Werken er nog mensen met menselijk inzicht bij VNO-NCW? Ze hebben tijdje hun briljante plan van demotie weer eens van stal gehaald.
Elke oude medewerker zou in rang en salaris teruggezet moeten kunnen worden. De middelbaren blijven dan langer aan het werk en er komt geld vrij voor de vitale en creatieve jeugd. Om de oudjes te paaien beloven de werkgevers dat ze niet aan het pensioen zullen knabbelen. Wie de vitaliteit en de kundigheid van oudere managers en medewerkers ziet, zal het met mee eens zijn: dit is een onzindelijk en beledigend plan. Natuurlijk is er een verschil tussen jonge en oudere medewerkers maar dat is niet de afgenomen bekwaamheid of een verminderde levenslust. Dat verschil ligt elders. Jongeren stemmen vaker met hun voeten. Als het bedrijf en het management hen niet bevalt, vertrekken ze gewoon. Ouderen daarentegen blijven zitten en roeren vooral hun mondje. Oudere medewerkers zijn daarom lastiger dan jonkies.
Ze zijn minder loyaal aan veranderingsprocessen en herstructureringen omdat ze daar te veel van gezien hebben. VNO-NCW moet de kundigheid van oudere medewerkers niet verwarren met klakkeloze en dociele volgzaamheid. Alleen in het laatste gaan de senioren achteruit en dat is heel gezond. Ik moet er niet aan denken: gedemoveerde vijftigplussers. Een grijs en kaal cohort, dat ongemotiveerd en rancuneus onze kantoren bevolkt. Ben je 50 geworden, moet je naar het GITP of een andere turfsmurf om je competenties te laten assessen. Je ziet de congressen ‘demotiecoaching’ al voor je. Ergens ruik ik handel. Gore handel.
Joep Schrijvers is auteur van ‘Hoe word ik een rat' en andere kritische boeken over management, mens en maatschappij.
