Hij vertrok plotsklaps en wilde niets meer van het bedrijf weten. Annelies bleef achter en moest WerfSelect in crisistijd zien te redden.
‘In 1998 ben ik begonnen met WerfSelect. Ik wilde altijd al ondernemen, maar vond dat ik eerst ervaring op moest doen bij grote bedrijven. Toen ik in verwachting was van onze oudste dochter kon ik geen goede vervanger vinden voor mijn marketingfunctie, en dacht: dit is een gat in de markt. Ik ben gaan bemiddelen voor ervaren interimmers in marketing, communicatie en sales.
Ik begon letterlijk op de zolderkamer thuis, heb het eerste jaar alles alleen gedaan. Toen het goed liep ben ik er mensen bij gaan aannemen. Na een jaar of drie ging het vliegwiel keihard. Er kwamen allerlei klanten bij, we namen consultants aan van grote bedrijven, maakten een professionaliseringsslag en hadden voor het eerst een echt kantoorpand. In die tijd begon ik me ook te bedenken: moet ik nog tien jaar bemiddeling doen? Dat wilde ik eigenlijk niet, want ik hield meer van de creatieve kant, nieuwe dingen bedenken. Ik had mijn eigen gevangenisje gebouwd. Op dat moment was mijn man Clemens op zoek naar een nieuwe baan. Ik heb hem gevraagd of hij zin had om in het bedrijf te komen. Hij zei: ‘Waarom niet? Ik kan altijd nog een andere baan zoeken.’ Dat heeft goed uitgepakt, want hij is enorm sterk in het contact met opdrachtgevers en interimmers en heeft mede het succes van WerfSelect bepaald.
Rolverdeling
We hebben onderling steeds geswitcht met de rolverdeling. Afwisselend stuurden we het team aan, afhankelijk van wat op dat moment het beste paste. Ik had een tijd behoefte om wat meer thuis te zijn bij de kinderen, dan nam Clemens taken van mij over. Hij is verder vooral de uitbouwer geweest; hij deed de acquisitiekant en was het gezicht naar buiten. Ik deed het algemeen management, de marketing en communicatie en de opzet van nieuwe initiatieven.
Met je man samenwerken heeft natuurlijk voor- en nadelen, maar wij vonden altijd de plussen groter dan de minnen. Een eigen zaak is zo belangrijk in je leven, als je dat met elkaar kunt delen, is dat heel mooi. Zeker als je bepaalde hoogtepunten samen hebt. Er zitten natuurlijk ook minder mooie kanten aan, want het is heel lastig om privé en werk te scheiden. Je probeert het wel, maar dat lukt niet echt. Dat is ook een gevaar: als je partners bent, heb je op een gegeven moment aan een half woord genoeg. Dan communiceer je steeds minder over wat belangrijk voor je is. Je gaat maar door. Dat werd Clemens afgelopen jaar te veel.
Zonder partner
Van het ene op het andere moment is hij niet meer naar de zaak gekomen. Dat was enorm schrikken. Hij had al wel aangegeven dat hij het niet meer zo trok en we hadden al besproken of er iets moest veranderen. Maar hij wilde in één keer helemaal niets meer weten van de zaak. Toen was het wel van: en nu? Naar onze relaties toe wist ik niet wat ik moest zeggen – hij was het gezicht naar buiten toe – en het was zwaar om naar het team toe positief te blijven. Bovendien gebeurde het net in de slechtst mogelijke markt.
Het is een probleem waar meer ondernemers tegen aanlopen: je bent zó met de zaak bezig – van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat – dat het op een gegeven moment te ver in je leven komt. Ondernemerschap kan je opvreten, het is zo intensief. Als je alles voor de zaak doet, maar weinig voor jezelf, dan loop je daar vroeg of laat tegenaan. Clemens kon gewoon ècht even niet meer.
Ontslagronde
Het was heel duidelijk dat hij niet terug zou komen in de zaak. Ik ben dus gaan kijken hoe ik het verder moest organiseren. Ik heb een managing director aangesteld, zodat ik me concentreren op de sanering en het opzetten van nieuwe initiatieven. In een jaar tijd zijn we van veertien naar acht medewerkers gegaan. Dat vond ik vreselijk; als ondernemer wil je bouwen en niet afbreken. En in zo’n klein team als het onze is het alsof je je eigen familie ontslaat. Maar ik had geen keuze: niet alleen vanwege de kosten maar ook omdat ik zag dat we voor de toekomst andere competenties in huis moesten hebben. Ik ben er trots op dat ik niet alleen in staat ben geweest om te saneren, maar ook om nieuwe initiatieven te introduceren.
Clemens is gaan uitrusten en aan zijn eigen ontwikkeling gaan werken. Hij volgde een opleiding in loopbaancoaching en was thuis bij de kinderen. Dat maakte het voor mij makkelijker om te focussen op wat er moest gebeuren. Het was een zwaar jaar waarin ik alles moest geven, maar het geeft ook een goed gevoel als het dan lukt om je bedrijf staande te houden en een nieuwe basis te leggen voor de toekomst.
