Richard Straver had een droom: uitvinder worden. Het werd iets vergelijkbaars: hij werd bedenker van techoplossingen. Op zijn 23e startte hij zijn carrière als webbouwer. Webdevelopment-bedrijf MediaMedics was de eerste van een serie bedrijven en producten met wisselend succes uit Stravers koker. Hij lanceerde onder meer de fintechbedrijven MoneyMedic en Tinypay.me. Met Tinypay.me haalde hij de Amerikaanse rapper Snoop Dogg als klant binnen.
Ontstaan van Online Payment Platform
Toch liet Straver het bedrijf weer los. In 2012 zag hij een lacune in de markt: er bestonden nog geen betaalplatformen voor marktplaatsen. Hij startte Online Payment Platform (OPP), een betaaldienstverlener voor marktplaatsen en platformen.
In 2023 bedient OPP vanuit het hoofdkantoor in Delft en vestigingen in Berlijn, Antwerpen en Londen ruim 150 platformen in Nederland, België, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Klanten zijn onder meer eBay Kleinanzeigen, Royal FloraHolland, Nature.House, Marktplaats en PayPal. Recent voegde ook Gumtree, de grootste online marktplaats in het Verenigd Koninkrijk, zich in het rijtje.
Online Payment Platform heeft zo’n 17 miljoen actieve verkopers in het bestand en verwerkt 40 calls per seconde. De omzet ligt tussen de 10 en 15 miljoen euro.
In september 2022 nam het Franse beursgenoteerde betaalbedrijf Worldline een belang van 40 procent in OPP. Worldline is de Europese leider op gebied van digitale betalingen en de nummer vier wereldwijd.
Laten we gelijk even duiken in jullie samenwerking met Worldline. Hoe spannend was het investeringstraject dat daar aan vooraf ging?
Richard Straver: ‘Zoiets doe ik niet nog een keer, dat weet ik wel. Ik heb compleet onderschat hoe zwaar zo’n traject is. In de zoektocht naar een investeerder kozen we ervoor om ons niet op een paar partijen te richten, maar op meerdere bedrijven wereldwijd. In relatief korte tijd sprak ik wel 60 verschillende partijen, waarvan sommige meerdere keren. Het was Zoom-call in, Zoom-call uit en snel de volgende in. En elke keer moest ik 100 procent aan staan. Een mentaal uitputtende marathon.’
In de interviewserie The Founder spreekt MT/Sprout Nederlandse topondernemers over de vindingrijkheid en het doorzettingsvermogen waarmee ze hun bedrijf van de grond kregen. Wat zijn hun gedachten, gevoelens en acties achter grote beslissingen? Ze delen hun onzekerheden, fouten en belangrijkste lessen.
Uiteindelijk stond Worldline bij de finish.
‘Ja, heel fijn dat het is gelukt. Een grote opluchting. Zeker omdat Worldline van al die partijen mijn nummer één was. Zij zijn de grootste Europese creditcard acquirer en wereldwijd actief. Met hun infrastructuur, licenties en kennis kunnen we sneller grote stappen maken richting onze ambitie om in Europa de belangrijkste betaaldienstverlener voor marketplaces te zijn.’
Worldline heeft 20.000 medewerkers, jullie nog geen 100. Hoe verhouden de bedrijfsculturen zich tot elkaar?
‘Ze zijn anders, maar het verschil is kleiner dan ik vooraf dacht. Bij OPP zijn we open, eerlijk en empathisch. We helpen elkaar om vooruit te komen. De sfeer is positief, het voelt bijna als familie. Tot nu toe komt iedereen die ik bij Worldline heb gesproken over als net zo zachtaardig en empathisch. Het zijn fijne mensen die ook positief in de wedstrijd staan, niet krampachtig of stoffig.
Worldline is wel groot, maar slokt ons als minority shareholder niet meteen op. Ze willen onze snelheid en innovatiekracht graag intact houden. Ook wij hebben niet de behoefte om ineens een ander bedrijf te worden. We zijn lekker op stoom en hebben het naar ons zin. Wel kunnen we een sterke partij als Worldine gebruiken om mee te doen in de wereld van de Adyens en Stripes.’
Jaren terug, ten tijde van een van je eerdere bedrijven, zei je in een interview: we zitten niet te wachten op een investeerder die één keer per maand langskomt om te vertellen hoe we het gaan doen. Hoe kijk je nu tegen die quote aan?
‘Daar sta ik nog steeds achter, maar het is wel een wat naïeve uitspraak. Want zo werkt het niet. Elke investeerder snapt dat het team het moet doen. Hij gaat je niet vertellen hoe het moet. Sterker nog, Worldline vraagt óns hoe het werkt met marketplace payments en komt met klanten bij ons, omdat zij die service zelf niet bieden.’
