Thomas Vles en Rick Passenier hadden met Poopy Cat al een milieuvriendelijke en makkelijke wegwerpkattenbak ontwikkeld van karton, maar scoorden in het voorjaar van 2016 een flinke Kickstarterhit met speelhuisjes voor katten. Het Witte Huis, de Taj Mahal: de aaibare huisvrienden konden ware paleisjes tegemoet zien, mits hun backende baasjes inschreven op de campagne. En dat deden ze: 787 mensen steunden Poopy Cat, het target van 30K euro werd ruimschoots gehaald en de meter tikte net geen 50K aan.
Leveringsdatum niet gehaald
Zoals wel vaker bij productcampagnes werd de leveringsdatum van juli niet gehaald: de partij die aanvankelijk de productie op zich zou nemen, kwam terug van een eerdere offerte en na een zoektocht werden uiteindelijk de kattenhuisjes gemaakt in China, met als gevolg maanden oponthoud.
Tegen het einde van het jaar hadden alle Europese backers alsnog een nieuw onderkomen voor hun feline vrienden. De Europese, want de verzending naar de circa 500 backers die wonen in de VS en Canada stuitte op veel hoger dan geplande verzendkosten: die liepen op tot boven de 70 euro, voor huisjes die zelf drie tientjes moesten opbrengen!
Hoge kosten voor shipping
Dat komt misschien knullig over, maar de ondernemers achter Poopy Cat hadden wel degelijk ervaring met Kickstarter én met leveringen aan de States. “Bij Blocks, een voorganger van de huisjes, waren we begin 2015 ook aangelopen tegen krappe marges en hoge kosten voor shipping”, zegt Vles. “Dat dachten we nu te hebben getackeld met een nieuwe logistieke partner. Die had blijkbaar zijn huiswerk niet gedaan en kwam toen puntje bij paaltje kwam met veel hogere tarieven voor Amerika, die ook nog eens per staat flink uiteenliepen.”
Bijbetalen, geen refund
Vles en Passenier hadden informele investeerders achter Poopy Cat, dat intussen via zijn eigen webshop de kattenbakken- en huisjes leverde, maar die waren niet bereid de verliezen op de crowdfundingcampagne bij te passen. Aanvankelijk boden ze teleurgestelde backers aan hun geld terug te storten. “Maar we hadden onvoldoende liquide middelen om ze allemaal te vergoeden. Daarbij komt nog dat Kickstarter zijn fees van 15 tot 20 procent al inhoudt: je legt sowieso bij als je gaat refunden.” Omdat refunden niet vol te houden was, kon Vles naar eigen zeggen weinig anders doen dan zijn backers voor de keuze stellen: ofwel 50 euro bijbetalen als tegemoetkoming in de verzendkosten, of afzien van een huisje.
Verkoop aan IJsvogel
Intussen hadden de ontspoorde Kickstartercampagne en alle tegenvallers rond de productie en distributie van de kattenhuisjes tot zulke grote verliezen geleid bij Poopy Cat dat de oprichters op zoek moesten naar een oplossing. Die werd in september gevonden in de verkoop van het merk en de ontwerpen van Poopy Cat aan IJsvogel Retail, het bedrijf achter de dierenspeciaalzaken van Pets Place. “Op zich hebben we het succesvol kunnen afsluiten: zo konden we onze schuldeisers tevreden stellen en de business afsluiten. Na een zwaar jaar overheerst het gevoel van opluchting. Het was allemaal niet even makkelijk, maar we hebben wel continuïteit voor Poopy Cat kunnen realiseren.”
Backers dreigen
Einde oefening? Niet helemaal. Vles heeft het grootste deel van zijn backers tevreden weten te stellen: ze kregen ofwel een huisje, ofwel snapten dat het steunen van een crowdfundcampagne iets anders is dan een product bestellen in een webshop. Maar er zijn ook mensen die levering blijven eisen van Poopy Cat en nu dreigen met juridische procedures. “Het gaat om enkele backers”, zegt Vles, die er zelf na terugkeer van zijn vakantie deze week over kon lezen.
“Kickstarter zelf waarschuwt daar op de algemene vragenpagina ook voor, backers moeten zelf oordelen over de validiteit en waarde van een project. De website draagt daar zelf geen verantwoordelijkheid voor. Ik kan me wel voorstellen dat bij een product als dit niet alle backers ervaring hebben met crowdfunding en daardoor vertrouwd zijn met de risico’s.” Een backer is een Facebookgroep gestart, die inmiddels 7 leden heeft: ‘I want my damn cardboard landmark’, inclusief grumpy cat-foto. Overigens hebben die 7 niet allemaal een huisje besteld.
Lessen geleerd
Vles is inmiddels druk met het optuigen van een nieuw muziekfestival in Amsterdam. Wat hij heeft geleerd van het kattenavontuur op Kickstarter? “Allereerst dat zo’n campagne veel meer kost dan je denkt: uiteindelijk blijft bij Kickstarter flink wat hangen. Wat productie en distributie betreft hadden we pech met onze partners, maar misschien hadden we op meer plaatsen moeten gaan praten om offertes te vergelijken.”
“En wat de nasleep betreft: we hebben echt regelmatig updates gegeven aan onze backers en ook open kaart gespeeld. Maar misschien hadden we ze moeten laten meepraten over een ander compromis, bijvoorbeeld een waarin de Europese backers meedeelden in de verzendkosten, zodat de pijn kon worden verdeeld.”
Poopy Cat als bedrijf gaat in elk geval de geschiedenis in met deze prachtvideo, die 2,1 miljoen keer is bekeken: A Day at Poopy Cat Office.
