In 2003 gaf ik van mijn eerste workshops over werkgeluk. Veel mensen dachten dat ik gek was geworden. Op een congres werd mijn workshop ingedeeld bij een workshop over chakra reading. Bij een andere workshop kon je jezelf leren kennen door je persoonlijkheid af te lezen uit de dooier van een kapot geslagen ei. Ik heb mij zelden zo ongemakkelijk gevoeld. Geluk zocht je in die tijd vooral thuis. Op je werk deed je wat je moest doen en verder geen gezeik.
Tegenwoordig sta ik regelmatig op het podium tussen bestuurders. We hebben het dan over geluk alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Zelfs de Verenigde Naties bemoeien zich ermee. Sinds 2011 meten zij elke 2 jaar hoe het staat met ons geluk. In 2013 en 2017 keken zij specifiek naar ons geluk in het werk. Uit dit onderzoek blijkt dat gelukkige medewerkers minder verzuimen, creatiever zijn, beter samenwerken en meer werk verzetten. Het is dus geen wonder dat steeds meer organisaties op zoek zijn hoe zij het werkgeluk van hun medewerkers kunnen vergroten.
Cubicle
In het verleden kwam ik regelmatig in kleurloze kantoren waarbij iedereen in zijn eigen cubicle werkte. Aan de wanden een aantal persoonlijke foto’s, een whiteboard en soms een verdwaald dartspel. In het midden van elke afdeling stond een watertank en een koffiezet apparaat. De koffie was niet te drinken maar hield je wel op de been. In de zomer leken die panden op een sauna. De ramen konden niet open. We hadden het in die tijd zelfs over het “sick building” syndroom waar mensen massaal ziek werden door de werkplek. Kortom je werkplek moest je zien te overleven.
Nu zijn onze werkplekken drastisch veranderd. Ik kom in organisaties waar de tafeltennistafels, zitzakken en glutenvrije broodjes je om de oren vliegen. Ik zie steeds meer kleurrijke kantoortuinen vol gadgets en planten. En dan de koffie. Een beetje kantoor kan niet meer zonder een eigen barista en een Starbucks achtige koffiecorner. Ik waagde het laatst om strak in het pak in zo’n modern kantoor te verschijnen. Dat was zeker niet de bedoeling werd mij snel duidelijk gemaakt. Een vale spijkerbroek en hip overhemd is het nieuwe uniform binnen zo’n moderne speeltuin voor volwassenen.
Hedonistische adaptatie
Omdat onze werkplekken de laatste jaren plezieriger zijn geworden zou je verwachten dat medewerkers automatisch gelukkiger zijn worden. Helaas lijkt dat niet het geval te zijn. Ten eerste wennen we als mens ontzettend snel aan positieve veranderingen. Ik herinner mij nog haarscherp hoe ik de eerste week volop kon genieten van mijn nieuwe auto. Maar na een paar weken viel het mij al niet meer op hoe snel en geruisloos hij optrok. Hedonische adaptatie noemen ze dat in de psychologie. Een andere factor die ons belemmerd is ons verwachtingsmanagement. We verwachten meer van ons werk. Het is niet alleen de plek waar je geld verdient maar je moet het er ook naar je zin hebben. En liefst ook nog bijdragen aan een betere wereld. Vind je het gek dat we teleurgesteld raken en massaal op zoek gaan naar meer werkgeluk.
Helaas gaan die nieuwe zitzakken en fantastische koffie ons daarbij niet helpen. We zullen de diepte in moeten om te achterhalen waar we duurzaam gelukkiger van worden. Dat is de boeiende reis waar ik jullie de volgende columns wil meenemen. Ik ga de onderste steen boven halen maar hopelijk zonder te verdrinken in chakra’s en linksdraaiende eierdooiers.
