‘Een wonderkind dat de top niet haalde’ kopt de Volkskrant boven een interview met Wilborts in 1997. Wilborts is dan 33 en kijkt terug op een moeizaam verlopen tenniscarrière. Hij gold als een van de allergrootste tennistalenten van zijn tijd. Wilborts werd vier jaar lang Nederlands kampioen, stond ooit tweede op de wereldranglijst voor jongeren, maar haalde het niet. In 1984 stopte hij vanwege een zware blessure.
Professionele begeleiders
‘Ik was in Nederland veruit de beste, dus ik had het idee dat ik heel erg goed was. Dat viel in feite wel mee. In het buitenland liepen veel meer jongens zoals ik rond. Maar zij hadden professionele begeleiders en ik niet. Hier had niemand een idee hoe je de stap van jeugdtennisser naar professional moest maken. Bij de bond waren ze blij dat ze eindelijk een speler met internationale vooruitzichten hadden, maar op hetzelfde moment wisten ze niet wat ze met me aan moesten. In mijn tijd is maar wat gepionierd,’ zegt hij er zelf over.
Na zijn tenniscarriere koopt Wilborts in 1988 een matig lopende tennishal in Roermond en bouwt die uit tot een sportcentrum. Maar hij denkt groter. Tijdens het tennissen leerde Wilborts zijn zakenpartner kennen. ‘René Moos, ken ik al vanaf dat ik tien jaar oud was. We tennisten samen in de jeugd. Hij is iets eerder gestopt met tennissen dan ik, maar hij begon in dezelfde tijd met ondernemen in de sport. Wij hebben eigenlijk vanaf het begin al met elkaar samengewerkt,’ vertelt hij erover in het boek: Ondernemen in de sport.
Healthcity
Moos en Wilborts werken samen, maar niet officieel. Wilborts richt de fitnessketen Health City op, luxe sportscholen met kinderopvang, groepslessen en een sauna in het zuiden van het land. ‘Ondertussen werkte ik steeds meer samen met René, want hij deed eigenlijk hetzelfde in het westen van het land. We gingen dingen combineren, samen inkopen om betere kortingen te krijgen bijvoorbeeld. In 2002 is René ook de naam HealthCity gaan gebruiken voor zijn centra en vanaf dat moment hanteerden we ook dezelfde abonnementstructuur. We deden de cursussen voor ons personeel samen en in 2004 besloten we te fuseren. Samen hadden we dertien clubs en we waren meteen de grootste speler in Nederland.’
Health City is een succes, maar de ondernemers zien de opkomst van de budgetsportschool en besluiten naast hun luxe merk ook een basic variant in de markt te zetten. In 2010 volgt de overname van een keten van 28 eenvoudige fitnessclubs, Basic-Fit.
Golf
Naast fitness houdt Wilborts zich ook met golf bezig. In 2007 koopt hij zich in in een Franse exploitant van golfbanen. Bij de banen, waar het dan financieel niet goed gaat, voert hij hetzelfde model in als bij zijn sportscholen. In plaats van jaarlidmaatschappen kunnen mensen per maand betalen en in plaats van priveles kunnen mensen ook groepslessen volgen. In 2015 heeft Blue-Green ruim 50 golfbanen in Frankrijk en drie in Nederland.
In 2013 gaan gingen Basic-Fit en HealthCity verder als twee aparte bedrijven. Moos wordt ceo van Basic-Fit. De luxere clubs van Healthcity gaan met Wilborts mee. Wilborts blijft wel deels eigenaar van Basic Fit, samen hebben ze 42% van de aandelen in handen. In 2016 gaat Basic-Fit naar de beurs, volgens Quote zijn de twee eigenaren na de verkoop ‘gillend rijk’.
Nu verkoopt Wilborts zijn laatste pluk aandelen Wilborts had 5,9% van de aandelen van het bedrijf in handen, die voor ruim 85 miljoen euro van eigenaar zijn gewisseld.
