Jegens consultants zit ik vol met vooroordelen. Dat begon toen een vriend vers uit de collegebanken bij een consultancy firma werd aangenomen. Natuurlijk, hij was een slimme vent, maar zijn studie was toch vooral iets wat hij erbij deed. Bier slokte in die jaren een groot gedeelte van zijn tijd op.
Ik gunde het hem wel hoor, ook die leaseauto. Maar er nestelde zich toch een beeld van overbetaalde jonge broekies op mijn netvlies. Wat ook niet hielp was een uitspraak van een van mijn oude hoofdredacteuren. Die vond dat je eigenlijk geen stukje mocht tikken als er in je artikel alleen maar adviseurs voorkwamen. Er moest altijd tenminste één echte ondernemer of directeur in. ‘Een consultant is geen bron. Dat is iemand die 69 manieren kent om seks te bedrijven, maar zelf nog maagd is.’ Nu wist ik het zeker. Het waren overbetaalde betweters.
Maar waarom huren bedrijven dan consultants in? Ik snapte er altijd maar weinig van. Pas na een paar jaar is het nut van al dat organisatie- en strategisch advies goed tot mij doorgedrongen.
Als ondernemer of manager modder je jaar in jaar uit aan in je eigen moeras, ook wel bedrijf geheten. Hoe fijn is het dan als er af en toe iemand langs komt die je aan je haren omhoogtrekt zodat je de wereld boven het moeras kan bewonderen? Je wrijft de modder uit je ogen en plots zie je dat ze bij de buren de boel hebben drooggelegd. Zo kan het dus ook!
Het fijne van consultants, of eigenlijk elke goede adviseur, is dat hij met enige regelmaat een ander moeras in duikt. Hij ziet de overeenkomsten én de verschillen en in het beste geval weet hij ook
nog welke oplossingen en richtingen zouden kunnen werken. Consultants zijn in mijn achting gestegen. Duur vind ik ze nog steeds, maar als ik kijk naar de waarderingscijfers die de organisatie- en strategisch adviseurs in onze MT100-lijst krijgen, zijn ze dat geld waard.
Deze column staat in de nieuwe editie van MT. Bestel hier een proefnummer.
