Julien Gordon maakte van zijn dieptepunt zijn nieuwe baan gemaakt; hij is nu coach en schrijver over hoe om te gaan met stress. Als voormalig overspannen medewerker somt Gordon op LinkedIn deze verschillen op tussen een gedreven medewerker en de workaholic die op weg is naar een burn-out.
1. Productief werken vs. druk blijven
Sterk gedreven medewerkers willen van toegevoegde waarde zijn voor het bedrijf en team. Bij voorkeur door resultaten neer te zetten, maar als dat niet kan dan zoeken deze mensen een andere invulling. Bijvoorbeeld door collega’s te helpen of door vooruit te plannen. Zij zijn zich ervan bewust dat de werkdruk in pieken en dalen gaat. Tijdens de rustige momenten bereidt deze groep zich zo goed mogelijk voor op de drukke.
De workaholic heeft een ander doel. Deze medewerker wil laten zien dat hij of zij druk is. Een moment van rust of van minder werkdruk zorgt voor onzekerheid, laat je immers nog zien hoe belangrijk je bent? Daarom doet deze persoon of hij of zij altijd druk is. Ervan uitgaande dat als je drukker overkomt, je wel belangrijker moet zijn. Na het moment van minder werkdruk is deze persoon totaal niet voorbereid op de onvermijdelijk volgende drukte.
2. Genoeg is (nooit) genoeg
Streven naar perfectie kán belangrijk zijn. De gedreven medewerker is zich bewust van de gebieden waarop perfectie nodig is. Maar deze persoon weet ook wanneer perfectie overdreven is en een 6-je afdoende is.
De workaholic in de dop wil alleen 10-en. Om hun eigen onzekerheden te vermijden wil deze persoon alles perfect hebben. Zolang deze persoon niet voor zichzelf kan inzien wanneer een project succesvol is, kan deze ook niet inzien welke onderdelen perfect moeten zijn en welke niet.
3. Weten wanneer je goed werk levert versus bevestiging zoeken
Na een periode van hard werken kan de gedreven medewerker zichzelf in de spiegel aankijken. Terugblikken en zoeken naar de momenten waarop het werk goed en verkeerd is gegaan. Op die manier weten deze medewerkers zichzelf te verbeteren zonder afhankelijk te zijn van anderen.
De onzekere workaholic daarentegen smeekt om complimentjes. Deze persoon is bij zijn grootste successen nog onzeker en werkt met angst als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd. De evaluatiegesprekken zijn voor deze medewerkers als schoolcijfers, hét moment om te horen hoe goed of slecht ze gewerkt hebben.
4. Pro-actief versus reactief
Om het belangrijkste werk af te krijgen zorgt de gedreven medewerker ervoor dat die taak als éérste is afgerond. Na de prioriteiten kunnen de dagelijkse kantoorproblemen worden geregeld en de onvermijdelijke mailbox vult ook nog een stuk van de tijd. De prioriteiten ronden deze medewerkers af voordat de altijd voorkomende afleidingen op het pad komen.
De goedbedoelende workaholic wil al zijn tijd invullen naar de problemen van anderen. Omdat deze persoon altijd flexibel en postief wil zijn. Door geen strakke planning te hanteren komen er doorlopend mailtjes, vragen en andere zaken tussen zijn werk door. Als de dag op zijn einde loopt moet deze medewerker het belangrijkste werk nog afronden.
5. (On)juiste focus
De gedreven medewerker beoordeelt de moeite die hij of zij in een project heeft gestoken. Is deze energie juist besteed? Of had het ergens beter gekund? Alleen zijzelf kunnen dat beoordelen en evalueren zichzelf aan de hand van hun eigen beste kunnen.
De workaholic is druk bezig met resultaat. Om – aan zichzelf – te laten zien hoe waardevol ze zijn, willen deze medewerkers altijd het beste resultaat. Dat er omstandigheden voorbij kunnen komen waardoor de beste prestatie tot een middelmatig of zelfs slecht resultaat kunnen leiden, dat komt bij deze groep niet op.
