Is het glas halfvol op halfleeg? Negativo's versus Positivo's, wie heeft er gelijk? Podiumauteur Luc Timmers vertelt waarom managers altijd moeten lachen.
Het is soms zo gemakkelijk om te zeggen dat het glas halfleeg is. Je kunt beter vooraf zeggen dat je denkt dat het Nederlands elftal verliest in plaats van wint. Want als ze verliezen heb je gelijk gehad (en dus toch een beetje gewonnen) en als ze winnen zal niemand het je kwalijk nemen dat je ongelijk had. Hoewel ik, telkens als ik iemand zo hoor praten, steeds meer een 'wat een zuurpruim' gevoel krijg. Er lijkt mij niets zo erg als altijd gelijk hebben dat het glas halfleeg is.
Aan de andere kant; raspositivo's zijn ook strontvervelende mensen. Mijn vader is verlamd aan zijn benen en moet dus geholpen worden met bijvoorbeeld naar het toilet gaan. Daar heeft hij een keer dertien uur gezeten omdat de verpleegster hem vergeten was. Toen ze hem eindelijk met vele excuses weer in bed had geholpen sprak hij vergevingsgezind de onsterfelijke woorden: 'dat had mij ook kunnen overkomen'.
Wordt het glas leger of voller?
Waar of niet waar, gelijk of ongelijk, positief of negatief, of zelfs nog erger, de waarheid ergens in het midden, het is allemaal niet relevant. Het gaat om de beweging ten opzichte van het gewenste. Is het glas halfvol maar wordt het leger, of is het halfleeg en wordt het voller? En nog veel belangrijker: hoe bereiken we dat doel: met een chagrijnige kop of een vrolijk gemoed? Met een negatieve kijk en instelling of juist met een positieve? Geloven dat het (dit keer) wel lukt, of weten dat het bij voorbaat tot mislukken gedoemd is? Zijn ervaringen uit het verleden garanties voor de toekomst?
Bekijk de onderstaande plaatjes en zoek de 1 verschillen.
 |
|
De eerste figuur houdt het nieuwe tegen, weert het af, de tweede figuur duwt het nieuwe vooruit. En het verschil? Meer is niet nodig.
Altijd lachen
Pogen managers hard om hun medewerkers te motiveren, te laten geloven in de nieuwe organisatie, de andere manier van werken, het meer presteren met minder om mee te presteren, kortom lachend de nieuwe wereld tegemoet te treden, zelf moeten de managers lachen. Iedere dag, altijd. Niet alleen omdat zij dat nieuwe zelf bedacht hebben of zich daaraan gecommitteerd hebben, maar vooral omdat zij de (gedelegeerde) trekkers en duwers zijn van de beweging van halfleeg naar helemaal vol.
En als het altijd lachen niet lukt, dan liever een manager die (soms) met een rothumeur zegt dat hij het glas halfvol vindt, dan een manager die lachend zijn troepen toespreekt hoe treurig de wereld is, en het glas nooit meer dan halfleeg.
P.S.: bereid je er maar alvast op voor: zodra het glas vol is, pakken de managers een groter glas.
Eerdere bijdragen:
-
Niemand is misbaar
-
Geen fouten maken mag
-
Help, een tevreden klant!
-
Niet klagen maar klachten
-
Een goede vraag
Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager en het boek De interimmanager als vriendelijke beul.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
