Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

‘Groei ervaar ik op een andere manier’

Kinderen zijn vaak een spelbreker in de carrièrelijn van ambitieuze vrouwen. MT sprak twee vrouwen die bewust kindvrij bleven. ‘Twee keer per dag op het schoolplein staan, dat leek me geen leuk leven.’

 

Ilse Duijn is directeur Montys Travel Service & Cruises

‘Je kunt nu eenmaal geen twee dingen voor 100 ­procent doen’

Het nieuwe vijfjarenplan voor Montys Travel Service & ­Cruises ligt bij de ­directie. Het resultaat van weken ­intensief brainstormen, ­vooruitkijken naar de ­toekomst en ­uitdokteren waar het heen gaat in de ­reiswereld. Ilse Duijn – “Ik heb carte ­blanche bij het opstellen van het plan” – krijgt er energie van. “Ik wil met leuke, mooie mensen bezig zijn met ­leuke, mooie ­dingen. Ambitie is voor mij ­genieten, ­vervuld zijn, wakker worden en denken: ik heb er zin in vandaag. Omdat je met een groep mensen, in een goede energie, op eenzelfde level opereert. Dan komt het succes vanzelf.”

Strakke pakken

Ilse Duijn, dochter uit een middenstandsgezin, is eindverantwoordelijk bij ­Montys Travel Service & Cruises, een van de vier ­werkmaatschappijen van de Montys ­Travel Group. Het vanuit Haarlem ­opererende reisbureau levert reizen op maat, voor de zakelijke en ­particuliere markt. Duyn werkt gemiddeld 50 uur per week. “Inclusief de avonden dat je voor de zaak bezig bent. Ik denk dat als je het goed doet en effectief te werk gaat, het niet nodig is weken van 70 uur te ­draaien om je doelen te halen.” Want doelen, dat is wat ambities zijn, stelt ze. “Je kunt ook de ambitie hebben de leukste en beste moeder van Nederland te zijn. Dat begrijp ik helemaal.”
Maar voor de Haarlemse was dat geen optie. Voor ze aan de slag ging als ­manager bij Montys runde ze samen met haar toenmalige man een eigen slagerij. “Als er kinderen kwamen, zou ik dat op mij moeten nemen. Maar dat leek me geen leuk leven, twee keer per dag met je fiets op het schoolplein staan, omdat je man zijn bijdrage aan het gezin niet kan leveren. Daarvoor vond ik mijn werk ook veel te leuk en de wereld te groot. Dus kinderen waren niet aan de orde.”
Ze zegt zich jarenlang te hebben ­afgevraagd wat er leuk is aan kinderen krijgen. “Maar dat begrijp ik nu wel. ­Mensen worden blij van groei, dingen ­leren, jezelf ontwikkelen. Die groei ­ervaar ik op een andere manier, in mijn werk en op geestelijk vlak. Daar word ik weer blij van. Ik heb heel veel ruimte voor mezelf en voor andere mensen.”

Klagende moeders

De Haarlemse heeft niets met ‘klagende moeders’, die zich beroepen op de zware combinatie van werk en zorg. “Als je ­bewust keuzes maakt, doordenk je ook de consequenties goed”, aldus Duijn. “Als je een goede baan hebt en moeder wilt worden, moet je vooruitdenken. Dat zijn ook ambities. Hoe ziet mijn leven eruit als ik om half 6 de wekker moet zetten, om op tijd de ­kinderen naar de crêche te brengen? Kies je voor ouder zijn én ­werken, dan kies je voor een druk leven. Dat kan. Al is mijn visie dat je maar één ding voor 100 procent kunt doen, of twee dingen ieder voor 50 procent. En ­natuurlijk iedere mix daartussen. Maar als je kiest voor die 50 om 50 procent, moet je niet gefrustreerd raken dat je niet beide voor 100 procent kunt doen.”

Holistische denkwijze

Het glazen plafond is wat Ilse Duijn ­betreft dan ook een mythe. “Dat zit er ­alleen als je niet uitgaat van je eigen kracht. Mijn ultieme manager heeft ­zowel mannelijke als vrouwelijke kwaliteiten, heeft zich op alle aspecten gelijkwaardig ontwikkeld. Een totale mix, daar streef ik naar. Dat is een holistische denkwijze, die inzicht vergt in je aangeboren ­kwaliteiten en te ontwikkelen ­vaardigheden. Er zijn in mijn ogen vier denkstijlen: creatief, ­relatiegericht, analytisch en uitvoerend. Als je die stijlen kunt verenigen, ben je een goede manager. Dan maakt het niet uit of je een man of een vrouw bent.” 