Wat voor mij in die periode heel waardevol is geweest, is het contact met de leden van de Entrepreneurs’ Organization, waar ik in het bestuur zit. Met hen kon ik mijn zorgen delen. Naar medewerkers toe moet je toch een ondersteunende rol aannemen, optimisme blijven uitstralen. Je bespreekt niet met hen dat je overweegt mensen te ontslaan en worstelt met hoe dat moet. Het is heel lekker om een groep te hebben waarmee je dat soort dingen wel in alle vertrouwen kunt bespreken. Bovendien kreeg ik heel veel energie van de ondernemers in deze club. De teneur onderling is dat er in moeilijke tijden gouden kansen zijn om voorop te lopen voor ondernemers met visie. Vijftig procent van de leden heeft in 2009 zelfs een hogere omzet weten te realiseren dan in 2008.
Moeilijke beslissingen
Sinds november is Clemens weer terug in het bedrijf, daar ben ik erg blij mee. Ik heb het hem in het begin wel een tijdje kwalijk genomen, ook al was het onmacht van zijn kant. Omdat hij even helemaal niks van WerfSelect wilde weten, moest ik in mijn eentje een paar van de moeilijkste beslissingen uit onze hele loopbaan nemen. Nu neem ik hem helemaal niets kwalijk meer. We hebben alles uitgepraat, hij heeft voor zichzelf obstakels uit de weg geruimd, gaat nu anders met werk om.
We pakken dingen wel anders aan. Deels is het iets tussen de oren: er moet een bepaalde relaxedheid in je werk zitten. Dat het niet erg is om fouten te maken en je taken aan anderen kunt overlaten als je het niet allemaal zelf kunt doen. Daarnaast letten we meer op elkaar en communiceren we bewuster. Over wat ons bezighoudt en wat belangrijk voor ons is. Achteraf zie ik dat we het belang van de zaak steeds te hoog hebben gehad, dat we meer met onze eigen ontwikkeling bezig hadden moeten zijn. Ik heb dat niet goed bewaakt en we versterkten elkaar daarin. Nu waarderen we elkaars sterke punten meer. Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ik de zaak wel in mijn eentje kan draaien, maar dat ik Clemens dan enorm mis.
We pakken de zaken nu heel bewust aan, hebben er zelfs afspraken over gemaakt. Hoe we het werk verdelen, en dat we tijdens het eten alleen praten over leuke dingen, geen werkzaken. Daarnaast hebben we elkaar beloofd dat we het meteen zeggen als een van ons iets dwarszit. Zodat we op tijd dingen anders kunnen doen. Het is een moeilijke fase geweest, maar als je dat overleeft samen, kom je er sterker uit. Dat we deze moeilijke tijd hebben overleefd geeft de kracht van onze relatie aan en hoe goed we samen kunnen werken.
Toekomst
Nu gaan we er sterker tegenaan dan ooit. We gaan het Topmarketeers Netwerk verder uitbouwen, waardoor we meer een platformorganisatie worden. En we gaan steeds meer dingen doen naast de bemiddeling, zoals opleidingen en activiteiten met het netwerk dat we hebben opgebouwd.
Het voelt echt als een frisse start en dat is heel leuk als je bijna twaalf jaar bezig bent. Na een enorme piek in 2007 – toen we continu tegen de honderd interimmers aan het werk hadden – heeft onze branche veel klappen gekregen. Door internet is veel informatie op het web te vinden, waardoor opdrachtgevers en interimmers elkaar steeds makkelijker rechtstreeks vinden voor eenvoudige opdrachten. Dan moet je onderkennen dat je toegevoegde waarde als bemiddelingsbureau minder is geworden en moet je je businessplan aanpassen. Wij brengen nu opdrachtgevers en interimmers samen in ons Topmarketeers Netwerk; we faciliteren dus juist dat ze elkaar rechtstreeks vinden. Daarbovenop bieden we service, zoals het verzorgen van een contract, de facturering en eventueel een advies over de match. Onze fullservicebemiddeling houden we, inclusief een garantie op een perfecte match, want goedkoop blijkt zeer regelmatig duurkoop. Ook zorgen we voor ‘education permanente’ van de leden, doordat we vakgenoten binnen het netwerk hun kennis laten delen en externe sprekers uitnodigen voor updatesessies, over digitale marketing bijvoorbeeld.
We moesten even moed verzamelen om de lol er weer in te krijgen. Dat hebben we nu: dit is nog maar de start. We gaan er weer helemaal voor, hebben nog veel meer plannen om de branche op te gaan schudden. Er valt nog veel te verbeteren.
Alle artikelen uit de rubriek levensfasen op een rij.
