Arnold Kamminga, het boegbeeld van business integrator QNH, zei laatst iets wat me bleef intrigeren. En wel dit: "Ik heb een Maserati. Want ik vind dat dat kan. Een Maserati is: passie en vakmanschap. En dan kunnen ze me de oren van de kop zeuren dat het niet CO2-neutraal is enzo, maar dan zeg ik: hup, een beetje gas er op en knallen met die handel! Dat doe ik ook met de zaak." Wat heerlijk dat er, in een tijd waarin ceo's en de echelons daaronder zich in allerlei bochten wringen om uit te leggen hoe duurzaam en maatschappelijk verantwoord ze ondernemen, mensen zijn die of wél eerlijk zijn of wél durven genieten van het leven.
En hun auto. U begrijpt: het is weer tijd voor een autospecial in Management Team. Ik heb trouwens een zwak voor mensen die durven afwijken van de mainstream. Kamminga is zo iemand. Maar Jan Peter Balkenende ook. Persoonlijk veracht ik de wijze waarop deze protestante dominee ons land terug in de jaren '50 wil duwen en onze vrijheden samen met zijn ouderlingen Hirsch Ballin en Donner zo veel mogelijk wil inperken. Maar één ding moet je de man absoluut nageven: hij laat zich niet stoppen door de publieke opinie. Reden om een aantal parlementair journalisten eens te laten beoordelen of Balkenende als manager een beetje deugt. Hij zal zich er vast niets van aantrekken…
