Robert Heilbron (42) is medeoprichter van Rotterdam Racing B.V. en mede-eigenaar van Inaxtion, een uitzendbureau voor metaal- en electrotechnisch personeel. Rotterdam Racing organiseert de ING Racesalon, Bavaria City Racing en het Burning Rubber Gala. Tevens is hij initiator en medeorganisator van Moscow City Racing, waarbij afgelopen juli nog met Formule 1-auto’s over het Rode Plein en om het Kremlin werd gereden. Motto: “als iedereen nee zegt, is er iets te bereiken.”
Beste beslissing
Er wordt wel eens gezegd: “het leven bestaat uit het maken van de juiste beslissingen”. Dat geldt niet alleen in de ondernemerswereld, maar in het hele leven. De beste beslissing heb ik genomen in 2004, met het organiseren van het City Racing-concept. Nu, na vier edities in Rotterdam met elk ruim 500.000 bezoekers, is dit qua bezoek het grootste autosportevenement ter wereld. Tevens hebben we afgelopen juli voor de eerste maal Moscow City Racing georganiseerd, met eveneens een half miljoen toeschouwers.
Het bedrijf Rotterdam Racing is ontstaan vanuit mijn hobby, het racen. Daarvoor ben ik veertien jaar lang ondernemer geweest in het bedenken en vermarkten van unieke producten en concepten, zoals portable chipkaartlezers, waarvan ik er vijftien miljoen heb verkocht. Daar kon ik aardig mijn ei in kwijt, maar nu verdien ik pas geld met wat ik echt leuk vind. Dat is een heel groot verschil voor mij. Ik denk dat veel ondernemers dat het liefst ook zouden willen doen, maar dat weinig ondernemers het ook echt doen, of erbij stilstaan.
Slechtste beslissing
Ik zie ondernemen als door een donkere gang lopen, naar het lichtpuntje in de verte. Tijdens het lopen door die gang kom je allerlei zijgangetjes tegen met ‘verleidingen’; de één nog mooier dan de ander. Voor je het weet ben je verdwaald, en ben je het lichtpuntje – dat in eerste instantie het doel was – kwijt. In deze valkuil ben ik gevallen tijdens de verkoop van de portable chipkaartlezers. Andere producten die ik tegenkwam waren mooier en complexer. Ik heb er best lang over gedaan om van bepaalde producten in te zien dat het niets was en ook nooit iets zou worden. Het gekke is dat je het eigenlijk diep van binnen wel weet, maar toch blijft hopen. Nu is die intuïtie één van mijn belangrijkste drijfveren in het ondernemen in ‘leuke dingen’. No guts, no glory!
