Als een oud wijf. Of een aarzelende huisvrouw. In ieder geval wordt ik al in de tweede bocht door een Nederlandse collega-journalist gedeclasseerd. Terwijl ik nog een beetje probeer te begrijpen wat voor auto deze handgeschakelde Porsche 911 Targa 4 is en voorzichtig het gas tot minder dan de helft indruk, zie en hoor ik hem voorbijschieten. Hij heeft dan ook een racelicentie.
Zandbakdiscussie
We zijn in de heuvels rond het Gardameer. Porsche introduceert op de 911 4-serie nu ook een glazen schuifdak. Zodat de gewone auto een Targa wordt. Terwijl de persconferentie ter gelegenheid van deze noviteit (die de fabrikant al sinds mensenheugenis op zijn 911 levert) in volle gang is, dwalen de gedachten af. Naar vroeger, naar de zandbak.
Toen het snot nog ongegeneerd uit de neuzen stroomde waren de volwassen-mannen-gesprekken niet van de lucht. Terwijl de speelgoedautootjes door het zand ploegden, werden belangrijke discussies gevoerd. Als ik later groot ben wil ik een Porsche. Of een Ferrari. Of toch een Porsche. En die konden wel 200! En de politie reed er ook mee. Dus dat telde ook. Nu, zo'n dertig jaar later, kan eindelijk de discussie weer worden opgepakt. Maar vooralsnog rijd ik als een oud wijf. En dat schiet niet erg op. Met tegenzin en licht aarzelend geef ik het stuur uit handen aan een veel betere – in ieder geval ervarener – chauffeur. Ik ga een klein beetje meemaken van wat die auto kan.
Veel harder dan verantwoord gaat hij op de bochten af en daar waar deze verslaggever – een zeer gemiddeld bestuurder van een modale gezinsauto – al lang zou hebben afgeremd, geeft hij gas bij. Om op het laatste moment hard te remmen, twee versnellingen terug te pakken, gas te geven en weer zo snel mogelijk naar de volgende bocht te racen. Hij durft en ik kan niet achterblijven.
Hulpjes
De overdosis aan elektronica neemt de regie in handen als er wat al te enthousiast wordt ingestuurd. Of uitgestuurd, Of geremd. Of gas gegeven. Meer dan een handvol systemen corrigeert alle fouten. Niet dat het onmogelijk is om een afgrond in te duiken, maar het vraagt wel een bewuste inspanning.
Dus vol bravoure geef ik gas. Geen spinnende wielen vooralsnog, dus moet het pedaal bij het uitrijden van de volgende bocht nog iets dieper worden ingetrapt. En ja hij kan nog iets sneller accelereren. Eindelijk begint het ergens op te lijken. Te snel nadert de bocht. Ik ruk aan het stuur en rem. Normaal gesproken resulteert een manoeuvre als deze in een oncontroleerbare slip of een minder fraaie buiteling de berg af. Niks ervan.
Het remmen wordt overgenomen door de ABS, het evenwicht wordt bewaard door de PSM en de PASM en er wordt iets meer vermogen naar de voorwielen gestuurd zodat de achterkant niet langszij komt. Onaangedaan accelereren richting de volgende haarspeld. Het halve oog op de teller leert dat de top op die paar honderd meter tussen de twee bochten zo rond de 150 ligt. En dit is nog de handgeschakelde versie.
Voor dummies
Het glazen schuifdak wordt namelijk ook gebouwd op de automaat die de fabrikant levert. Helemaal een sportauto voor mensen met mijn chauffeurstalenten. Waar al dat handmatig schakelen vooral tijd en toeren kost, doet de sportautomaat het in driehonderdste van een seconde. Naast een sportstand heeft die Targa 4S ook een hypersportstand. Volledig over de top zoekt de wagen elke keer naar het maximale koppel, zo rond de 6000 toeren. In dit standje rust er een taboe op terugschakelen. Het stuur verstrakt en ook de vering gaat op hard en oncomfortabel. Met de grote teen een klein beetje extra gas levert direct gebrul uit de uitlaat en de vrijwel constante versnelling drukt je in het kuipstoeltje.
Alle elektronica compenseert voor veel ontbrekend talent. Zelfs ik kan scherp sturend de bochten buiten-binnen-buiten nemen zonder dat het gebrek aan rijvaardigheid direct tot ongelukken leidt.
Daartegenover staat dat alle charme van de sportauto af is, als de automaat in zijn forensenstand staat. De auto laat zich dan – gelijk een betere gezinsauto – zacht brommend door traag stadsverkeer leiden. Comfortabel, rustig. Liefelijk haast. En eerlijk is eerlijk, door het succes van de 911 rijden er zo veel rond dat de wauw-factor een stuk kleiner is dan in mijn zandbaktijd. Haast een beetje saai. Toch maar een Ferrari?
Gereden: Porsche 911 Targa 4 / 4s
