Geen producten in de winkelwagen.
Heineken wil in ieder geval vier jaar langer door met Dolf van den Brink, zo maakte het bedrijf donderdag bekend. De herbenoeming van de bestuursvoorzitter wordt voorgelegd tijdens de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering op 25 april 2024. Van den Brink staat sinds juni 2020 aan het roer bij de bierbrouwer. Wie is die energieke en soms wat intense vijftiger?
Dolf van den Brink
Dolf van den Brink (50) is de eerste twee jaar van zijn studie bedrijfskunde in Groningen een beetje een feestbeest. Tot hij door de ziekte van Pfeiffer twee maanden is uitgeschakeld. Hij begint veel te lezen en besluit er een master in filosofie bij te halen.
Zijn vader, ook Dolf van den Brink, is topman van ABN Amro. Een carrière in investment banking lijkt een logische stap. Tijdens de sollicitatiegesprekken in Londen bekoelt dat enthousiasme. Al dat gepoch over geld staat hem tegen.
Wanneer zijn grootvader op sterven ligt – Dolf van den Brink, oud-topman van Elsevier – realiseert hij zich dat de financiële wereld niet zijn ding is. Een recruiter van Heineken brengt hem op een nieuw pad.
Beroemd door een filmpje
Een hele joviale vent, met een sprankeling in zijn ogen, een echt mensenmens, zegt Van den Brink zelf over de recruiter. Het voelt goed aan, Heineken is een mensenbedrijf. Hij begint er als trainee. Op zijn 32e wordt Van den Brink naar ‘de Congo’ gestuurd voor zijn eerste stevige leiderschapsrol.
Voor hij daar begint, krijgt hij een waardevol advies: om te ontvangen, moet je eerst geven. Voor hem is dat de essentie van leiderschap. ‘Zorgen voor je mensen, ze respecteren, richting geven, hun roadblocks verwijderen’, zegt hij in een interview met het Institute of Real Growth.
Hans Böhm, algemeen directeur van Heineken Nederland, heeft in diezelfde periode in Afrika gezeten. ‘Dolf was commercieel directeur in Congo en ik in Egypte. We kwamen elkaar tegen tijdens de regiomeetings. Hij is bijna beroemd geworden met een filmpje, waarin hij zingend en dansend de troepen motiveert.’
‘Hij heeft niet alleen dat liedje en dansje in Congo gedaan, hij bracht die energie namens de regio Afrika mee naar het hoofdkantoor’, aldus Böhm. ‘We hebben dat dus ook voor de voltallige organisatie op kantoor gedaan. Hij stond er als een echte voorman, vol passie voor Afrika en voor sales.’
Papa Plus in Congo
Menno Lammerts van Bueren wordt in Congo gestationeerd als marketingdirecteur en rapporteert aan Van den Brink. ‘Afrika was onze eerste post in het buitenland. Een heftige omgeving, waarin je jezelf veel tegenkomt.’
In Afrika is niets zoals je gewend bent, zegt Lammerts van Bueren, die ruim zeventien jaar voor Heineken werkte. ‘Elke dag ga je naar kantoor met het idee dat je wel weet wat er gaat gebeuren. Na vijf minuten is alles toch weer anders.’ Ondertussen verdubbelt Van den Brink in vier jaar tijd de omzet in Congo.
‘Dolf is iemand die supersnel is met alles. Hij heeft ook een heel positieve instelling en wil winnen’, zegt Lammerts van Bueren. ‘In de Congo werd hij Papa Plus genoemd, dat vat het goed samen. Papa, omdat hij iedereen goed bij zich houdt en weet te motiveren. Plus omdat hij steeds meer uit iedereen weet te krijgen door zijn positieve insteek. Hij zet je aan tot meer dan je denkt dat je kan, dat zal hij altijd doen.’
Lees ook: Leider in het buitenland, dit is de impact van werken over de grens
Leiderschapsles van zijn vader
Van den Brinks volgende uitdaging ligt in de VS, als ceo van Heineken USA. Ook daar boekt hij goede resultaten, maar veel belangrijker is de leiderschapsles van zijn vader. ‘De laatste twee maanden van zijn leven zijn we veel samen geweest. Ik vloog elk weekend over uit New York.’
Tijdens die weekenden stelde Van den Brink alle vragen die hij kon aan zijn vader. ‘Bij één vraag dacht ik dat hij me zou uitlachen, maar ik stelde hem toch: wat is je purpose?’ Al is het een man van de oude stempel, zijn vader neemt die vraag serieus. Zijn antwoord: de wereld een klein stukje beter maken. ‘Maar je moet er hard voor werken, het komt niet vanzelf.’
