik licht, met niet meer dan twee tassen die als handbagage meekunnen. Daar moet ik het negen dagen mee redden. Veel overhemden en ondergoed, geen kostuums, die heb ik niet nodig. Dat is weer het voordeel van werken bij Microsoft. “In de tijd dat ik vaak via Zestienhoven reisde, werd ik herkend bij de balie. Dat gebeurt op Schiphol niet zo snel. Toen ik nog een functie had waardoor ik regelmatig naar het hoofdkantoor in Redmond, Washington, moest vliegen kende het cabinepersoneel me op den duur ook. ‘Ah, meneer Pronk. Voor u alleen water, nietwaar?’”
München, donderdagochtend 13 januari
“Het eerste dat ik zag toen ik vanochtend op kantoor kwam was een hond die onder mijn bureau lag te slapen. Het is in Duitsland tamelijk normaal om huisdieren mee naar het werk te nemen. Als Nederlander kijk je daar wel van op. Je moet soms even omschakelen als je op reis bent. “Gisteren heb ik de hele dag vergaderd. Vandaag zal het weinig anders zijn. De mensen uit Rusland zijn hiernaartoe gevlogen. We zullen vandaag de verkoopdoelstellingen en marketingplannen voor 2005 doornemen. Het kantoor van Microsoft staat op een bedrijventerrein in een buitenwijk van München, met uitzicht op andere kantoren. Dat zal vandaag mijn omgeving zijn.
“Mijn hotel is op de luchthaven. In hetzelfde hotel zitten collega’s uit verschillende landen die ook op reis zijn. Ik eet ’s avonds meestal met collega’s of (zoals gisteren) met zakenrelaties. Na het eten ging een deel van de groep gisteren nog samen voetbal kijken op tv, maar ik ben weggeglipt. Ik wilde nog even wat werken op de kamer en vroeg in bed liggen. “Op een hotelkamer kun je eigenlijk maar twee dingen: werken en slapen. Het enige alternatief is televisiekijken, maar dat kan me na de journaaluitzending meestal niet boeien. Als je op reis bent, eet je negen van de tien dagen in het restaurant. Het is geen geringe uitdaging om op je gewicht te letten. Met zo’n groep wil het bovendien nog wel eens gebeuren dat je met zijn allen na het eten doorzakt. Het vooruitzicht om alleen op de hotelkamer te zitten, is niet altijd aanlokkelijk. Op reis zit ik vaker in een bar dan thuis. Je moet er goed voor waken dat je niet te veel in die levensstijl wegglijdt. “Werken op de hotelkamer gaat prima, al zijn die kleine tafeltjes in de meeste kamers voor mij ongeschikt. Ik ben 1,99 meter lang. Daarom werk ik op het bed, vaak languit liggend. Onlangs had ik problemen met mijn notebook, hij viel telkens uit, poef. Volgens de technische dienst lag de storing bij het koelelement. Toen ze hem hadden opengemaakt werd ik geplaagd: maak jij je huis wel eens schoon? Het apparaat zat helemaal vol met stof, afkomstig van de beddenspreien van hotelkamers.”
Parijs, maandagavond 17 januari
“Vanavond heb ik mijn aantekeningen uitgewerkt van de vergadering vandaag met de teamleden uit Tsjechië. Ik zit in een hotelkamer met uitzicht op de luchthaven, ver van de gezelligheid van de Parijse binnenstad. Als ik maar een paar dagen hier ben, prefereer ik een hotel op het vliegveld. Dat scheelt weer een urenlange tocht met de taxi naar het centrum. Als je een week in Parijs bent, is het leuker om in de stad te zitten.“Ik ben via Wenen hiernaartoe gereisd. Niet vanwege het werk, maar door privéomstandigheden. De vader van een van teamleden was overleden. We zijn zaterdag met verschillende collega’s naar de herdenkingsdienst gegaan. Pas daarna ben ik naar Parijs verder gereisd. “De dienst heeft ons allemaal aan het denken gezet over het vele reizen. Je bent zo weinig thuis dat je je ouders niet al te vaak ziet. Je loopt het risico dat je iets belangrijks mist, zoals bij deze collega. Ze zat in München en kwam te laat toen haar vader ineens ziek werd.“Een positief aspect is dat er veel collega’s klaarstaan om haar op te vangen. Het is beslist niet zo dat je sociale leven minder rijk is als je veel onderweg bent. In de loop der jaren heb ik een flinke vriendenkring verspreid over de hele wereld opgebouwd. Als je in de buurt bent, zoek je elkaar eens op of je gaat samen skiën. Ik heb bruiloften meegemaakt in New York, Seattle, Ierland, Engeland, noem maar op. “Iets anders is het als het gaat om huwelijk en gezin. Als je zo op je hotelkamer zit is dat het moeilijkst. Pas na mijn scheiding ben ik zo veel gaan reizen. Maar mijn drie kinderen zie ik soms lange tijd niet. Op het moment zijn ze vijf, acht en elf jaar oud. Ik zorg dat ik om het weekend thuis ben, dan zijn ze bij mij. We hebben een vaste afspraak, elke avond om 19.15 uur bel ik naar de kinderen. Waar ik ook ben in de wereld, dat tijdstip is gereserveerd voor een telefoontje naar huis. Daar komt niets of niemand tussen.”
Schiphol-Rijk, donderdag 10 januari
“Gisterenavond ben ik weer in Nederland aangekomen. Vanochtend eerst maar even naar de kapper, dat was hard nodig. “Het zijn lange dagen geweest, afgelopen tijd. Soms zaten we van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat te vergaderen. Maar het waren goede en leuke vergaderingen. “Het aansturen van een team dat verspreid zit over zeventien landen vereist zijn eigen aanpak. Enerzijds moet je veel op cijfers sturen. Aan de andere kant maak je je mensen intensief mee als je ze op reis ontmoet. Dat is juist het hele punt van het reizen. Ik vergader bovendien niet alleen met de lokale Microsoft-mensen, maar ik ga ook op bezoek bij klanten en partners.
“Microsoft is intern een sterk geautomatiseerd bedrijf. Dat betekent dat er veel data beschikbaar zijn om de ontwikkelingen in de verschillende landen in de gaten te houden. Verder maken we vanzelfsprekend veel gebruik van de eigen software om op afstand te kunnen vergaderen, zoals Live Meeting om informatie uit te wisselen via het web. We verkopen de programmatuur zelf, we moeten dus ook weten hoe het werkt en wat de voordelen zijn. “Echt omschakelen na thuiskomst hoeft niet meer. Ik ben er inmiddels aan gewend. Als ik aan de terugreis begin, stap ik langzaam al weer over naar het andere ritme, het ritme van in je eigen bed slapen en thuis ontbijten. In plaats van het ritme van bellen en werken in de businesslounge op het vliegveld en eten in het restaurant. Ook het feit dat je op kantoor weer gewoon Nederlands met je collega’s kunt spreken, in plaats van het eeuwige Engels in de internationale zakenwereld, is wel weer eens prettig.beenruimte tijdens het vliegen. Bij Microsoft wordt binnen Europa economy class gevlogen. Het lijkt wel alsof de beenruimte elke keer krapper wordt. Hoewel, tijdens mijn vakantie ben ik met een charter naar de Canarische Eilanden geweest, toen was het nog erger. Als dat de toekomst van de luchtvaart is, ga ik ander werk zoeken.”