Welk gevoel overheerst op dit moment bij jou?
‘Rust. Voor het eerst.’
Waarom zeg je dat?
‘Ik heb denk ik wel 15 jaar met een knoop in m’n buik rondgelopen.’
Leg dat eens uit.
‘Nou ja, je wilt elke maand de salarissen kunnen betalen. En dat lukte, steeds beter zelfs. Maar ik wist ook vanuit mijn ervaring met eerdere bedrijven die net niet zijn gelukt dat je makkelijk kunt falen. Éven niet de focus erop, éven te slap… en het pleurt in elkaar. Ik heb mezelf met Online Payment Platform behoorlijk onder druk gezet. Het móest gewoon lukken, we móesten alle kansen pakken. Daar kreeg ik letterlijk buikpijn van.’
Ging het zo slecht dan?
‘Nee, maar ik ben vóór OPP dus door schade en schande wijs geworden. En ik zeg nu wel dat ik rust heb, maar ik heb die knoop in mijn buik af en toe nog steeds. Dat zit gewoon in me. Ik moet wennen aan het feit dat ik niet meer alleen verantwoordelijk ben.’
Je zegt ‘schade en schande’. Vertel.
‘Mijn eerste idee – een drag-and-drop website builder – was fantastisch. Maar ik onderschatte compleet hoeveel tijd en energie het kost om zoiets te lanceren. Ik vond geen investeerder en leende op persoonlijke naam drie ton, die ik uiteindelijk moest afbetalen om niet in de schuldsanering te komen. Dus ik bedacht andere dingen, zoals MediaMedics en Tinypay.me, en ging naar Silicon Valley. Maar ook dat verhaal spatte uit elkaar.’
Waarom ging het steeds mis?
‘Omdat ik geen idee had wat ik aan het doen was. Wel voor wat betreft mijn product. Maar ik wist niet hoe je een bedrijf, een brand, een team, klantrelaties en salestrajecten opbouwt. Ik dacht: je maakt gewoon een gave tool en that’s it, dan word je succesvol.’
Weer wat naïef?
‘Super-naïef.’
Lees ook: 5 lessen voor beginnende ondernemers van Richard Straver
Wat drijft jou dan toch om toch steeds opnieuw te beginnen?
‘Ik ben half Fins en in het Fins bestaat het woord sisu, dat zoveel betekent als moed, veerkracht en doorzettingsvermogen. Een Fin geeft niet op, al valt-ie er dood bij neer. Zo zit ik er ook in. Ik moest en zou een keer iets maken dat succes had.’
Tinypay.me was anders ook al behoorlijk succesvol. Waar was dat aan te danken, denk je?
‘Voor een groot deel aan geluk, de juiste mensen ontmoeten bijvoorbeeld. En we hadden natuurlijk wel íets geleerd van de vorige exercities. Zo werkt dat. Op dezelfde manier zorgde mijn tijd in Amerika opnieuw voor leerzame ervaringen.’
Zoals?
‘Amerika zag ik altijd als het Mekka van tech. Ik dacht er als een vis in het water te zijn, maar voelde me er verschrikkelijk. Ik vond de cultuur en de manier waarop mensen met elkaar omgingen niet fijn. Mensen waren ook minder goed in hun werk dan ik dacht, terwijl in Amerika salarissen heel hoog liggen. Ik besefte dat in Nederland minstens zulke goede mensen zijn en de infrastructuur voor ondernemers beter is.’
‘Wat me in de VS wél aansprak was de haast onuitputtelijke drive van Amerikanen. Bijna grootheidswaanzin. Die drive nam ik mee terug naar Nederland. Het zorgde bij mij voor een soort hernieuwd vertrouwen. Voor meer energie, een andere blik. Dat werd het fundament voor Online Payment Platform.’
Vrij snel na de oprichting van OPP gaf je het ceo-stokje over aan Maurice Jongmans. Waarom?
‘Eigenlijk al direct hoor, ik ben nooit ceo geweest. Maurice is goed in organiseren en structuur aanbrengen in de organisatie. Ik niet, ik kan enthousiast alle kanten op springen. Een ceo moet een rots in de branding zijn die alles onder controle heeft. Dat ben ik niet, daar ben ik eerlijk in. En ik wil niet proberen te zijn wie ik niet ben.’
Vond je het evengoed niet moeilijk om de leiding uit handen te geven?
‘Nee, juist fijn. Ik wil graag gave dingen bouwen en invloed hebben op waar ons bedrijf heen gaat. Maar dat is dus ook het enige dat ik wil doen; alles eromheen vind ik boring. Dus ik vond het super relaxt dat ik iemand had gevonden die dat stuk oppakt en er ook heel goed in is.’
Welk woord typeert je ondernemersreis so far?
