‘Wij zijn een familiebedrijf, sinds 1921. Als gezin is een familiebedrijf onderdeel van je leven. Op een bepaalde leeftijd ging mijn vader vertellen over het bedrijf. Toen wij zo rond de 18, 20 jaar oud waren vroeg hij: willen jullie een rol in het bedrijf? Toen zei hij ook meteen: daar hoef je niet vandaag antwoord op te geven, maar denk daar eens over na. Hij zou genoegen nemen met welk antwoord dan ook. We hadden een vrij moderne opvoeding: word vooral wat je wil. Ons gezin had een open cultuur, alles was bespreekbaar; precies hetzelfde geldt ons bedrijf.
Evenement: Getting Things Done Summit
Op 20 & 21 juni organiseert David Allen de ‘Getting Things Done Summit’ in Theater Amsterdam. De beste business coaches in de wereld delen hun geheimen voor een productief leven!
lees verder
Ik ging bedrijfskunde studeren. Vanuit die studie ging ik vaker met mijn vader over de bedrijfsvoering in gesprek. Ik stelde vragen: over marketing, over klanten, over nieuwe producten. Dat vond hij leuk. Ik ging denken: misschien is daar ook wel iets voor mij te doen?
Ik heb een oudere broer Bas en een jongere zus Klaartje. Mijn zus begon een yogaschool. Mijn broer kwam in het bedrijf terecht. Ik zei: ik weet het nog niet, ik wil eerst kijken hoe ikzelf in de wereld sta. Ik werd trainee bij Fortis. Wie ben jezelf? Dat leer je dan in zo’n traject. En mocht ik ooit in het familiebedrijf gaan werken, dan wilde ik ook begrijpen hoe het in de financiële hoek zit. Ik heb daar veel geleerd. Bijvoorbeeld: waar komt een klant het bedrijf binnen en hoe behandelen we hem dan zo goed mogelijk en hoe bouw daar je organisatie op. Toen zei mijn broer: als je je daar mee bezighoudt, kun je beter in het familiebedrijf komen. Dat vond hij in het belang van het bedrijf. Hij zag mij niet als concurrent, helemaal niet; zo zitten wij als familie niet in elkaar.
Bij het bedrijf kwam ik binnen zoals elke medewerker binnenkomt. Ik moest een assessment doen en kreeg een contract voor een jaar. Ik werd middle manager. Ik zei: ik ben geen techneut en ik ben een vrouw dus ik ga dingen wel anders doen. Ik wil hier een lerende organisatie van maken. En ik geloof in verbindend leiderschap.
Dat ik mijn vader zou opvolgen stond lang niet vast. Het uitgangspunt was: als er een geschikte opvolger binnen de familie is, mooi – zo niet: dan zoeken we een opvolger buiten de familie.
‘Het bedrijf gaat voor ons belang’
Er ging een lang traject aan vooraf voor mij en mijn broer. Testen. Gesprekken met de raad van commissarissen. Bas en ik zagen hoe het misging in andere familiebedrijven; wij redeneerden: het belang van het bedrijf is groter dan ons belang. Mijn broer en ik, wij kennen elkaar door en door en wij hebben dezelfde belangen: het bedrijf. Ik geef nu direct leiding aan hem.
Zeker in het begin heb ik veel steun gehad van de andere directieleden – die er nog steeds zitten – en van de raad van commissarissen. Het gaat wel ergens over: over die 1200 medewerkers, die ook nog families hebben waar je ook verantwoordelijk voor bent. Ik lag daar aanvankelijk wel eens wakker van. Maar als je daar voortdurend grote zorgen over maakt, dan moet je natuurlijk geen ondernemer worden, sterker: dan bén je geen ondernemer.
Er wordt in deze sector erg veel gewerkt met tenders. Waar ik echt boos over kan worden is dat het regelmatig toch gewoon gaat om de laagste prijs. Innovatief aanbesteden, dat kan echt nog wel verbeteren. Wat ook gebeurt: een bouwproject opknippen in 25 percelen en dat allemaal apart aanbesteden en dat er dan allerlei noodverbandjes georganiseerd moeten worden en zaken fout gaan. Wij willen aan de voorkant zitten, vanaf het begin meedenken, dat voorkomt dure fouten.
‘Wakker van de adrenaline’
Het komt ook voor dat ik niet kan slapen van de adrenaline, zoveel kansen zie ik. Oh, we kunnen dit proberen, we kunnen dat projecten zus of zo aanpakken! Dat ligt best lekker wakker. Waar ik wel over nadenk, heel vaak zelfs: de historie, de cultuur van het bedrijf, hoe hou je die levend? Dat is niet zo makkelijk als je almaar groter wordt, almaar sneller groeit. En ook: bieden wij onze mensen genoeg, is er voldoende toekomstperspectief? Bas zegt weleens: een familiebedrijf is persoonlijk. Het gaat om sterke banden, om sterke betrokkenheid. Wat echt bij me blijft: een ernstige zieke medewerker. Iemand verliezen binnen het bedrijf. Ik vind dat echt héél moeilijk om mee om te gaan.’
Aukje Kuypers is algemeen directeur van Kuijpers. Zij heet Kuypers met een y, het bedrijf heet Kuijpers met ij. Maar ze is wel degelijk familie. Er is indertijd wat misgegaan bij de aangifte van haar vader op het stadhuis, zodat een deel van de familie nu Kuijpers heet en een ander deel Kuypers. Kuijpers verzorgt alle technieken voor gebouwen en hun omgeving: onder meer verlichting, koeling, beveiliging, digitalisering en circulaire energie. Aukje Kuypers werd in maart van dit jaar uitgeroepen tot Zakenvrouw van het Jaar. Ze is moeder van twee kinderen.
