Wint Ajax de Champions League? Een gokje wagen op de gokindustrie? Voor de belegger die gewone aandelen te saai vindt, zijn er leuke alternatieven. Exotisch beleggen voor beginners.
H oe lang houdt Balkenende het deze keer vol? Haalt Ajax dit jaar wél de finale van de Champions League? Echte bookmakers zijn in Nederland nog dun gezaaid, maar dankzij internet is de wereld gelukkig een stuk kleiner geworden. Neem William Hill, een gerenommeerde Engelse bookmaker met meer dan 1.500 kantoren en 9.000 werknemers. Behalve op de standaard sportwedstrijden (op het moment van schrijven kan iemand die er op vertrouwt dat Ajax de Champions League wint, vijftig keer zijn inzet tegemoet zien), kan er onder het kopje ‘Specials’ op de meest uiteenlopende zaken worden gewed. Zo levert de gok dat het met kerst in Londen zal sneeuwen zes keer de inzet op. Voorwaarde is dat er op 25 december op het Londense meteorologisch centrum tenminste één officieel sneeuwvlokje wordt geturfd. En zou u zweren dat u onlangs tijdens het boodschappen doen Elvis ontwaarde op de versafdeling van de Albert Heijn? Zet duizend euro in en als er binnen een jaar een officieel teken van leven wordt gerapporteerd, mag u zich met 1000 keer de inzet miljonair noemen. Bijkomend voordeel van ordinair gokken via een bookmaker is dat handel met voorkennis nog niet aan regels is gebonden. Benieuwd welke radio-dj zijn grote slag gaat slaan bij de voorspelling van de Engelse nummer 1 kersthit.
Terrorisme loont
Het plan voor een geheel nieuwe en minder onschuldige vorm van gokken, komt uit Amerika. Een online termijnmarkt voor zogenaamde terreurfutures zou het Pentagon tijdig aanwijzingen moeten geven dat er ergens een terreuraanslag op komst is. Het systeem lijkt op dat van de politieke aandelenmarkt van de Volkskrant en heeft ook dezelfde afkorting, PAM. De gedachte is dat de markt vaak veel beter kan voorspellen hoe groot de kans op sociale of politieke gebeurtenis is, dan een enkele expert of een peiling. Verdubbelt plotseling de waarde van een future op een succesvolle aanslag op Bush leven, dan kun je er donder op zeggen dat er ergens mensen rondlopen die meer weten en die kennis bovendien te gelde willen maken. De koerssprong zou Bush’ beveiligingsmensen extra scherp houden en veel ellende kunnen voorkomen, zo was de gedachte. Criticasters wezen terecht op de andere kant van de medaille. Als de prijs van een future de pan uit rijst, is dat niet slechts een gevolg, maar misschien ook een oorzaak van allerlei terroristische plannen: op een gegeven moment wordt het voor sommige bezitters van de Bush-future wel erg verleidelijk om het lot een handje te helpen en te cashen. De kritiek op de terreur-termijnmarkt werd in de loop van het jaar zo overweldigend, dat het Pentagon de plannen eind juli in de koelkast zette. De beheerder wil (www.policyanalysismarket. com) echter onverdroten doorzetten
Niet netjes, wel lucratief
Een dampende asbak, rollende dobbelstenen en een groot glas bier. Deze afbeelding met daarboven een beroemde uitspraak van Abraham Lincoln – “Mensen zonder ondeugden hebben doorgaans ook weinig deugden” – maken in een oogopslag duidelijk waar het bij het Amerikaanse Vice Fund om gaat: onethisch beleggen. De managers van het Vice Fund geven met hun voorliefde voor aandelen uit de rook-, gok-, drank- en oorlogsindustrie een geheel eigen invulling aan de term duurzaamheid. “Hoewel vaak bestempeld als politiek incorrect, is het onze filosofie dat deze en vergelijkbare industrieën het in zowel goede als slechte tijden significant beter zullen doen.” En gelijk hebben ze, zo blijkt. Dit jaar leverde een Vice-aandeel ruim 17 procent rendement op. Een aanzienlijk betere score dan de Dow Jones of de S&P 500, en al helemaal veel beter dan de AEX-index, die voor 2003 nog steeds dik in de min staat. Vooral de Amerikaanse gokindustrie beleeft gouden tijden: 145 procent koersstijging sinds 1998. Alle protesten van fatsoensrakkers ten spijt is Las Vegas voor het gemiddelde Amerikaanse gezin de laatste jaren uitgegroeid tot een van de populairste vakantiebestemmingen. Alleen de oorlogsindustrie blijft in de Vice Fund-portefeuille vreemd genoeg wat achter bij de verwachtingen. Kennelijk kunnen Bush’ miljardenverslindende oorlogen de algehele malaise in de luchtvaartsector niet compenseren.
Hoe OK is Willem Okkerse?
De naam Willem Okkerse past moeiteloos in het rijtje Royce Tostrams, Rienk Kamer en Sem van Berkel. Zelfbenoemde beursgoeroes die ondanks hun vaak rake voorspellingen maar niet van hun ietwat smoezelige imago afkomen. Ze hebben het dan ook grotendeels aan zichzelf te danken, want (A) waarom zou iemand die echt kan voorspellen überhaupt nog geld moeten verdienen met het adviseren van anderen, en (B) waarom worden die onluisterende inzichten doorgaan pas wereldkundig gemaakt als het leed al geleden is? Willem Okkerse beweert dat hij dankzij zijn in het diepste geheim ontwikkelde ‘OK-Score’ de desastreuze ontwikkelingen bij bedrijven als Getronics, Landis, Ceteco, Ahold, Enron en Worldcom, vroegtijdig wist te onderkennen. Ja, ja, zo lusten we er nog wel eentje, zult u denken, maar in het geval van Ahold deed Okkerse zijn voorspelling en plein publique – in de televisiestudio van Harry Mens- en bijna een jaar voordat de bom in Zaandam daadwerkelijk barstte. Een fenomeen was geboren en hoewel Okkerse de naar eigen zeggen 150 rekenregels die aan zijn OK-score ten grondslag liggen angstvallig geheim blijft houden, worden zijn woorden plots op een goudschaaltje gewogen. De Wassenaarse vermogens-beheerder First Capital rook handel en lanceerde in juli dit jaar OK Fonds Nederland. “Te vroeg om nu al conclusies te trekken,” zegt de woordvoerder, “maar met een totaal ingelegd kapitaal van minder dan een miljoen euro zijn we zeker nog niet waar we willen zijn.” Misschien dat dit citaat van Okkerse de twijfelaars over de streep kan trekken. Het stond in Elsevier van 30 augustus jongstleden, een kleine maand nadat Unilever aankondigde dat de omzet van haar leidende merken dit jaar met 4 procent zou groeien: “Unilevers winst staat voortdurend onder druk. Dat kan het concern niet blijven pareren met besparingen. Het gevaar is dat Unilever te weinig geld overhoudt om het dividendbeleid te handhaven. Ander punt is dat het heeft besloten de productportefeuille terug te brengen van 1.600 naar 400 producten, met louter topproducten als Dove-zeep. Deze sanering leidt ertoe dat Unilever op zeker moment versneld moet afschrijven op goodwill van merken die verdwijnen.” Op 20 oktober stelde Unilever de omzetverwachtingen voor haar leidende merken neerwaarts bij. En nu niet zeggen dat niemand u heeft gewaarschuwd.
Steun je idool
De collega-golfers, fans en vrienden die vijf jaar geleden ieder 100 gulden in golfer Maarten Lafeber hebben geïnvesteerd, blijken goede zaken te hebben gedaan. Wat begon als een goed georganiseerd rondje met de pet om de getalenteerde golfer een onbezorgde start van zijn profcarrière te geven, is uitgegroeid tot een lucratieve belegging. De 15.000 in 1997 door zakenbank Theodoor Gilissen uitgegeven aandelen ‘Future Golf’ à 100 gulden geven de trotse bezitters gedurende 7 jaar recht op een jaarlijks cumulatief preferend dividend van 5 procent. “Tevens kunnen beleggers, wanneer de profcarrière van Lafeber succesvol zal blijken, een 50 procent premie op de uitgifteprijs krijgen. Het rendement op de aandelen hangt af van de sportieve prestaties van Maarten Lafeber,” zo belooft de brochure. En die sportieve prestaties mogen er zijn. Mede dankzij zijn overwinning op de Dutch Open sleepte Lafeber dit jaar al 708,588 euro aan prijzengeld binnen. Samen met de vele honderdduizenden euro’s die hij in voorgaande jaren al mocht bijschrijven, moet hij zijn trouwe vrienden inmiddels rijkelijk kunnen compenseren. Hoeveel er precies overblijft, moet over uiterlijk twee jaar nog blijken. De aandeelhouders draaien namelijk op voor Lafebers reis- en verblijfkosten en jaarsalarissen. Bovendien moeten van het aandelenkapitaal zijn manager, twee coaches en caddie worden onderhouden. Hoewel het goed uit lijkt te pakken, blijft een investering volgens het Lafeber-model een grote gok. De Amerikaanse zakenbankier David Pullman pakte het daarom anders aan toen David Bowie in 1997 om geld verlegen zat. Zijn ‘Bowie-bonds’ beloofden behalve een couponrente van bijna 8 procent een aantrekkelijk onderpand: alle toekomstige royalty’s op de bijna 300 songs tellende catalogus van Bowie. Succes verzekerd en de institutionele beleggers stonden in de rij. Pullman haalde binnen de kortste keren 55 miljoen dollar op. Na soortgelijke succesvolle transacties voor onder andere James Brown en The Isley Brothers, is het evenwel akelig stil geworden rond deze financiële whizzkid. ‘Ashes to ashes’, was het niet?
