Beste Alice,
Ik hou erg van zwarte humor en ik ben er recentelijk achter gekomen dat mijn baas daar niet van houdt. Tijdens een standaardgesprekje in de ochtend met mijn baas, mijn supervisor en een paar collega’s over hoe een vrije dag was, vertelde mijn manager dat hij begeleider was voor een schoolreisje van een van zijn kinderen naar Gatorland (een alligatorpark, red.). Ik vroeg of een van de kinderen opgegeten was door de krokodillen en toen het antwoord nee was, stelde ik dat hij zijn geld terug moest vragen. Een grap waar iedereen om moest lachen, waarna de dag als alle anderen verliep.
In de middag volgde een grap waaruit mijn baas op zou kunnen maken dat ik een kinderkannibaal ben. De meeste van mijn collega’s vonden het hilarisch, maar ik zag mijn baas nerveus lachen met een ongeruste blik op zijn gezicht. Ik realiseerde me dat de grap snel na de andere grap kwam, die ook redelijk zwartgallig was.
Mijn vraag is dan ook: zijn er tips voor het navigeren van de juiste humor op kantoor? Natuurlijk begreep iedereen dat ik maar een grapje maakte, maar ik maak me zorgen dat mijn baas het toch een beetje té raar vindt. Ik ben me ervan bewust dat er een dunne lijn bestaat tussen wat oké is en wat raar is, maar ik weet niet zo goed waar die loopt of ophoudt.
Een goede richtlijn op werk is om weg te blijven bij grapjes over het pijn doen van dingen die dierbaar kunnen zijn voor anderen om je heen – zoals kinderen en dieren of grapjes die gemeen aan kunnen voelen. Zwarte humor op werk is tricky. Ik wil je niet aanraden om het te vermijden, omdat ik het idee dat mensen zichzelf niet kunnen zijn op werk verschrikkelijk vindt en vermijden vaak wordt gebruikt om een soort saaie standaard te zetten.
Maar om eerlijk te zijn: misschien is het het beste om dit toch aan je voorbij te laten gaan of het te beperken tot één zwartgallige grap per maand. Dan kan het nog grappig gevonden worden, maar vertel je er twee per dag dan heb je kans dat je de persoon op werk wordt die anderen zich ongemakkelijk laat voelen.
Een ander ding om in gedachten te houden is dat je niet weet wat er in andermans privéleven omgaat – anders dan met je vrienden. Als je een harde grap maakt over een baby, weet je niet of je dat zegt tegen iemand die net een kind heeft verloren of met andere problemen te maken heeft, waardoor de grap verkeerd kan vallen.
Ja, sommige van de leukste grappen zijn riskant of net op het randje. Maar het wordt niet van je verwacht dat je dat soort randen opzoekt op je werk, waar het voornamelijk handig om goed op te kunnen schieten met mensen, niet om ze te vermaken.
Het kan er bovendien voor zorgen dat er een vervelende sfeer in het team ontstaat. Het is naar om constant zwarte grappen te horen dat het niet je eigen humor is, en je kan ervan uitgaan dat in elke groep met collega’s een mix van humor bestaat. Natuurlijk betekent al bovenstaande niet dat je als een loonslaaf naar werk hoeft te komen en op moet gaan in de menigte, maar er is er een heleboel ruimte tussen het een en het ander.
