Zijn we vergeten waar het om gaat?
Zijn we in de bestuurskamers vergeten waar het allemaal om gaat? Overnamegekte. Fusiegolven. Torenhoge bonussen. Gouden handdrukken. Opgeschroefde aandeelhouderswaarde. Ontslagen bij prima winsten. Zo maar een greep uit de zaken waar het bedrijfsleven zich tot dusverre dit decennium mee bezig heeft gehouden … en nog steeds druk mee is.
Als je daar van een afstand naar kijkt en er de tijd voor neemt om er eens rustig over na te denken, dan komt vanzelf de volgende vraag bij je op: “Zijn we in de bestuurskamers vergeten waar het allemaal om gaat?” Het draait toch niet alleen om de eigen carrière, om mooie promoties met dito emolumenten, om persoonlijke macht, verrijking en aanzien, en om op korte termijn zo veel mogelijk winst te behalen?
Bedonderd
Want dat gaat ten koste van veel, heel veel andere, essentiële zaken. Klanten die niet geholpen worden op de manier die hen beloofd was door de organisatie, steeds meer van hen voelen zich bedonderd, geen wonder dat er nu boeken op de markt komen met fijne titels als ‘We pikken het niet langer’ en ‘Kloteklanten’. Medewerkers die gedemotiveerd door het werkleven gaan omdat hun baas ondanks al die cursussen nog steeds niet de tijd neemt om ze te coachen en te begeleiden. De samenleving die keer op keer een oor wordt aangenaaid omdat organisaties voortdurend op zoek zijn naar die plekken in de wereld waar ze het minst belasting hoeven te betalen, en banen naar lagelonenlanden outsourcen om nog een extra eurocent te kunnen besparen terwijl daardoor de arbeidsmarkt in de thuismarkt wordt verpest. En uiteindelijk is de organisatie zelf de dupe omdat haar langetermijncontinuiteit zwaar onder druk komt te staan door al deze praktijken. Geen wonder dat de gemiddelde levensduur van bedrijven teruggelopen is naar twaalf en half jaar en dat naar verwachting de komende tien jaar twee derde (!) van de ondernemingen zal verdwijnen als zelfstandige eenheid.
Kommer en kwel?
Maar is het dan allemaal kommer en kwel in het bedrijfsleven? Gelukkig niet, er bestaan zogenoemde High Performance Organizations (Hpo's) die heel goed weten waar het om gaat. Ze hebben het recept gevonden om een bestaan van winstgevende continuïteit te kunnen leiden. Hpo's hebben afstand gedaan van dat verschrikkelijke aandeelshouderswaardedenken en richten zich op het creëren van een organisatie waar alle stakeholders wat aan hebben. Klanten die echt als koning worden behandeld. Leveranciers die als echte partners worden beschouwd. Medewerkers die fatsoenlijk worden behandeld. De samenleving die beter wordt, niet alleen via de afgedragen belastingen maar ook omdat deze organisaties corporate social responsibility echt inhoud geven. En ja, de aandeelhouders worden er uiteindelijk ook beter van.
Nirvana?
Klinkt dit als Nirvana? Wellicht, maar zegt u nou eens eerlijk, zou u het ook niet heerlijk vinden om in een dergelijke goed presterende organisatie te mogen werken? Ik zou zeggen, wat let u om van uw eigen organisatie een Hpo te maken? Laat zien dat u een High Performance Individual bent, neem het heft in eigen handen, creëer zo’n ideale onderneming … en zorg ervoor dat ik een column als deze nooit meer hoef te schrijven!
Over André de Waal
Dr. André A. de Waal MBA (1960) is associate professor Strategic Management aan de Maastricht School of Management en directeur van het Center for Organizational Performance. Hij heeft scheikunde gestudeerd in Leiden, een mba gehaald in Boston, en is gepromoveerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam op het gebied van prestatiegericht gedrag. Inmiddels heeft hij ruim 180 artikelen en 21 boeken geschreven.
Zijn motto is: “Een dag niet geleerd, is een dag niet geleefd.” In zijn vrije tijd recenseert hij cd's (symfonische, hardrock en blues) en concerten.
André de Waal geeft de column door aan Bert Slagmolen, managing partner IME organisatieadviseurs.
