Geen producten in de winkelwagen.
Een tijdje terug gaf ik een lezing voor medewerkers van ABN Amro, waarin ik vertelde dat iemands naam grote invloed heeft op het beroep dat hij kiest.
Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat veel tandartsen in Amerika Dennis of Denise heten. Onze klassieke voorouders noemden dit ‘omen est nomen': de naam is het voorteken. Zelf vind ik Peter ter Velde, onze oorlogscorrespondent van het NOS-journaal een mooi voorbeeld. Als er geknald wordt, wie zit er niet in zijn bureaukamer, niet achter Google maar is ter plekke en ruikt de geur van het slagveld? En wie herinnert zich niet Pieter Storms als hij voor een kijker weer eens zijn gram kwam halen bij een bedrijf. Als die man Dickie Dartel had geheten, had hij een balletschool gehad.
Toen ik dit aan de bankmedewerkers vertelde, riep iemand uit de zaal 'Rijkman' wat veel gegnuif en gegrinnik opleverde.Hersenwetenschappers hebben een verklaring voor dit verschijnsel. Vanaf onze geboorte wordt onze identiteit innig met onze naam verbonden. Je hebt niet de naam Sem of Merel, op een gegeven moment word je het. Dit leidt ertoe dat onze voor- en achternaam gekoppeld raken aan sterke gevoelens van vertrouwdheid. Bij de beroepskeuze laat het brein zich hier onbewust door leiden. Je kiest wat je bekend voorkomt. Beroepskeuzetesten, POP's en assesments zouden slechtere voorspellers zijn dan iemands naam. Zelf ben ik natuurlijk hét schoolvoorbeeld. Ik ben benieuwd of deze vlieger ook voor managers opgaat. Heet u Baas of De Koning, laat me dat weten via onderstaand e-mailadres. Ik kom er op terug.
Joep Schrijvers is auteur van 'Hoe word ik een rat' en andere kritische boeken over management, mens en maatschappij.
