Werknemers moeten worden ingezet op onderdelen waar ze goed in zijn, zegt Paul ter Wal.
Volgens Wikipedia is leeftijdsdiscriminatie discriminatie op grond van leeftijd, die meestal plaatsvindt op de arbeidsmarkt. Het weigeren van personeel op grond van leeftijd kent verschillende vormen. Er zijn bedrijven die liever geen ouder personeel (bijv. ouder dan 45 jaar) willen aannemen, omdat verondersteld wordt dat ze lastiger en minder flexibel zijn, vaker ziek zijn en minder hard werken. Er zijn ook bedrijven die liever geen jonge mensen in dienst hebben of juist alleen maar jongeren onder de 21 jaar zoeken.
Natuurlijk zullen een aantal van deze negatieve zaken bij de inzet van ouder personeel in de praktijk wel eens voorkomen en hebben werkgever wel eens last gehad van die meer verzuimende, trager werkende en minder flexibele werknemers. Maar wat zegt dat over die werkgever? Heeft die werkgever goed nagedacht over zijn eigen productieproces, over inzet van werknemers, over differentiatie binnen het werkproces en over iets als zelfroosteren?
Niet alleen de situatie op de arbeidsmarkt maakt het interessanter om de oudere werknemer op een goede manier in te (blijven) zetten, ook de ervaring, de sociale rust en de kennis van de oudere werknemer zijn positief voor een bedrijf.
Dit vraagt wel een zekere betrokkenheid van de werkgever bij het inzetbaar maken en houden van de werknemers, want het gaat niet alleen over de wat oudere werknemer, maar ook over jonge ouders, allochtonen, mensen met een beperking en ga zo maar door. Wie als werkgever denkt dat de werknemers bestaan uit een eenheidsworst die je via een Tayloriaans concept kan laten werken heeft het toch even mis.
Elke leeftijd heeft z'n voor- en nadelen; de oudere werknemer, mits goed betrokken bij het werk, zal niet minder verzuimen en geen lagere productiviteit hebben; wel zien we in de praktijk dat de werknemers die langer bij één werkgever zitten minder betrokkenheid tonen en/of minder positief worden benaderd.
Mooie uitdaging
Het antwoord ligt dan ook niet in de leeftijd (kijk eens naar al die ZZP'ers van boven de 45-jaar: die werken echt harder dan daarvoor in loondienst!), maar in de aanpak van ons personeelsbeleid en de benadering: aandacht geven aan de wensen en mogelijkheden van de werknemer en daar tijd voor maken is een effectief middel om productiviteit te verhogen.
We zullen werknemers moeten inzetten op die onderdelen waar ze goed in zijn en daar onze focus op moeten zetten. Zorgen dat die onderdelen van het werk door hen worden uitgevoerd waar hun hart ligt en daar meer van weten te maken. Dit betekent natuurlijk niet alleen nog maar "pret"-functies, maar wel kijken naar wat motiveert en stimuleert. En de beloning ook daar op aanpassen: goed werk levert meer op, voor werkgever en werknemer.
Een mooie uitdaging voor ons allemaal.
