Wat wilde u als kind worden?
Een beroemd schrijver. Ik schrijf wel boeken, maar ik bedoel écht schrijven. Zoals The Clash of Civilizations van Samuel Huntington. Dat boek had ik erg graag willen schrijven.
Wat maakt u tot ondernemer?
Voor mij is ondernemerschap voortdurend in de spiegel kijken. Je wordt heel erg met jezelf geconfronteerd. Niemand heeft je verteld wat te doen, uiteindelijk zijn het altijd je eigen beslissingen geweest. Daarvan is een deel per definitie niet goed en daar kun je niet voor weglopen. Daardoor heeft de gemiddelde ondernemer denk ik wat meer zelfkennis dan mensen die niet de hele tijd met de neus op feiten en fouten worden gedrukt. Het ondernemerschap is een continue zelftest, die je in volledige vrijheid kunt uitvoeren.
Bent u een prettige baas?
Ja en nee. Ik ben prettig omdat ik mensen kan inspireren, ze ideeën en een focus kan geven. Maar ik ben ook lastig, heel veeleisend, perfectionistisch op het griezelige af. Ik zeur heel veel. Eindeloos bijschaven, eindeloos verbeteren, eindeloos innoveren. Het is nooit goed. Wat gisteren bedacht is, was gistermiddag al weer verouderd. Als we hier een bepaalde werkwijze hebben afgesproken, dan zet ik dat de volgende dag niet op zijn kop, maar ga het idee wel voortdurend bijhakken. En dat is lastig.
Hoe belangrijk is geld voor u?
Geld is vrijheid, dat is belangrijk, en geld is een schouderklopje, het bewijs dat je iets goed doet. Vooral het idee van geld is belangrijk, het is een uitdrukking van succes en waardering. Hoe moet je waardering anders uitdrukken? Complimenten zijn erg leuk, maar je wilt toch iets tastbaars. Vervolgens vind ik het uitgeven ervan een stuk minder belangrijk.
Waarom is er armoede in de wereld?
Omdat er macht is. Omdat mensen graag boven anderen willen staan. Mensen zijn enorme egoïsten en geven relatief weinig om anderen. Als ze de gelegenheid krijgen, grijpen ze de kans om met zichzelf bezig te zijn. De mens is een overlevingsdier dat alleen voor anderen zorgt omdat het die anderen nodig heeft. Mijn vrouw vindt dat cynisch, mijn vrienden vinden het realistisch.
Besteedt u voldoende tijd aan gezin en familie?
Nee. Ik besteed meer tijd aan ondernemen dan aan andere zaken. Doe ik daarmee mijn omgeving te kort? Nee, iedereen wist het van tevoren. Het is een keus die ik heb gemaakt, mijn omgeving weet dat en het is geaccepteerd vanaf dag één. De enige uitzondering zijn mijn kinderen. Aan hen heb ik, vind ik, onder alle omstandigheden alle aandacht gegeven. Ik denk dat, als je het op de keper beschouwt, mijn vrouw het grootste slachtoffer is van mijn gebrek aan tijd. Maar zij heeft haar eigen leven en ligt daar niet echt wakker van.
Van welk besluit heeft u spijt?
Toen ik jong was heb ik te lang geaarzeld tussen het ondernemerschap en een carrière. Dat kwam ook door macht. Ik zat als 28-jarige al in de raad van bestuur van TBWA Worldwide. Dan ruik je aan de macht en dan denk je ‘de volgende stap is CEO worden!’ Hoe doe je dat? Nou ja, de bestaande CEO die moet weg. Dan krijg je een machtsspel, een gevecht. De weg naar die macht, dat is niet de weg van het ondernemerschap, maar dat is de weg van de politieke spelletjes. Die heb ik te lang bewandeld. Tot ik me realiseerde dat ik ondernemer was, geen carrièrejager.
Wie is uw held?
Heb ik niet echt. Clinton zou mijn held kunnen zijn, Picasso zou mijn held kunnen zijn. De echte innovators, ook Calvijn en Columbus bijvoorbeeld, mensen die grote risico’s hebben genomen en tot grote vernieuwingen kwamen. Die mindset heeft mijn held. Maar ik heb geen foto op mijn bureau.
Met wie zou u een maand lang willen ruilen?
Dat is een makkie, met mijn vrouw. Zodat ik door haar ogen kan zien wat voor een jerk ik eventueel ben. Ik denk dat dat de beste manier is om te zien hoe ik echt ben. Ik vermoed dat ik zou schrikken.
