Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

‘We namen iemand met een burn-out in dienst’

Iemand een contract aanbieden terwijl die in een burn-out heeft. Hoogst ongebruikelijk, horen we je denken. Maar het is wel wat Benno Schildkamp van Food Connect deed.

“Food Connect is een bedrijf dat maaltijdvoorzieningen biedt aan mensen thuis, bedrijven, verenigingen, overheidsinstanties en woongroepen. Dat doen we inmiddels in heel Nederland”, vertelt Schildkamp.

“Alle maaltijden worden bereid in onze keuken in Almelo en daarvoor geldt dat klanten precies kunnen kiezen wat ze op hun bord willen. Vlees, vis, vegetarisch, aardappelen of rijst en een hele reeks aan groenten. Groot en klein, elk maaltijdenpakket is custom made. Het bedrijf werd zestien jaar geleden opgericht door Wim Swier en ik trad zo’n anderhalf jaar later aan. Wim is van oorsprong de productspecialist, ik ben van huis uit bedrijfseconoom.”

Transitieperiode

Het bedrijf is sindsdien flink gegroeid. Inmiddels werken er zo’n 140 collega’s en zijn ze regelmatig op zoek naar versterking. “Zo kwamen we zes jaar geleden iemand op het spoor die de dupe was geworden van een reorganisatie bij zijn werkgever. De man was een jaar of 50 en zeer ervaren met de ontwikkeling van nieuwe menu’s. Ik kende hem al vrij aardig en wist dat we iemand met zijn specifieke kennis heel goed konden gebruiken.”

Er was alleen één probleem, herinnert Schildkamp zich. “De transitieperiode waarin hij zat duurde maar en duurde maar. Als hij vroegtijdig zelf uit dienst zou treden, zou hij geen enkele aanspraak meer kunnen maken op de afspraken in het sociaal plan. Dat zou pas in januari klaar zijn en ik wilde graag dat hij per september al in dienst zou treden.”

“En dus bedachten we een oplossing. Hij zou nog een poosje in dienst blijven bij zijn werkgever en wij zouden hem dan tot januari inhuren. Kon hij meteen ingewerkt worden en zo kwam hij tenminste in een positieve omgeving terecht, zonder spanning die zo’n reorganisatie met zich meebrengt.”

Langs de zijlijn

“September ging prima. Oktober ook. Maar toen werd het november en viel hij uit met een burn-out. Lichamelijk mankeerde de man niks, maar zijn hoofd werkte even niet meer mee. De Arbodienst van zijn werkgever wilde niks voor hem doen, omdat hij in de eindfase van het sociaal plan zat. De handtekening waarmee zijn afscheid van het bedrijf was bezegeld stond al op papier.”

“‘Wat moet ik nou’, vroeg hij zich wanhopig af. ‘Ik ben inmiddels op leeftijd, heb geen contract bij jullie en sta nu langs de zijlijn.’ Maar wij wilden hem niet laten vallen. ‘Hoe ziet jouw ziektepatroon eruit?’, vroeg ik hem. Een vraag die je als werkgever eigenlijk niet mag stellen in dit land. De huisarts had hem verteld dat hij rekening moest houden met een klein half jaar. ‘Okay, dan krijg je van ons een contract en gaan we je helpen om beter te worden.’ Hij blij natuurlijk.”

Sociale innovatie

“Nieuwe medewerkers meld je aan bij de Arbodienst. Dus dat deden we, en zetten daarbij direct een kruisje in het hokje dat over ziekteverklaring gaat. Nou, toen waren de rapen gaar. Nog diezelfde middag werd ik teruggebeld met de vraag of dit soms een vergissing was? Want wie doet dat nou, iemand in dienst nemen die ziek is? De hoorn ging weer op de haak en ik dacht meteen: dan doen we het zelf wel.”

“We hebben in Nederland de mond vol van sociale innovatie, maar worden daarbij geremd door allerlei regeltjes. Iemand oprechte aandacht geven en er voor die persoon zijn, dat is vaak veel effectiever. En dat bleek ook wel, want stapje voor stapje kregen we onze kersverse collega weer op de rit. Vooral door hem te blijven opzoeken, daarmee de afstand tussen hem en het bedrijf klein te houden en toen het iets beter ging steeds een paar uur meer te gaan werken. Na een maand of vier was hij weer de oude. Wat we voor alle inspanningen hebben teruggekregen? Een ongelooflijke goede en loyale collega.”

Mensgericht handelen

“Ik vertel dit verhaal ook wel eens tijdens lezingen die ik doe over management en ondernemerschap. Vaak zie ik mensen toch ietwat verbaasd reageren. Maar waarom eigenlijk? Ik heb ooit, toen ik een jaar of 18 was, van dichtbij meegemaakt wat een burn-out met een loyaal iemand kan doen. Wat het betekent als mensen je dan niet serieus nemen, van je af willen en links laten liggen. Zo wil je gewoon niet behandeld worden. Het is eigenlijk niet zo bijzonder wat we gedaan hebben hoor. Het is gewoon een kwestie van mensgericht handelen.”

Lees ook: