Het nadeel van een redactie vol hoger opgeleiden is dat ze nogal graag af en toe willen laten horen dat ze samen sterk staan. Zo’n vleugje hang naar arbeiderszelfbestuur ontspon zich ten burele van Management Team over De Kwestie Hond.
Wij hebben er sinds kort een kwispelende chef online bij en omdat de jongedame in kwestie geen huisman heeft en wel een hond (die Tripper heet, maar Koos wordt genoemd – en het is een meisje) moest ik opeens zwaar in discussie. En wel over de vraag of je het als hoofdredacteur kunt maken Tripper/Koos/het meisje de hele werkdag van de chef online op de achterbank van een geventileerde (!) Ford Ka in een parkeergarage in Haarlem-Schalkwijk te laten wegkwijnen.
Mijn antwoord was kort. Tuurlijk! Je kunt je dan in het geval van mijn bedrijf nog verschuilen achter beleid van de Facilitaire Dienst, maar dat is me dan ook weer te makkelijk. Als honden gemaakt waren om in een kantoor in Haarlem-Schalkwijk te verblijven, had de grote roerganger hierboven bij de conceptie van de wereld wel gezorgd dat honden in staat zouden zijn om te solliciteren Nu ze niet solliciteren, zijn ze niet welkom op mijn afdeling. En ze stinken.
Dat argument van die stank bracht een bijgoochem op mijn redactie ertoe te melden dat geen plek bacteriologisch zo schoon is als de bek van een hond. U merkt het: voorstanders van honden op het werk laten geen argument ongebruikt om duidelijk te maken dat ik het helemaal verkeerd zie. En ruik.
Zij lachten trouwens wel het laatst. Toen ik zei dat mijn vrouw haar rat toch ook niet naar Haarlem-Schalkwijk stuurde…