Marja ter Schegget is eigenaar coaching- & trainings­bureau

‘Ambitie heeft niets met geld te maken, maar met groei’

Soms kan Marja ter Schegget, ­eigenaar van het gelijknamige coaching- & trainings­bureau, zich wel kwaad ­maken over de onbewuste historisch bepaalde ­beeldvorming rond ­vrouwen. “In de top van het ­bedrijfsleven spelen die beelden vaak nog steeds een belangrijke rol. Dat kan ertoe ­leiden dat vrouwen met de juiste capaciteiten niet de daarbij passende baan verwerven. Hoe ­ambitieus die vrouwen ook zijn.”
Ambitie heeft voor Ter Schegget overigens voor alles een ­positieve klank. “Als ik ­gegrepen word door een onderwerp, word ik ­ambitieus. Ambitie staat voor mij voor ­inspiratie, groei, ­verdieping, talent­ontwikkeling, plezier. Dat heeft niets met geld te maken”, zegt ze. Om daar lachend aan toe te voegen: “Wat dat betreft ben ik echt een vrouw.”
Al op haar veertiende las de ­Amsterdamse de biografie van ­Simone de Beauvoir. Een rolmodel was voor haar ­geboren. “Zij ­leefde het leven ten volle en koos haar ­eigen weg door haar talenten te ­benutten. Dat leek mij een interessant leven. ­Studeren, contact hebben met ­andere ­intellectuelen, en een partner die ook op die manier in het leven stond. Ik wilde onafhankelijk zijn om echt te ­kunnen ­kiezen voor een partner. Niet vanuit ­economische ­afhankelijkheid. Dat was mijn ambitie. En dat is gelukt.”

Wow-momenten

De historica zag al vroeg in dat binnen dat beeld geen ruimte was voor kinderen. “Het moederschap past niet bij mij, ik heb nooit een kinderwens gevoeld. Kinderen krijgen is iets heel dieps, ligt op een ­emotioneel niveau. Je ambities vorm­geven gebeurt op een bewust niveau. Niet lager, niet ­hoger, maar anders.”
Ter Schegget besloot dat haar ambities ­lagen in het inspireren en ondersteunen van mensen bij hun ­ontwikkeling. ­Aanvankelijk als docente op de Sociale Academie, later in een management­functie op de Hogeschool van ­Amsterdam. “Ik was een bevlogen docent, heb een paar echte wow-momenten meegemaakt. De eerste keer toen ik een groep ­studenten, die als lastig werd ­beschouwd, stil kreeg door ze echt aan het denken te zetten. De tweede keer toen een student personeelswerk na een semester ­geschiedenis ­vrouwenarbeid ­inzag ­waarom dat wel ­degelijk ­paste in zijn ­studie. ‘Nu begrijp ik waarom mijn zus verpleegster is ­geworden’, zei hij. Daar werd ik innig blij van.”
Marja ter Schegget heeft als coach en trainer voor zichzelf de ruimte gecreëerd haar ambities waar te maken. Ook op ­intellectueel gebied. “Ik lees ­momenteel Antonio Damasio, een Amerikaans neuro­wetenschapper, die zich bezighoudt met de vraag: waar zetelt ons bewustzijn? Hij combineert ­verschillende disciplines om te verklaren waar onze geest van gemaakt is en hoe de evolutie hierop invloed heeft gehad. Ik verbind Damasio met mindfulness, waar ik al langer mee bezig ben in het ­kader van een aandachtstraining voor mensen met migraine, die ik ­samen met Bureau Nevejan geef. Ik zoek naar verwantschap, dat is wat mij inspireert.”

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Status

Ze vindt het lastig om een algemene ­uitspraak te doen over het verschil in ­ambitie bij mannen en vrouwen. “­Mannen koppelen over het algemeen ambitie meer aan status, uiterlijkheden, geld. Hoewel dat ook afhangt van het gezin waarin je bent opgegroeid, het voorbeeld dat je hebt gekregen. Status heeft niet ­alleen met geld te maken, het kan ook ­inhoudelijk gedreven zijn. Zoals bij mijn vader, die als dominee uiteindelijk hoogleraar is geworden, zijn ambitie op dat vlak heeft gevolgd. Een van mijn motto’s is dan ook: vergeet niet de dromen en ­ambities uit je jeugd. Hou ze in leven, want die zijn authentiek van jou.”

Dit artikel is afkomstig uit MT magazine. Bestel de nieuwste editie online