Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Is jouw manager echt beter dan de rest?

Heb je het gevoel dat jouw manager zich beter, belangrijker en slimmer voelt dan zijn werknemers? Dan heeft Podiumauteur Luc Timmers dé manier gevonden om dat superioriteitsgevoel uit de weg te ruimen. 

Er zijn van die managers die denken dat zij slimmer, beter, sneller, mooier en knapper zijn dan hun medewerkers, louter en alleen omdat zij de baas zijn van die medewerkers. Dat superioriteitgevoel en -gedrag van managers lijkt zich uit te moeten strekken tot ver voorbij hun dagelijkse werk. Zij zijn de bovengeschikte van hun ondergeschikten, en denken derhalve dat zij dat ook zijn op alle andere terreinen dan het werk.

Beter dan de rest

Als blijkt dat een medewerker voor zijn hobby fietst, dan doet zijn manager dat ook. Maar dan sneller, vaker, op een duurdere fiets, met een strakker broekje en een betere helm. Oh, golf jij ook? Handicap 20? Ík heb handicap 13 en speel altijd met de kostbare Taylormade Burner 2.0 Superfast Fairway clubs. Ga jij behangen? Nou, dan heb ik nog wel wat handige tips voor je. Spaar jij postzegels? Wat jammer nou, ik heb zojuist mijn uiterst kostbare complete verzameling Polen-voor-de-oorlog gedoneerd aan de stichting AapNootMies waarvan ik, maar dit geheel terzijde, lid van de Raad van Advies ben. Oh leuk, heb jij een hond? Ík heb drie raszuivere Red Tibetan Mastiffs. Ja, kost wat, maar leuk joh! Aandelen? Ja, doe ik ook wel eens in, maar natuurlijk alleen met geld dat ik over heb.

Belangrijker dan de rest

Is dat soort ‘Ik-Ben-Jouw-Superieur-Dus-Ben-Ik-Superieur’ gepraat al ergerlijk, ronduit irritant wordt het als het ‘Meerdere-Dus-Meer’ zich vertaalt in echt gedrag. Wie kent het niet? Dat, als je een afspraak met hem hebt om 11.00 uur, jij je keurig bij zijn secretaresse meldt om 10.57, en zij om 11.06 haar hoofd om zijn deur steekt om hem er aan te herinneren dat jij staat te wachten. En dat, op jouw aandringen, nogmaals doet om 11.14, waarna zijn vorige afspraak eindelijk om 11.19 vertrekt. Jij wordt welkom geheten middels de woorden ‘neem alvast een kop koffie’, maar hij moet nog wel even plassen. En oh ja hij heeft naar aanleiding van de vorige afspraak nog twee dringende instructies voor de secretaresse. Uiteindelijk kunnen jullie pas om 11.27 rustig samen zitten om een en ander te bespreken. Toevallig kan zijn afspraak met jóu nooit uitlopen, want na jou een leverancier of een conference-call of een afspraak met zíjn baas waar hij natuurlijk niet te laat kan en mag komen.

En is het je wel eens opgevallen wáár die afspraken zijn: altijd op zíjn kamer, nooit bij jou. Of, mocht Het Nieuwe Werken al toegeslagen hebben, altijd in zijn gebouw op zijn verdieping in de bij hem dichtstbijzijnde vergaderlocatie. Hij is dé baas.

Slimmer dan de rest

Bij discussies is zíjn mening de juiste, en is hij lichtelijk ontstemd als jij zegt dat jij andere ervaringen hebt. Hij wordt zwaarlijk geïrriteerd als jij het daardoor oneens met hem bent, maar herinnert zich alweer snel dat híj de baas is dus jouw mening terzijde kan schuiven en negeren, waardoor zíjn stemming weer snel opperbest is. In het team waarvan hij de baas is kan hij geamuseerd de geanimeerde discussie afstandelijk volgen, blij met de betrokkenheid van zijn teamleden, maar volstrekt niet geïnteresseerd in de inhoudelijk argumenten. Want hij weet, slechts de zijne tellen. Dat er bij de agenda geen goed doorwrochte en van te voren afgestemde documenten zitten maakt hem pissig, edoch spontaan door hemzelf te berde gebrachte onderwerpen dienen ter plekke besloten en van vervolgacties te worden voorzien. 

Regels zijn regels. Uitzonderingen dienen van regels voorzien te worden, kleine voorvallen ter toekomstige voorkoming voorzien van grote protocollen, grote incidenten van nog grotere protocollen, richtlijnen en procedures. Behalve als het zijn eigen vrijheid van handelen beperkt. Maar herinner hem er vooral niet aan dat hij zijn zelf bedachte en in handboeken vastgelegde wetten, normen, verordeningen, geboden en verboden met voeten treedt. 

Emotioneler dan de rest

En bovenal: zíjn emoties zijn belangrijker en bepalender dan die van alle anderen. Hij mag boos worden, stampvoeten, foeteren, razen, schimpen, tieren, uitkafferen en de huid volschelden. Dat zíjn gemoedstoestand spanning, stress, onrust en verontrusting, ja zelfs vrees tot gevolg heeft is nu eenmaal part of the game. Jammer maar helaas, niet zeuren. Wel zeuren? Dan komt het ultieme grote-bazen-instrument op tafel: de dreiging met sancties, de 'als jij niet … dan zal ik …' Als jij niet doet of laat wat ík wil, dan zal ik <slechte beoordeling/geen bonus/andere functie/salaris niet betalen/ontslaan> en nog een hele trits aan intimidaties meer. 

Omgaan met zo'n manager

Voor wie die alles wetende, in alles de beste, arrogante en angst aanjagende en manager kent en herkent en niet goed weet hoe daar mee om te gaan, heb ik een gouden tip. Ooit had ik zo’n manager, en wist ik mij met mijzelf en met hem geen raad. Totdat ik op een zeer goede dag naar het toilet ging, de deur opentrok en daar zat hij. Vergeten op slot te doen. Ik deed de deur direct weer dicht en mompelde ‘sorry’. Het kan al met al niet meer dan 3 seconden geduurd hebben. Maar die 3 seconden waren allesbepalend voor mijn houding in mijn verdere leven ten opzichte van grote bazen.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Ik zag bengelende voeten, een broek tot op de enkels. Blote knieën met wat haartjes. De ellebogen op de dijbenen, T-shirt en overhemd over de deksel van de pot gedrapeerd. Een van spanning vertrokken gezicht, met ogen die mij recht aankeken en van schrik en herkenning steeds groter werden. Sinds die tijd, als ik weer eens een nieuwe grote baas tegen het lijf loop, roep ik dat beeld op en fantaseer ik hem op het toilet.  Dat helpt uitstekend, het brengt een grote baas terug tot menselijke proporties, want uiteindelijk zit iedereen met z’n blote kont in een onderbroek. En voor sommige kleine mensen gaat zelfs díe regel niet op.

Ook een manager moet naar de wcOok een lijnmanager moet naar de wc

 

Eerdere bijdragen:

Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door 
Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager en het boek De interimmanager als vriendelijke beul.

Over het podium: 
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op 
MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium.'