Leeftijdsdiscriminatie op de werkvloer is ouderwets vindt Sigrid Helbig, managing director DiaMetis & Partners Executive Search & Advice.
De arbeidsmarkt wordt steeds krapper en nog steeds zie je ze met vervroegd pensioen vertrekken. Vrolijk zwaaiend en in uitstekende gezondheid verheugen zij zich op hun ‘oude' dag. Het zij ze gegund maar ergens klopt er iets niet. Met name bij de overheid zal, gezien de leeftijdsopbouw van het personeelsbestand, het vertrek groter zijn dan gemiddeld. Maar ook in het bedrijfsleven is het percentage werkenden boven de zestig jaar sinds jaar en dag bedroevend laag.
Bismarck
Het concept van pensioenen werd ooit door Otto van Bismarck in 1889 ingevoerd. De pensioengerechtigde leeftijd werd toen gesteld op 70 jaar. Met een gemiddelde leeftijdsverwachting van 72 jaar nog mooi te overzien.
Begrijpelijk dat opvolgende generaties voor lichamelijk zware beroepen deze leeftijd hebben verlaagd, maar kan iemand me uitleggen waarom het voor een 63-jarige niet meer mogelijk is om kenniswerk te verrichten?
Veel heeft te maken met perceptie. Zoals vaak snijdt het mes ook in deze kwestie aan twee kanten: sommige werknemers gedragen zich oud en sommige werkgevers gedragen zich ronduit discriminerend. Dat kan anders.
55+
Deze doelgroep wordt vanaf nu niet meer genoemd. Weg ermee! Net zoals met het maken van reclame voor alcohol en sigaretten wordt de zogenaamde 55+ doelgroep aan banden gelegd en refereren wij er niet meer aan. Met 55+ bedoelen wij voortaan alleen nog maar kaas.
Zodra je mensen namelijk als oudjes behandelt beginnen ze er zich naar te gedragen. Dat is raar, want oud zijn ze nog lang niet. Mensen blijven steeds langer gezond, en dat is ook goed zo. Er wordt fervent gefietst, gegolfd en gefitnessed. Er wordt gereisd en gestudeerd. Krasse knarren bezoeken veelvuldig seniorenlifestylebeurzen om van het leven te genieten en om de vrije tijd in te vullen.
Sommigen vallen terug op hun dan ‘very very old boys network' en voeren allerlei attractieve bezigheden uit. In de Raden van Commissarissen en diverse commissies wordt nog veelvuldig bestuurd, worden naar hartelust strategische zetten verzonnen en wordt de toekomst uitgestippeld.
Werkgevers discrimineren
Werkgevers denken snel dat iemand met 62 niet meer kan presteren. Da's pas oubollig! In mijn werk zie ik mensen die ruim in de zestig zijn en dartelen als jonge goden. Ik zie ook 35-jarigen die mentaal uitgeblust zijn of alleen hun ‘work-life balans' in hun hoofd hebben.
Economen orakelen dat de krapte op de arbeidsmarkt grotere gevolgen voor de economie zal hebben dan de huidige bankencrisis. Men maakt zich hierbij serieus zorgen om de economische groei. Werkgevers kunnen dit niet negeren.
Demotie
Het concept demotie heeft het helaas nooit serieus gehaald. Demotie heeft een negatieve connotatie en klinkt een beetje als degradatie. Het voelt als een aanhangsel voor de mindere werknemer en riekt naar een gedeukt zelfbeeld.
Werkgever, doe er iets aan. Demotie kan helpen om werknemers langer te houden. Dit potentieel negeren is een luxe die zich niemand meer kan veroorloven.
Een slimme werkgever/overheid is op de zilveren werknemer voorbereid.
