Via de mail werd Podiumauteur Luc Timmers geattendeerd op de workshop “Jeukende handen? Stop ze in je zakken!” met als ondertitel “Presteer meer door minder te managen”. Hij ziet weinig in het idee.
Een manager heeft de neiging om de dagelijkse problemen zelf op te lossen, maar dat is natuurlijk kei-fout. Hij moet dan hard werken, de resultaten zijn onvoldoende of niet blijvend en zijn team ontwikkelt zich niet. Nee, beter kan de manager op zijn handen gaan zitten of ze dus diep in de zakken stoppen en het team de problemen laten oplossen. Het team vastpakken door het los te laten.
Hoe goed bedoeld ook, ik kan er niets aan doen, maar zo’n workshop brengt de cynische mens in mij naar boven. Ik ken inderdaad managers die op hun handen zitten, of fluitend met de handen in hun zakken rondlopen en nog meer die hun team losgelaten hebben. Maar de prestaties zijn er niet beter op, de problemen blijven onopgelost en medewerkers voelen zich hooguit onderdeel van een team bij de koffieautomaat als ze het weer eens roerend met elkaar eens zijn in het negatieve oordeel over hun manager.
Jeukende handen ken ik wel en die moet ik inderdaad diep in mijn zakken wegstoppen om te voorkomen dat ik een paar ongeïnteresseerde koppen tegen elkaar sla, door een proceduremuur heen wil beuken of ze in wanhoop ten hemel hef.
Ontegenzeglijk wordt er heel hard gewerkt in ons bedrijf. Door medewerkers én managers. Dagelijks ontstaan problemen, dagelijks worden problemen opgelost. Door managers en medewerkers. En ja, er zullen zeker managers zijn die zich teveel bemoeien met de problemen die opgelost kunnen worden door het team zelf. En dat de teamleden zich dat laten aanleunen en denken ‘laat maar gaan, hij weet het blijkbaar beter’. Maar dat is echt niet ons grootste probleem en zeker geen deelname aan een speciaal daarvoor gemaakte workshop waard.
Wat ik mis zijn niet de jeukende handen, maar de jeukende hersenen. De creativiteit, het ondernemerschap, de moed. Bijna iedereen drijft op routine. Op ‘zo hebben we dat altijd al gedaan’. Op ‘wat gisteren goed genoeg was, is morgen ook goed genoeg’. Regels en voorschriften zijn muren waar we ons achter verschuilen. Ideeën smoren in ideeënbusprocedures. De gebaande paden zijn zo diep uitgesleten dat er geen kop meer boven het maaiveld uitsteekt.
Het kan ook anders:
- ‘Wat ga je vandaag doen op het werk, schat?’
- ‘Ik zou het niet weten.’
- ‘Goh, wat spannend!’
- Om dan ’s avonds met een hoofd en hart vol verhalen thuis te komen, popelend om te vertellen. Thuis gelukkig omdat ze zien dat jij gelukkig bent (en ook een beetje ongelukkig omdat ze je ongeduld voor morgen-weer-aan-de-slag bemerken). Omdat je hoofd overloopt van plannen om het beter te doen, anders, sneller, leuker. Omdat je collega’s en je manager je met open armen zullen ontvangen, brandend van nieuwsgierigheid hoe je ze nu weer op hun andere been zet. Maar zelf ook vol energie om jou deelgenoot te maken van hún anders denken en doen.
- Ik zou willen dat iedereen jeuk had. Waar dan ook.
Eerdere bijdragen:
Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager en het boek De interimmanager als vriendelijke beul.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium.'
