Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Bob doet zijn best. In aflevering 33 helpt hij zijn collega’s hun medewerkers te motiveren met iets meer dan het standaard peppraatje.
Aan: Alle collega´s Van: Bob Betreft: Communiceren naar de mensen toe Beste collega’s, Zoals jullie weten gaat binnenkort het corporate project Share your ideas and your soul! van start. Doel is duidelijk: er moet binnen dit concern veel meer en veel beter worden gecommuniceerd naar de mensen toe. Ook door jullie! Vandaar dat is bedacht dat ook alle chefs een keer per kwartaal hun afdeling toespreken. En dan niet een standaard peppraatje, maar een substantieel verhaal, waarin duidelijk wordt wat de plaats van ons bedrijf, van ons concern en zeker ook van jouw afdeling binnen deze wereld is. Ja, ik weet het: dat is weer een extra taak erbij – en niet bepaald een makkelijke, want ik weet zelf maar al te goed hoe moeilijk het is om een goede speech te maken. Ik ben dan ook graag bereid jullie hierin bij te staan. Bob Beste Bob, Dat is inderdaad een hele klus, zo’n speech. Ik heb er de hele nacht aan geschaafd, maar ben er nog steeds niet zeker van. Zou je er (zie attachment) kritisch naar willen kijken? Jos Verlaat Chief Operation Officer Facility Management Beste Jos, Prima aanzet! Wel heb ik wat kritische op- en aanmerkingen, maar daar vroeg je ook om. Zo begin je met de woorden: “Chaos en onzekerheid heersen over onze wereld. De mens verkeert in een existentiële crisis. Dat geldt dus ook ons bedrijf, ja, ook onze afdeling. Wij maken immers deel uit van die wereld in de war.” Ik denk dat je iets te ambitieus, te groots begint en het verwachtingspatroon van jouw doelgroep, jouw mensen dus, enigszins overschat. Is het niet beter om eerst op te sommen wat Facility Management de laatste tijd zoal heeft bereikt (bijvoorbeeld jullie succesvolle onderhandelingen met koeriersdienst Pink Bikers)? Dan maak je eigenlijk een dubbel statement: dat je goed bezig bent, en dat je je daarbij niet laat storen door een chaotische, onzekere wereld. Bewonderenswaardig dat je vervolgens ook de actuele discussie over normen en waarden niet uit de weg gaat. Maar dan staat er ineens deze passage: “Ook deze afdeling wordt geconfronteerd met het verval van normen en waarden. En ook in dit geval helpt een softe aanpak niet meer. Anno 2005 zie ik nog maar één remedie: slechts met keiharde sancties kan de corruptie op deze afdeling worden uitgeroeid.” Ik weet dat er de laatste tijd op jouw afdeling zes pakken A4-papier, acht spaarlampen en een boormachine zijn verdwenen. Schandalig. Maar toch vind ik hier wederom je toon ietsje te fors. Zou het niet beter zijn om te melden dat dankzij onze nieuwe corporate kliklijnproject Bad news about your colleague? Let us know! het aantal diefstallen juist met 0,4 procent is teruggelopen? Dan heb je pas je gehoor te pakken, Jos! Op pagina vijftien van je speech (misschien kan het ook allemaal wat korter, Jos?) staat: “In de media is momenteel veel heisa over het inkomen van onze bestuursvoorzitter. En ook mij wordt vaak gevraagd op feestjes: ‘Slaapt zo’n man nog wel goed met zo’n exorbitant salaris?’ ‘Oh ja,’ antwoord ik dan altijd. [korte stilte, denk aan timing!] ‘Die man slaapt heel goed.’ [weer korte stilte, denk aan timing!] ‘Zowel ’s nachts als overdag!’” Je weet, Jos: als geen ander kan ik humor en relativering waarderen, zeker in een speech. En heel knap van je dat je rekening houdt met de timing van je grap, want zoals een André van Duin en een Youp van ’t Hek altijd zeggen: zonder de juiste timing valt zelfs de beste grap in het water. Wat dat betreft: alle lof. Maar toch zou ik deze grap, hoe leuk ook, schrappen. Jouw mensen zouden kunnen gaan denken dat hun allerhoogste baas een ordinaire zakkenvuller is en dat zijn toch geen boodschappen die we met dit project willen overbrengen. Bovendien is een bestuursvoorzitter uiteindelijk ook gewoon een collega. En hebben we onlangs op onze normen- en waardendag op de hei niet vastgesteld dat grappen maken ten koste van een collega óók een symptoom is van de kilte en het cynisme van deze tijd? Wel heel goed vind ik het slot van je speech. De wijze waarop je vertelt over de aanvankelijk erg moeizame maar uiteindelijk toch zeer succesvolle totstandkoming van de nieuwe zithoek bij de receptie (wat is er niet gezeurd over de kleur van de stoeltjes!), dat is voor jouw mensen zo concreet en zo herkenbaar om te horen, dan zie je zo’n zaal in beweging komen, dan voel je de mentale interactie, de warme flow tussen jouw en je mensen. Timmer nog even door aan je speech, Jos. Je hebt het in je! Groet, Bob
