Problemen bij OgguDe situatie bij Oggu zag er al lange tijd minder rooskleurig uit, dan voor de buitenwacht zichtbaar was. Zo had Freeke sinds 1 januari dit jaar niet meer de absolute volmacht over de leiding. Er was bij een vergadering op 15 december 2011 besloten dat David Jan de Zeeuw, tot dan toe commissaris, het roer mocht overnemen. Uit notulen van de vergadering van 15 december blijkt ook dat twee banken een geparkeerd bedrag van twee ton niet zouden vrijgeven aan Oggu, omdat daarvoor de omzetontwikkeling niet toereikend was. Oggu zou zestig a zeventig procent van de geraamde 1 miljoen euro jaaromzet in Nederland behaald hebben. Sinds april 2012 stond Harry de Haas, die verantwoordelijk was voor de marketing, niet meer als directielid vermeld. Drie maanden eerder had De Zeeuw hem op verzoek van de aandeelhouders ontslagen. Hij vertrok naar Ziggo. David Jan de Zeeuw heeft twee weken voor het faillissement zijn ontslag ingediend. Meer: Oggu lag op ramkoers door kemphanenstrijd en Freeke: Bankroet is ‘reorganisatie’ |
Nadat alle Nederlandse supermarkten Oggu in hun assortiment hadden opgenomen en ook in Engeland voet aan de grond werd gezet, werd het bedrijf op 17 juli plotsklaps failliet verklaard. Het bleek al ruim een half jaar te rommelen bij de Sprout Challenger van 2011. (zie kader).
Een meningsverschil over de keuze van de afzetmarkt was de kiem van een intern conflict. De helft van de aandeelhouders wilde onder leiding van Freeke de Amerikaanse markt op, de andere helft wilde dat pertinent niet. Dit verbaasde de oprichter van Oggu, omdat de cijfers volgens hem heel duidelijk aantonen dat Nederland juist niet de markt is waar Oggu makkelijk groot kan worden. “Markten zoals Amerika laten veel meer potentie zien”, aldus de ondernemer. “En afgelopen oktober kon ik de aandeelhouders het nieuws brengen dat een paar grote investeerders wilden participeren in expansie naar de VS, maar tot mijn verbazing sloegen zij dat gewoon af.”
‘Buitenspel gezet’
Het conflict over de afzetmarkt leidde ertoe dat Freeke de leiding over zijn bedrijf kwijt raakte. Het kamp dat zich op Nederland wilde focussen, schoof afgelopen december commisaris David Jan de Zeeuw naar voren als ceo. Freeke kwam vanaf dat moment buiten spel te staan, omdat De Zeeuw hem niet meer bij de dagelijkse leiding betrok. “Ze hebben een coup gepleegd”, aldus Freeke. “Ik mocht en werd niet meer in staat gesteld te ondernemen in mijn eigen bedrijf, waar ik persoonlijk meer dan 1 miljoen euro in heb geïnvesteerd. Ik heb met lede ogen moeten aanzien hoe het sindsdien bergafwaarts is gegaan. In mijn ogen was dat volstrekt onnodig indien het bedrijf behoorlijk was bestuurd.”
De Zeeuw was volgens Freeke naar voren geschoven door een groep investeerders, bestaand uit textielfamilie Veldhoven (Veldhovengroup) en de familie Smit (Smit & Zoon). Zij controleerden samen 43 procent van het bedrijf. “Aan mijn kant stonden onder meer Zeger van Hövell tot Westerflier en Toon den Heijer, met een totaalbelang van 45 procent. De focus op Nederland werd door ons als een weinig intelligente en onrealistische strategie gezien.”
‘Niet geleverd’
De Zeeuw stelde donderdag dat Oggu onvoldoende kapitaal had om van de startup een succes te maken. De Zeeuw: “Toen ik aangesteld werd, mankeerde er niet zoveel aan de koers van het bedrijf. Oggu was alleen niet genoeg tijd gegund om ook echt te groeien. Er moest geld bij”, zei hij in een interview met Sprout.
Die opmerking schiet Freeke in het verkeerde keelgat. De Zeeuw heeft volgens hem twee miljoen euro financiering in het vooruitschiet gesteld gekregen van de aandeelhouders, met de optie op meer. “Ze stelden onder meer als voorwaarde dat hij een succesvolle marketingcampagne zou ontwikkelen en een businessplan zou schrijven, zodat nieuwe financiering aangetrokken kon worden. Geen van deze bedrijfskritische zaken heeft hij opgeleverd.” Freeke zegt dat de hele marketingcampagne van De Zeeuw ‘slechts uit één tv-spot bestond, die een grote blamage bleek te zijn en het merk Oggu meer kwaad dan goed heeft gedaan volgens marktonderzoek’.
Freeke zegt dat uiteindelijk ook de andere aandeelhouders het beleid van De Zeeuw hebben verworpen. “Toen de resultaten uitbleven, raakte de Zeeuw ook het vertrouwen kwijt van de overige aandeelhouders. Niet in de minste plaats omdat hij hen ook onjuiste informatie had voorgespiegeld.`
