Gertjan Hartholt. Hoofd tablettenproductie bij Organon Oss. Geeft leiding aan een productieafdeling van 55 mensen.
Techneut “Ik ben bij Organon direct in een leidinggevende functie terechtgekomen. In het begin heb ik allerlei cursussen gedaan. Management voor jonge ingenieurs bij de TSM Business School, puur theoretisch. Binnen het bedrijf heb ik meer praktische cursussen gedaan. Resultaatgericht leidinggeven, omgaan met conflicten, functioneringsgesprekken.”
Roos van Leary “Organon heeft duidelijke ideeën over hoe een manager moet leidinggeven. Resultaatgericht. De insteek is: waarom niet? Openstaan voor nieuwe suggesties. Daar krijgen we de tools voor. De ‘roos van Leary’ bijvoorbeeld. Hoe ga je om met bepaalde types mensen?”
Status-quo “Er is een verschil tussen managen en leidinggeven. Een manager is iemand die een opgedragen taak uitvoert, iemand die op de winkel past. Een leider heeft meer toegevoegde waarde, hij kan de status-quo veranderen, mensen dingen laten doen waar ze zichzelf niet toe in staat achtten. In de praktijk lopen de twee door elkaar, maar ik voel me meer leider dan manager.”
Stellig “Leidinggeven kun je leren, maar het moet wel in je zitten. Iedereen heeft zijn eigen stijl. Ik ben nogal stellig. Ik maak mijn mensen duidelijk dat ik er niet alleen voor hun belang zit, maar in eerste instantie voor het belang van het bedrijf. Als het met het bedrijf niet goed gaat, is dat slecht voor de medewerkers. Ik probeer duidelijk te zijn en loyaal. Maar je moet altijd momenten van zelfreflectie inbouwen. Doe ik het zo wel goed? Dat bespreek ik met collega’s, mijn leidinggevende, maar ook met mijn personeel.”
Strubbelingen “Achteraf zie je hoe iets beter kan. Toen ik net bij Organon zat, waren er strubbelingen in de groep. Ik riep mensen individueel bij me en ging het conflict voor ze oplossen, als een soort bemiddelaar. Nu praat ik eerst met ze om te horen wat er aan de hand is, maar ze moeten er vervolgens zelf uit zien te komen. Ik faciliteer.”
Experts “Als ik met concrete problemen zit, probeer ik dat wel eens op te zoeken in managementboeken. Liever stap ik naar de experts van onze serviceafdeling: een team bedrijfskundigen die ondersteuning bieden bij vragen waar managers mee zitten. En die er plezier in hebben om je te helpen.”
Fish! “Ik lees geregeld managementliteratuur. Het zijn vaak heel vermakelijke boekjes. Je leert situaties herkennen, ermee omgaan. Kortgeleden las ik Fish! van Stephen Lundin. Hoe mensen plezier kunnen hebben in ogenschijnlijk vervelend werk. De boodschap is dat iedereen een keuze heeft. Dat gebruik ik in mijn werk. Als ik een besluit bij mensen moet toelichten, vertel ik wat het bedrijf wil en waarom. Maar de keuze ligt bij de mensen zelf. Als de koers je echt niet bevalt, dan moet je weggaan.”
Vastroesten “Oudere managers die vastroesten, dat zie je om je heen gebeuren. Die gaan hun creativiteit uitleven op dingen buiten het werk, hobby’s. Ik hoop dat ik mezelf op tijd kan wakker schudden. Want ik zie ook mensen die tot hun pensioen creatief blijven, met nieuwe ideeën komen, inspireren.”
Hard “Sommige besluiten vereisen goede voorbereiding. Het stoppen van tijdelijke contracten, overplaatsing naar een andere afdeling. Dat zijn gevoelige onderwerpen. Van tevoren spreek ik met mijn productiechefs door hoe dat gaat vallen, welke reacties ik kan verwachten. Vervolgens roep ik al het personeel bij elkaar. Dan kan het er verhit aan toegaan. Geen probleem. Ik heb liever dat mensen zeggen waar het op staat, dan dat ze achter mijn rug kritiek leveren.”
Diep “Ik ga soms te veel de diepte in. Waarschijnlijk mijn wetenschappelijke achtergrond. Dat heb ik wel ’s teruggekregen van iemand die ik vroeg wat-ie van mijn manier van leidinggeven vond. Dat heeft me aan het denken gezet. Als je onnodig de diepte ingaat, houd je minder tijd voor andere dingen over. Dat merkte ik ook toen ik hier net zat. Ik maakte lange dagen. Nu zit ik op 44 uur. Drie dagen per week moet ik mijn kinderen van de crèche halen, dus dan móet ik weg. Ik ben nog niet zo goed dat ik het in 40 uur red.”
Carrière “Voor deze baan staat vijf tot zeven jaar. Maar natuurlijk denk ik ook na over de volgende stap. Alleen, moet dat per se altijd een stapje hoger zijn? Ik zeg niet bij voorbaat dat de directie niets voor mij zou zijn, lijkt me zelfs erg leuk, maar bij elke stap vraag je je toch af: Wil ik dit? Wat is het me waard?”
Gertjan Hartholt (35)
doctor in de technische scheikunde (Groningen)
sinds 1996 bij Akzo Nobel. Was hiervoor groepsleider development en sectieleider productieondersteuning.
getrouwd, twee kinderen (drie jaar en elf maanden)
rondde onlangs de logistieke opleiding Apics af, klust in huis en wil weer meer gaan sporten