Lange stilte. ‘Dat is een moeilijke, zeg. Er komen veel woorden langs. Voldoening gevend, spannend… En obsessief – een woord dat mijn vrouw laatst noemde. Als ik ergens voor ga, ben ik er obsessief mee bezig.’
Is dat zakelijk gezien een voor- of nadeel?
‘Een voordeel, want het heeft tot succes geleid. Ik denk wel dat je in een bepaalde mate obsessief moet zijn om echt te weten hoe je iets kunt verbeteren. Maar voor de mensen om mij heen is het misschien niet altijd even leuk. Obsessief zijn vreet je op. In mijn twintiger jaren ging ik niet stappen, niet uit eten, ik zat alleen maar achter die computer. Non-stop.’
Je noemde ook het woord ‘spannend’. Waarom kwam dat bij je op?
‘Omdat het dat was, constant. Niks was zeker, ook niet wat er om de hoek lag. Dus ik was altijd bezig met ‘what if’. En die spanning voelde ik dan weer van binnen. Ik wilde net het cliché ‘rollercoaster’ niet gebruiken, maar dat was het wel. Het ging van ‘dit wordt echt geweldig’ naar ‘oh no’ en weer terug.’
Ben jij weleens aan jezelf gaan twijfelen als ondernemer?
‘Ja, jajaja. Kijk, echt twijfelen niet, maar ik vond mezelf soms een onwijze sukkel.’
Op welke momenten dacht je dat?
‘Momenten van onzekerheid. Dan hadden we bijvoorbeeld al dingen gedaan voor een grote klant en ging die klant een volgende klus toch aanbesteden. Dan zat ik weer helemaal in zak en as, omdat ik dacht dat we het éindelijk voor elkaar hadden en we toch weer terug bij af waren. Op die momenten was ik niet zo relaxt richting anderen. Terwijl we de opdracht toch meestal wel kregen.’
Jij onderneemt echt met je hele wezen, hè?
‘Ja. Als iets mijn bedrijf pijn doet, voel ik letterlijk pijn. En da’s niet goed, dat moet je jezelf niet je hele leven willen aandoen. Vandaar dat ik ook zo blij ben met Worldline. Het bedrijf rust nu niet meer 100 procent op mij, er staan ook andere sterke schouders onder.’
Wat zie jij als je grootste ondernemersfout over de hele linie?
‘Mjah…. Ik zie fouten meer als leerpunten. Het was bijvoorbeeld misschien slimmer geweest als ik eerst een paar jaar bij een ander bedrijf had gewerkt. In plaats van vanuit de schoolbanken een bedrijf te beginnen en denken te weten hoe het werkt. Die onkunde heeft natuurlijk wel tot een steile leercurve geleid. Maar misschien was ik door eerst ervaring op te doen efficiënter uit de startblokken gekomen.’
Hoe staat het met je mondiale ambities?
‘De eerste luikjes gaan open. We zien kansen in India, Brazilië en grote andere markten. Maar we willen niet te snel te grote stappen maken. Alles wat je forceert, is voor korte termijn. Je moet er op een natuurlijke wijze naartoe getrokken worden.’
Dus niet meer onder druk, zoals je dat eerder ervoer.
‘In het begin heb ik inderdaad veel geforceerd. Constant rammen, rammen, rammen en schreeuwen van de hoogste toren. Uiteindelijk werkte dat niet. Wat wel werkte: rustig een goed product bouwen voor onze klanten. De klanten kwamen vervolgens gewoon naar ons toe. Met onze eerste klant in Duitsland lanceerden we gelijk de grootste marktplaats. In België en de UK gebeurde dat ook.’
Worldline heeft de optie om in 2026 de resterende aandelen te kopen. Wat zou dat betekenen voor je bedrijf en jouw rol?
‘Áls ze dat al doen, zal er in de basis niet veel veranderen, denk ik. Wat wij bouwen is state of the art en dat weten ze. Worldline voelt voor ons als een veilige haven voor ons prachtige bootje, zelfs als ik er niet meer bij betrokken ben. En ja, als het zover zou komen dat ik de verantwoordelijkheid niet meer heb, kan ik het loslaten.’
Ooit zei je: ik wil de wereld beter maken. Wat is nu, na al die jaren, je drive?
‘Natuurlijk is het onwijs cool dat om een bedrijf te hebben dat superveel fraude tegenhoudt. Dat vind ik echt kicken. En het geeft me een warm gevoel dat ik in dit korte leven iets heb neer kunnen zetten waar mijn kinderen iets aan gaan hebben. Maar de wereld verbeteren is niet per se meer de drijfveer in mijn leven. Ik wil terug naar de rust – en tijd en energie steken in wat echt waardevol is. Dat zijn de simpele dingen: gewoon gelukkig zijn met de mensen die me dierbaar zijn.’
