In de late jaren ‘70 zongen The Stranglers nog dat er ‘no more heroes’ waren. Wel nu, dat idee lijkt anno 2019 compleet achterhaald te zijn; talloze organisaties hebben tegenwoordig hun eigen ‘helden’.
Toch hoef je daar – in de woorden van The Stranglers – allang geen Sancho Panza of Shakespeare meer voor te heten. De ‘held’ van nu spendeert zijn of haar dagen achter een palet aan computerschermen, die door Excel-sheets, Slack-chats en tweetdecks gevuld worden.
Moderne ‘helden’
De moderne ‘held’ is dat bovendien tegen de eigen zin in. Moderne ‘helden’ worden enkel zo genoemd door hun teamleider of baas, dikwijls in aanmoedigende mails. ‘Helden, jullie hebben keihard gewerkt’, begint zo’n mail heel tactisch met een compliment, om de ‘helden’ er vervolgens dringend op te wijzen dat ze nóg harder moeten werken om de targets te halen en Google Analytics te verslaan. Dan zijn ze pas écht helden.
Het woord ‘helden’ wordt dus puur gebruikt om medewerkers aan te zetten om harder te werken. Door ze op een jolige, positieve manier aan te spreken, komt de achterliggende boodschap minder hard over.
Wees eerlijk
‘Helden’, wij vinden het dan ook een jeukwoord eerste klas. Wil je dat je team harder gaat werken om de concurrentie voor te blijven, zeg dat dan gewoon eerlijk of neem meer bevlogen medewerkers aan. Neem een voorbeeld aan Tesla, dat heel duidelijk communiceert dat je er lange dagen maakt. Wie er gaat werken, gelooft in de missie van Elon Musk en neemt het Muskiaanse werktempo voor lief.
Laten we elkaar op de werkvloer dus nooit meer ‘helden’ noemen. Je bent pas een held als je net zoals deze knakker midden in de winter in een ijskoud meertje springt om een hond te redden.
