Niemand heeft enig idee of de sinds 2003 exploderende uitgaven aan 'innovatie' ook maar enig effect hebben. Gevolg, het innovatie beleid van minster Verhagen met zijn negen topsectoren, komt onder een vergrootglas te liggen.
De ambitie om door te stoten tot de mondiale top vijf van innovatieve landen is niet reëel.
Innovatie is het toverwoord en de kern van de visie die onder de ontwikkeling van de Nederlandse economie ligt. Dus dat mag wat kosten. En steeds meer, want innovatie is de motor van de groei. Dus stegen de overheidsbestedingen om innovatie te stimuleren van 1,8 in 2003 naar 3,7 miljard in 2010. Alleen is er een probleempje. Niemand, ook de Algemene Rekenkamer niet, kan achterhalen of het smijten met miljarden ook maar een onsje extra innovatie heeft gebracht. (Hier voor het hele onderzoek, PDF).
Drie keer mis
Het innovatiebeleid heeft de eigen doelstellingen niet gehaald. We stegen nauwelijks op de internationale ranglijsten van innovatieve economieën, we kregen niet meer innovatieve bedrijven en ook de overheidsinvesteringen hadden geen positief effect op R&D uitgaven van bedrijven zelf.
Subtop
Nederland in de top vijf van innovatieve landen te krijgen wordt niet gehaald. Op de gezaghebbende ranglijsten voor concurrentiekracht en innovatief vermogen, de Global Competitiveness Index van het World Economic Forum en de European Innovation Scoreboard van de Europese Commissie dwaalt Nederland de laatste jaren tussen de posities 10 en 8. In september 2011 was de positie van Nederland op de ranglijst van het World Economic Forum gestegen van acht naar zeven. Niet top, maar subtop. En daar verblijven we min of meer stabiel.
Minder innoverende bedrijven
Een andere doelstelling om meer bedrijven te laten innoveren is ook niet gehaald. Aan de hand van een CBS-rapport ‘Kennis en economie’ uit 2009 wordt in ieder geval vastgesteld dat het percentage innovatieve bedrijven daalde van 37 procent in de periode 2002-2004 naar 35 procent in de periode 2006-2008.
Lagere R&D-uitgaven
De doelstelling om van Nederland en Europa leidende innovators te maken – de kern van de Lissabonstrategie -, zou onder andere moeten worden behaald door de private investeringen in Reasearch and Development in 2010 op het concurrerend niveau van 2 procent van het BBP te krijgen. Het wordt eentonig: ook dit doel is niet gehaald. Sterker nog de private uitgaven aan R&D als percentage van het BBP, daalden in de periode 2003–2009 van 1,01 procent van het bbp naar een schamele 0,88 procent.
Dus als innovatiebeleid in het verleden geen waarneembaar effect had, waarom zouden de miljarden die Verhagen wil steken in de negen topsectoren wel effect hebben? Lees op OnzeEconomie.nu verder over de kans die minister Verhagen aan het missen is met zijn beleid.
> De volledige analyse op OnzeEconomie.nu
