Werkgever: “Weet je wat? Ik doe het gewoon. Ik geef al mijn managers een Apple Watch cadeau. De allernieuwste, want die is net uit. Wel wat aan de prijs, maar ach. Volgens mij is het al meer dan tien jaar geleden dat ik hen iets cadeau heb gegeven, dus het mag wel een keer. Mooi spul hoor, zo’n smartwatch. Hier maak ik iedereen blij mee. Voor de heren is het een lekker nerdy polscomputertje en voor de dames een slim sieraad. En wat je er allemaal mee kunt! Zo’n smartwatch kan de nieuwe sleutel van je auto zijn. Appjes lees je met één tikje op de pols. Hartstikke handig. Bovendien kun je met zo’n smartwatch ook heel eenvoudig je gezondheid in de gaten houden. Stappenteller, sensoren die je hartslag meten, noem maar op. Je kunt zelfs je slaapritme checken. Geweldig, al die features! De mogelijkheden zijn eindeloos. Kunnen ze voortaan bij de Appie draadloos betalen met hun horloge. Hoe cool is dat? En zo’n smartwatch is ook nog eens waterdicht.
Weet je wat ik ook zo fijn vind? Dankzij zo’n Apple Watch hoeven mijn managers hun mobiel alleen nog maar uit hun colbertjasje op te diepen om echt belangrijke meldingen te bekijken of te beantwoorden. Wat zal dat een verademing zijn als straks tijdens vergaderingen niet meer alle aanwezigen licht autistisch op hun mobiel zitten te staren. Hopelijk draagt dat bij aan de bonding! En scheelt het zo ook een klein beetje om het verloop tegen te gaan.”
Werknemer: “Wat heeft die oude vos nu weer bedacht? Ik werk hier al tien jaar, maar kan me niet heugen ooit iets ‘zomaar’ van hem te hebben gekregen. En zeker niet zoiets duurs als een Apple Watch. Daar moet iets achter zitten. Oh, ik kan er mijn leasewagen mee openen? Aha, op die manier. Rijdt mijn baas voortaan gezellig met me mee, lekker aan mijn pols hangend. En hoe zit dat dan met mijn privacy? Dat ding telt automatisch alle stappen die ik zet, meet mijn hartslag en weet precies hoe laat ik naar bed ga. Waarom wil die vos dat weten? Big fucking data. En dat kan allemaal tegen je gebruikt worden. Ja, geen wonder dat hij me dit polscomputertje cadeau doet. Ik kan er de klok nu al op gelijkzetten: wordt me bij een volgend functioneringsgesprek aangewreven dat ik doordeweeks veel te laat naar bed ga. Het lijkt hier goddomme China wel. Ja, fijn dat dat ding waterdicht is. Kan big brother me ook bereiken als ik onder de douche sta. De enige plek ter wereld waar ik even voor enkele minuten verlost ben van mijn smartphone van de zaak. Maar nu heb ik dus ook een smartwatch van de zaak. Jaja, ‘cadeau’. Nou, leuk gebracht hoor. Moet je dat ding eens níét om hebben bij een vergadering. Willen al je collega’s direct weten waarom. Want meten is weten, daar kan ik toch niets op tegen hebben? Jaja. Nou, lekker dan. Voortaan ben ik dus 24/7 in een concurrentiestrijd verwikkeld met alle andere managers hier. Survival of the fittest, maar dan lekker smart. Echt hè, ik heb hier zó geen zin in. Misschien toch maar eens een andere baan gaan zoeken.”
