Cornelis Cees Dekker (1900-1990) wordt vaak genoemd als de drijfkracht achter de marketingcampagnes. Hij kwam in 1923 als eerste vormgever in dienst bij de Verkadefabriek, hoewel hij eigenlijk onafhankelijk kunstenaar had willen worden. Hij was dertig jaar reclameman voor het bedrijf, waarvan de meeste tijd als manager. Dekker kreeg alle ruimte om zich uit te leven: grote hoeveelheden papieren en kartonnen verpakkingen, koekblikken, beschuittrommels en affiches zijn door hem ontworpen.
Niet alleen de reclameuitingen, maar ook de verpakkingen vormden de hoofdingrediënten achter de marketingmix van Verkade. Het bedrijf bood zijn product in zijn tijd op een zodanig vernieuwende wijze aan, dat het zichzelf onderscheidde van de concurrentie.
1. De toffee
In de jaren twintig had een kind niet zoveel keus op chocoladegebied. Je had de Bournville-reep, de melkchocoladereep van Cadbury, de melkchocolade flake-reep, de slagroom met walnoten-reep en de chocoladerepen met Marshmallow-vulling in vier smaken: vanille, koffie, rozen en citroen. Jongetjes en meisjes waren in die tijd daardoor eerder geneigd waren hun geld uit te geven aan zuurtjes en toffees. Een simpele, maar mooi vormgegeven afbeelding met een meisje, deed al wonderen voor Verkade.
2. Beschuit
Verkade startte vanaf de oprichting in 1886 met de productie van beschuit, dat bijna elke bakker destijds wel maakte. Ook toen vormde de verpakking al het merkartikel. Anders gezegd: het beschuitblik vormde de vlaggendrager van Verkade. Tot dan toe werd het beschuit los verkocht. Verkade-beschuit was feitelijk één van de eerste merkartikelen van Nederland.
3. De albums
Soms heb je ook geluk als ondernemer. In 1900 kocht Ericus Verkade via een importeur een partij afbeeldingen met de gedachte ze voor reclame te gebruiken. De plaatjes maakten weinig indruk, maar ze werden wel bewaard. Jaren later sloot het bedrijf ze bij de koek- en beschuitverpakking in, als een soort van noodgreep vanwege gebrek aan reclamebudget. Maar ook een gelukkige en gouden greep. Voor de Nederlandse markt vormden de ingesloten plaatjes, zoals Verkade het zelf in zijn memoires vertelt, ‘een nieuwtje dat insloeg als een bom’. Jong en oud ging de plaatjes verzamelen. Vervolgens heeft het bedrijf de albums volledig uitgebuit en er een collectors item van gemaakt.
4. De waxinelichtjes
Wie als ondernemer aan de wieg staat van een nieuw woord, maakt van zijn product een begrip. Waxine is zo’n vroegere merknaam, die inmiddels al lange tijd geleden een soortnaam geworden is en als zodanig in het woordenboek is vermeld. Anton Verkade bedacht de titel voor het nachtlichtje dat ook als theelicht kon worden gebruikt.
5. De biscuit
In Nederland was er in het begin van de vorige eeuw grote concurrentie met goedkope biscuitsoorten, de Verkades besloten daarom in de slag te gaan met de best mogelijke kwaliteit. In 1910 ging Anton Verkade voor meer dan een jaar naar Engeland en Schotland om het vak van biscuitbakker te leren. Vervolgens startte het bedrijf daarvoor een proeffabriek. Een jaar later was het zover en de eerste Marie en Petit Beurre biscuits gingen de deur uit, verrassend aan de hand van lichtgewicht pakjes. Alle andere concurrenten verpakten hun producten tot dan toe in grote blikken, waardoor de winkeliers de bestellingen moesten uitwegen. Verkade maakte als eerste van een biscuit een merkartikel, handig voor zowel de koper als de winkelier, en kon dat ook als zodanig de markt inzetten via een advertentie.
6. De biscuit (2)
Een tweede voorbeeld van een biscuitverpakking die ook direct het merk Verkade bekender maakte. Het bedrijf maakte gebruik van een label als Nanette, een nette vrouw die ook afgebeeld kon zijn bij pralines en sigaretten.
7. De biscuit (3)
Nog een laatste voorbeeld van een meer gedateerd biscuitdoosje, dat in ieder geval de merknaam goed naar voren bracht.
8. De chocoladereep
In 1876 vermengde de Zwitser Peters chocoladepoeder met suiker en gecondenseerde melk en vond de massieve chocoladereep uit. Het Britse Cadbury′s en Bournville begonnen vervolgens met het produceren van de melkchocoladereep en pure chocolade. In de jaren tien en twintig van de 20e eeuw werd er door bedrijven geëxperimenteerd met het toevoegen van onder meer hazelnoot aan een reep. Verkade hield zich echter nog afzijdig, totdat Amerikaans ondernemer Mars ervoor zorgde dat chocola van binnen uit caramel kon bestaan. Van 1930 tot 1937 zijn vrijwel alle bekende chocoladerepen die we kennen, uitgevonden. Verkade opende in 1937 een grote fabriek voor chocolade en suikerwerken, waarna de omzet verviervoudigde van 1937 tot 1949. Verkade en Dekker wekten de lekkere trek bij kinderen op, met afbeeldingen waarbij een kind al het snoepgoed in de mond hadden.
