Wat ging er mis?
Ik vroeg een subsidie van 1,2 miljoen euro aan, waarvan 4 ton eigen bijdrage vereist was. In die tijd keerde het economische tij. Mijn uitzendbureau voor wao’ers liep niet lekker. Ik kreeg toen mijn core business amper rond, laat staan dat ik een paar ton voor de eigen bijdrage kon opbrengen.
Hoe reageerde je omgeving op het faillissement?
Ik merkte dat een faillissement eigenlijk een van de best bewaarde geheimen is van tegenwoordig. Mensen bekennen pas dat ze zelf ooit failliet zijn gegaan als je er zelf over vertelt. Maar bepaalde contacten vielen ook weg, uitnodigingen bleven uit en zo raak je langzaamaan sociaal geïsoleerd.
Twee weken later maakte u al een doorstart. Bent u niet veel klanten verloren?
Als ik er nu op terugkijk, verbaast het me dat ik zo snel een doorstart heb gemaakt. Met zoveel dingen aan je hoofd, vond ik het toch vanzelfsprekend de draad weer op te pakken. Ik heb zoveel mogelijk klanten persoonlijk van mijn faillissement op de hoogte gebracht. Zodat ze het niet in de krant hoefden te lezen. Dat heeft veel sympathie opgeleverd.
Bent u anders gaan ondernemen?
Ja. Ik ben zuiniger en soberder geworden. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds geen flat screen, zolang mijn oude scherm het nog doet. En ik ben beter op de financiën gaan letten. Ook met personeel ben ik voorzichtiger geworden. In plaats van de tientallen medewerkers die ik eerst had, heb ik nu maar drie man in dienst.
Waarom schreef u een boek over failliet gaan?
In eerste instantie was ik boos. Op mijn omgeving en de reacties van vrienden. Anderzijds is ondernemerschap nu hip en wil niemand de andere kant van de medaille zien. Een faillissement betekent in Nederland dat je gefaald hebt. In Amerika krijg je ondanks het faillissement respect voor het feit dat je je nek hebt uit durven steken. Wij mijden risico’s het liefst. Dat is precies waarom er steeds meer parttime ondernemers komen.
Meer over het boek Leren broeken zijn uit
(Foto Birgit de Roij)
