Ik weet nu echt het verschil tussen manager en leider. Ik noem slechts één naam en u begrijpt subiet wat ik bedoel: Dirk Scheringa van Postkrediet, Becam en Frisia. De grote man uit de kop van Noord-Holland, waarbij je altijd extra de kleine lettertjes moet lezen.
Wat onderscheidt die handelaar in stuivers, die de gemeente Alkmaar allerlei bouwgronden wist te ontfutselen voor een appel en een ei, van de meute? Hij bouwt. Hij zet gebouwen neer die zijn naam dragen en plaatst zich daarmee in een oude en tegelijk on-Hollandse traditie: Centre Pompidou, Rockefeller Center, Getty Museum, Vallum Hadriani, Disneyland, Dollywood. Leiders werken voor de eeuwigheid, managers voor het volgende kwartaal.
Boerenslimme Dirkie, die zijn cateraars voor een prikkie laat werken, weet dat duvels goed. Want inmiddels hebben we het Dirk Scheringa Beheer stadion aan het einde van de A9 en ook het Dirk Scheringa Museum in Spanbroek.
Maar dat gaat daar weg, want de keizer van Opmeer pleegt nieuwbouw. Het nieuwe museum is een en al imitatie van het Haags Gemeentemuseum, maar een kniesoor die daar op let.
Eindelijk iemand die voor eigen roem en glorie gaat. Deden alle bestuurders van Nederland dat maar.
Zien we Rijkman Groenink enig initiatief nemen? Het enige wat hij achterlaat is een rijk gevulde knip voor zichzelf. Denk maar niet dat de Rijkman Groeninkbedriegertjes er komen. En Beatrix, die andere manager, wat is haar erfenis, behalve een troonopvolger en wat gebeitel? Zelfs het Prins Clausplein is niet van haar. Maar Opmeer heet over tien jaar mooi Scheringastad! Wedden?
Joep Schrijvers is auteur van ‘Hoe word ik een rat' en andere kritische boeken over management, mens en maatschappij.
