Persbericht - Social engineering: pas op met online-enquêtes
Door Jelle Wieringa, Security Awareness Advocate bij KnowBe4
Getrainde cybersecurity professionals weten dat alles wat iemand over zichzelf en zijn persoonlijke ervaringen zegt tegen hem kan worden gebruikt met social engineering. Het is altijd goed om die boodschap minstens één keer per jaar te delen met collega’s, familieleden en vrienden.
Recent kwam dit nieuwsbericht over een Instagram- en TikTok-trend voorbij. Hierin staat dat gebruikers een zogenaamde enquête toegestuurd krijgen waarin de ontvanger wordt gevraagd om zichzelf te beschrijven. We hebben allemaal wel vergelijkbare enquêtes gezien die vragen naar onze geboortedata, favoriete kleuren, middelbare school, geboorteplaats, enzovoort.
Facebook-enquêtes zijn al lang het favoriete instrument van de social engineering scammer. Als je op het internet zoekt op de termen ‘Facebook-enquêtes’, zie je honderden artikelen, waaronder van de FTC en het Better Business Bureau die je waarschuwen om er niet aan mee te doen. Dit geldt vooral als de enquête een nieuwe app probeert te installeren of om bepaalde toestemming of rechten vraagt.
Een wijze raad: vul geen enquêtes in en plaats ze niet op sociale media. Het is gewoon te gevaarlijk.
Een andere veelgebruikte methode van social engineering is meer gericht op de werkplek dan op jou. De oplichters sturen je een enquête, vaak met de bewering dat ze je geld of een prijs sturen als je de enquête invult, waarin wordt gevraagd welke software jouw bedrijf gebruikt, of je thuiswerkt, hoe je toegang tot internet hebt, welk antiviruspakket je gebruikt, of je een VPN gebruikt en zo ja, welke, enzovoort. Aan de hand van al deze feitenkennis over de werkplek onderzoeken oplichters of ze toegang kunnen krijgen tot de organisatie.
Social engineering duikt op in sociale media en openbare forums op plaatsen die verder gaan dan enquêtes alleen. Cybercriminelen houden ervan om persoonlijke informatie over potentiële slachtoffers te achterhalen. En dankzij het internet kunnen ze dat gemakkelijk doen. Oplichters staan erom bekend dat ze rondneuzen op hobbyfora. Ze doen zich voor als personen die onder de indruk zijn van wat je hebt gedaan of weten van jouw hobby en gaan daarover dan persoonlijke gesprekken aan.
De bedoeling is om vertrouwen te winnen waar ze later misbruik van maken. Vaak krijgt het slachtoffer onverwachte documenten (trojan horses) toegestuurd of wordt hem verteld een zogenaamd ‘coole’ app te downloaden. Omdat de cybercrimineel niet begint met de vraag om een document of app te downloaden en eerst een tijdje geduldig wacht, is de kans groter dat het slachtoffer het nieuwe verzoek vertrouwt.
Veel cybersecurity-specialisten overkomt het volgende: ze worden benaderd door een zogenaamd adviesbureau dat gespecialiseerd is in het geven van beleggingsadvies aan klanten. De adviseurs zullen zeggen dat ze contact met hen hebben opgenomen vanwege hun ervaring. Vervolgens proberen ze te achterhalen wat de geheime ingrediënten zijn van bijvoorbeeld de backup-oplossing van het bedrijf van de specialist, zodat ze die kunnen delen met concurrenten.
Ook proberen ze beveiligers vaak te verleiden tot het installeren van trojan horses. Ze kunnen hen zelfs een nieuwe baan aanbieden die ze alleen afslaan als ze gek zijn. Dat soort aanbiedingen moeten meestal beschouwd worden als onzin en als zodanig worden behandeld. Zelfs als het adviesbureau absoluut legitiem is, vraag dan altijd aan je werkgever of je mag meedoen: je wilt immers niet ontslagen worden voor een klein beetje geld.
Veel hackers halen waardevolle informatie uit nieuwsberichten. Misschien fuseren twee bedrijven of koopt het ene bedrijf de software van het andere voor een implementatie die maanden duurt. Hoe dan ook: de hacker profiteert van grote veranderingen. De PR- en marketingafdeling van elk bedrijf moet zich ervan bewust zijn dat alle informatie die publiekelijk wordt gedeeld tegen hen kan worden gebruikt.
Er is tenminste één bedrijf dat gehackt werd omdat de naam en het e-mailadres van een interne medewerker vermeld waren in een door de Amerikaanse overheid verplicht 8-K-formulier. Het ging om bedrijfsfraude waarbij een valse wijziging over een bankrekening naar een interne medewerker werd gestuurd. Het bedrijf vroeg zich aanvankelijk af hoe de oplichter wist met wie hij contact moest opnemen en wat het e-mailadres was, omdat ze deze informatie nooit openbaar hadden gemaakt. Althans, dat dachten ze. Daarna realiseerden ze zich dat ze die informatie hadden gepubliceerd in een nieuw wettelijk verplicht 8-K-formulier dat openbaar werd gemaakt, toegankelijk voor iedereen.
Mijn collega Roger Grimes is ooit bijna opgelicht nadat hij een klacht had geplaatst op de openbare Facebook-pagina van een bedrijf. Hij had een defecte koelkast die hij wilde laten vervangen, maar de verkoper wilde dat niet, al viel de koelkast binnen de garantie en waren er binnen twee jaar meerdere reparaties geweest. Zogenaamd iemand van het bedrijf nam onmiddellijk contact met hem op, verontschuldigde zich en zei dat ze hem een nieuwe koelkast zouden sturen. Het enige wat ervoor nodig was waren zijn creditcardgegevens voor het geval hij de oude koelkast niet zou terugsturen.
Hij belde de garantieafdeling van de legitieme verkoper om te vragen naar een willekeurig detail in de retourzending en ze onthulden dat ze niet wisten waarover hij het had. Het bleek dat iemand zijn bericht had gezien en vervolgens een Facebook-pagina en -account had aangemaakt die van de verkoper leken. Hij trapte erin en dacht dat hij een nieuwe koelkast kreeg, maar dat was niet zo.
Al deze voorbeelden (bijv. enquêtes, hobby’s, vacatures, nieuwsberichten, openbare documenten, Facebook-pagina’s, enz.) zijn mogelijkheden waarbij persoonlijke informatie wordt gebruikt voor social engineering.
De volgende tips helpen je om te voorkomen dat cybercriminelen misbruik maken van persoonlijke informatie:
Iedereen moet begrijpen dat alles wat je onthult op sociale media of in het openbaar tegen je gebruikt kan worden. Met een beetje kennis kom je een heel eind.