Managers denken in oplossingen. En dat moeten ze niet meer doen. Betoogt althans Filip Vandendriessche in zijn nieuwste boek ‘Waarom uw oplossing het probleem is'.
Vroeger was het zo simpel. De baas zei wat er moest gebeuren. En dat gebeurde. En aan het eind van de week kregen zijn mensen een zakje met hun loon. Zelf denken? Volstrekt uit den boze!
Tegenwoordig moet je ze motiveren. Stimuleren. Faciliteren. Coachen. Commitment kweken.
Dat weet natuurlijk elke manager. De vraag is alleen: hoe. Targets afgeven, tja, dat is al weer een jaartje of wat als instrument ‘op de markt'. Liefst specifieke, meetbare, acceptabele, realistische en tijdgebonden. Het doel: objectief kunnen vaststellen of de bonus geheel of gedeeltelijk gestort moet worden of niet. Terecht, zegt u?
Filip Vandendriessche vindt in ‘Waarom uw oplossing het probleem is' uiteindelijk van niet.
De gedachte die de Vlaamse psycholoog in 160 toegankelijke pagina's uitwerkt is dat wie alleen maar op die manier stuurt zijn mensen uiteindelijk frustreert. En vooral: het reservoir aan menselijk kapitaal maar zeer gedeeltelijk leeg schept.
Heel simpel gezegd komt het er op neer dat de meeste managers operationeel aansturen. Dat leidt tot organisaties waarin, in de ogen van onze Vlaamse vriend, de illusie van controle wordt gewekt. Terwijl sturen vanuit een visie en een doel er juist voor zou zorgen dat motivatie en creativiteit bij de medewerkers optimaal wordt gestimuleerd.
Managers moeten, zo betoogt Vandendriessche, alleen nog maar criteria afgeven. En die moeten gericht zijn op output in plaats van input. Het onderscheid daartussen is op zich makkelijk te maken. Als de vraag ‘waarom?' kan worden gesteld, gaat het om input, als die vraag volstrekt belachelijk is, om output. Waarom het aantal doden omlaag moet, is voor iemand bij Rijkswaterstaat een belachelijke vraag. Waarom het met 7 procent moet in 2008 is een volstrekt legitieme vraag. De rest moet u zelf maar lezen…
Waarom uw oplossing het probleem is, Filip Vandendriessche, € 22,50
