Nog maar pas geleden werd het weer eens bevestigd: Nederland heeft managers van wereldklasse in huis. Na Zweden heeft ons land volgens onderzoekers van de Europese Commissie het beste management ter wereld. Ze zijn zeer competent en houden er de een hoogstaand waardenstelsel op na.
Wat dan nog niet eens in het onderzoek naar voren kwam, is het veelgeprezen vermogen van Nederlandse managers om in andere culturen te opereren. In het boek Leading cross-border mergers, een coproductie van headhunter Spencer Stuart en consultant Trompenaars Hampden-Turner, heet het zelfs dat, mocht je als bedrijf overgenomen worden, je mag bidden dat het door een Nederlands bedrijf is. Nederlanders handhaven je autonomie, zijn begripvol, hebben respect voor je bedrijfscultuur en proberen je niet in een Hollands keurslijf te duwen. Het klinkt bijna als te mooi om waar te zijn: je wordt overgenomen, er wordt een smak geld in je bedrijf gestopt en je mag gewoon doorgaan je eigen ding te doen. The soft approach, in goed Nederlands. Want Nederlandse managers houden er een langetermijnvisie op na, die vooral op harmonieuze wijze tot stand moet komen en waar iedereen zich in moet kunnen vinden; de macht van het compromis. Zo doen we het hier al eeuwen en het is voor menig buitenlandse dochter een verademing. Helaas zit er ook een vervelende kant aan al die harmonie: de kans dat de lijken in de kast ook daadwerkelijk te voorschijn komen, is niet erg groot. Zo liet Numico zich bij de overname van Rexall-Sundown een loer draaien door de verkopende partij, wist Getronics het lek niet boven te krijgen bij Wang, zit Ahold met frauderende boekhouders bij US Foodservice en een onbetrouwbare partner in Argentinië, is kantoorinrichter Buhrmann al jaren bezig om zijn Amerikaanse dochter Corporate Express in het gareel te krijgen en stopte eind jaren negentig bouwreus HBG alles bij elkaar meer dan een miljard in gulden in een Duitse bodemloze put.
Toen de bomen nog tot in de hemel groeiden, leek dat allemaal nog niet zo erg; iedereen smeet immers met geld en groei was groei, nietwaar? Maar misschien moeten onze managers nu eens gaan leren dat het poldermodel in de grote boze buitenwereld niet altijd werkt.
