Achter de schermen bij creditcard-fraudedetectie

Persbericht - De creditcard wordt steeds vaker gebruikt als betaalmiddel. Niet alleen in Nederland, waar de kredietcard jarenlang vooral werd gebruikt voor...

De creditcard wordt steeds vaker gebruikt als betaalmiddel. Niet alleen in Nederland, waar de kredietcard jarenlang vooral werd gebruikt voor betalingen op vakantie, maar wereldwijd. Vanwege deze stijgende populariteit is de creditcard nóg aantrekkelijker voor criminelen, met een toename van het aantal fraudepogingen als gevolg. Jaarlijks loopt de wereldwijde schade op tot richting de 30 miljard dollar. En omdat alle creditcardmaatschappijen hun gebruikers verzekeren tegen creditcardfraude, wordt achter de schermen hard gewerkt om deze fraude te detecteren. Hoe werkt dat eigenlijk?

Fraudedetectie begint bij de gebruiker

Banken, creditcardmaatschappijen en de overheid hebben de handen ineengeslagen met uitgebreide voorlichtingscampagne. Door het creeëren van bewustwording rondom bank- en creditcardfraude wordt al veel misbruik voorkomen. Ook hebben consumenten en zakelijke klanten het hierdoor sneller in de gaten als er iets niet in de haak is. En als de fraude tijdig wordt gedecteerd, kan de maatschappij soms nog actie ondernemen om de schade te beperken.

Ook kan het lonen als de betaallimieten te beperken tot een voor de klant acceptabel niveau. Bij een betaallimiet van tweeduizend euro, kunnen criminelen immers maximaal tweeduizend euro buitmaken. Bij prepaid creditcards wordt dit al deels automatisch toegepast, omdat de betaallimiet dit type creditcard gelijk is aan het bedrag dat de klant er zelf heeft opgezet.

Het instellen van alerts kan eveneens uitkomst bieden. De meeste maatschappijen bieden de mogelijkheid om automatisch een notificatie te versturen bij een betaling boven de – bijvoorbeeld – €150. Bij een zakelijke creditcard wordt deze melding naar de werkgever gestuurd, zodat deze zicht houdt op de uitgaven van de werknemers.

Data-analyse & Machine learning

Aan de achterkant verloopt fraudedetectie een stuk technischer. Met behulp van diverse algoritmen en wiskundige modellen worden duizenden transacties tegelijk geanalyseerd door gespecialiseerde bedrijven. Onder meer persoonskenmerken, aankoopgedrag en geografische data wordt gebruikt om afwijkingen vast te stellen. Bij gemiddeld 0,17% van de transacties is verdere analyse noodzakelijk. Als de alarmbellen daadwerkelijk afgaan, wordt een transactie automatisch doorgezet naar een fraudeteam.

Wat er dan gebeurt hangt een beetje af van de maatschappij die de betaling verwerkt, maar doorgaans wordt er telefonisch contact opgenomen met de creditcardhouder om de legitimiteit van de betaling te verifiëren. Als de maatschappij er zeker van is dat het om creditcardfraude gaat, wordt de betaling tegengehouden en kan de kaart, eventueel tijdelijk, worden geblokkeerd.