1. Drink meer
De mannelijke manager drinkt gemiddeld negen glazen alcohol per week, de vrouwelijke manager zelfs maar zes glazen. Dat is natuurlijk belachelijk weinig. Zoals bekend drinkt een mens om te vergeten en zeker een manager moet nogal wat vergeten (valse collega’s, ontevreden klanten, klagende aandeelhouders, waarschuwende accountants, bezorgde commissarissen). Voer de consumptie om te beginnen eens op naar negen flessen per week. Op den duur vergeet u alles, zelfs uw functie, en dat geeft een heerlijk, stressloos gevoel.
2. Neem geen kinderen
Alleenstaande managers lijden meer aan stress dan zij die gehuwd zijn of samenwonen. Zij missen immers een schouder om uit te huilen, een partner die luistert of in elk geval doet alsof. Neem dus een partner. Maar let op: neem nooit kinderen. Ze zeuren nog meer dan OR-leden en bovenal zijn het geboren klokkenluidertjes: twee minuten nadat u per ongeluk een glas heeft gebroken, is uw partner al op de hoogte.
3. Doe niet aan seks
U zit bomvol stress. U bent doodmoe. U heeft hoofd- en rugpijn. Dat zijn nou niet bepaald omstandigheden om aan seks te denken, laat staan het ook nóg een keer te doen, laat staan zeven keer per maand. Seks is, zeker voor de manager, elke keer weer een zenuwslopende pitch, een torenhoge target, een explosieve megafusie, kortom: de Moeder Aller Stresssituaties. Niet in het minst vanwege de klant, die in dit geval idioot hoge en vaak gewoonweg bizarre eisen stelt, tegelijkertijd nauwelijks kwijt wil of aan deze eisen ook wordt voldaan door u, de leverancier, en die morgen ook nog tegen u kan zeggen: rot op! ik stap naar de concurrent!, aangezien er nergens sprake is van een opzegtermijn. Probeer eens een maand zonder. U zult zienderogen opknappen.
4. Doe aan sport
Maar dan wel passief. Actief sporten is net werk: het levert stress op en je wordt er alleen maar moe van. Van die state of mind wilt u nou net verlost worden. Dat kan met passief sporten. Ga gewoon naar een willekeurige wedstrijd van de vaderlandse voetbalcompetitie. Tweemaal drie kwartier gebeurt er nauwelijks iets en desondanks mag u tweemaal drie kwartier iedereen de huid vol schelden. Ontspant lekker, lucht lekker op. Speciaal aanbevolen: ADO Den Haag – FC Utrecht.
5. Word een pessimist
Het hebben van hoge verwachtingen is ook een bekende stressfactor. En welke manager heeft ze niet, welke manager hangt zich niet elke keer weer op aan dat optimistische credo: ik verwacht dit jaar meer winst. Vertel uw werknemers en aandeelhouders gewoon eens een keer: ik zie het zeer somber in, inktzwart zelfs, ik ben al blij als we dit jaar niet failliet gaan. Kijk ’s ochtends in de spiegel en zeg: jongen, met jou wordt het toch nooit wat. De rest van de dag, en van uw leven, kan dan alleen nog maar meevallen.
6. Neem geen privé-leven
Bij managers wordt veel stress veroorzaakt doordat ze wanhopig trachten een juiste worklife-balans in stand te houden. Dit probleem is eenvoudig op te lossen door de afdeling life in uw leven af te schaffen en u geheel te richten op de afdeling work. Op die manier heeft u met die hele balanskwestie niets meer te schaften. Tevens bent u verlost van stressvretende kwesties als: ik heb beloofd vandaag op tijd thuis te zijn, maar ik moet nog zoveel doen, ik haal dat nooit. En van stressvretende vragen als: ik heb beloofd dat we dit weekend iets leuks gaan doen, maar wat is in godsnaam nou leuk? Bovendien, wetenschappelijk bewezen: minus wat Japanners is er nog nooit iemand doodgegaan van hard werken.
7. Denk globaal
U tobt te veel en te vaak, zeker over uw eigen functioneren. U voelt zich vaak schuldig over zaken die binnen uw bedrijf misgaan. Dat is anno 2004 nergens meer voor nodig. We leven in een global village waarin Alan Greenspan maar dit hoeft te zeggen, een Europese Commissaris maar dit hoeft te besluiten en Al-Qaeda maar dat hoeft te bedenken of het heeft indirect een cruciaal effect op uw bedrijfsstrategie, uw bedrijfsvoering en uw bedrijfsresultaat. Wat uzelf zegt, besluit of bedenkt doet er nauwelijks nog toe. U bent au fond nergens meer verantwoordelijk voor. Uw schuld is het niet. L’enfer, c’est les autres! Zie dit als een mooie, geruststellende gedachte die alle stress terstond wegneemt.