Van den Brink is ‘enorm geraakt’ door het advies van zijn vader. Wanneer hij als ceo naar Heineken Mexico vertrekt, wil hij niet alleen ambitieus bezig zijn met resultaten, groei, winst. Hij wil nog meer impact maken op de maatschappij, duurzaamheid, sociale gelijkheid… Onder meer met campagnes over geweld tegen vrouwen, vaak na alcoholmisbruik.
Uit zijn comfortzone
‘Het werken in andere culturen dwingt je om uit je comfortzone te gaan’, vertelt Van den Brink tegen studenten van Nyenrode. Het model van de westerse wereld, voor alles antwoorden en oplossingen bedenken, werkt daar niet.
‘Dat is heel confronterend. In een andere taal functioneren, zet je ook op 2-0 achterstand. Maar zo leer je wel luisteren. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Veel flexibeler, veel bedachtzamer over cultuur, wat voorzichtiger, wat rustiger in oordelen.’
Lammerts van Bueren werkt vandaag als consultant, interim-manager en fotograaf. ‘Dolf en ik zijn goede vrienden geworden. We gaan samen op vakantie en stappen elke zondag op de mountainbike. Dan merk je niet dat hij ceo is. Hij blijft dezelfde Dolf, maar hij heeft wel veel op zijn bordje.’
‘Toch denkt hij nog altijd dat er wel meer bij kan. Het lijkt nooit genoeg. Dat Papa Plus slaat ook op hemzelf: er is altijd ruimte in die bovenkamer om er wat bij te nemen. Al kan hij wel ongeduldig worden als dingen niet snel genoeg gaan.’
Niet mokken, maar discussiëren
Niet dat hij dan gaat zitten mokken, hij gaat in discussie. ‘Om te kijken hoe het dan wel sneller kan. Hij zal niet snel zeggen: oké, we gaan een tandje langzamer. Snelheid is zijn modus operandi en dan moet iedereen ook mee.’
‘Het tempo van Dolf is meestal het hoogste dat je je voor kan stellen, en dan nog wat hoger. Zelfs in de rol waar hij nu in zit, houdt hij nog steeds de snelheid erin. Maar ik kan me ook voorstellen dat het voor de mensen om hem heen wat te snel gaat.’
Hans Böhm bewondert hoe snel Van den Brink kan schakelen. ‘Op elk niveau van de business: tussen de ambitie en de dagelijkse operatie, tussen macro- en microniveau. De ene dag praat hij in Davos met de wereldleiders. De dag daarna kan hij met onze jongste talenten en de kroegbaas in Leiden al een even energiek gesprek hebben. Wie ook tegenover hem staat, hij heeft hetzelfde engagement en empathie, dat is ontzettend knap.’
Lees ook: De route naar de top van Hans Böhm
Fysiek fit blijven
Hoe hij dat volhoudt? Van den Brink leest nog altijd graag boeken. Als hij geen tijd meer heeft om te lezen, weet hij dat hij opnieuw moet ‘balanceren’. Hij houdt ook enorm van de natuur, tuinen, de wildernis. Voor de red woods, de sequoia’s in Amerika, mag je hem ‘s nachts wakker maken.
‘Hij wil altijd genoeg tijd hebben voor andere dingen dan zijn werk’, weet Lammerts van Bueren. ‘Tot nu toe weet hij dat wonderbaarlijk te combineren. Dat fietsen, dat slaat hij niet over. Zijn gezin ook niet. Hij plant goed. Hij probeert voor alles tijd te maken. Als dat niet meer lukt, zou dat gaan schuren.’
Ook belangrijk in zijn werk-privébalans is sport. En niet alleen maar fietsen. ‘Hij heeft de discipline om met een personal trainer gewoon echt fysiek fit te blijven’, vertelt Böhm. ‘Je kan niet altijd energiek zijn als je geen goede conditie hebt. Dat hoort bij de huidige leiders.’
Een tikkeltje te intens
Soms wordt al die intensiteit, ambitie, drive en energie wat te veel, blijkt uit een anekdote van Böhm. ‘Vorig jaar deden we samen mee aan de Amstel Gold Race. De eerste twee uur hebben we naast elkaar gefietst. Dan kan hij wel intens zijn in het doorvragen over alles wat er speelt in de Nederlandse markt.’
‘Maar ik ben een hardloper en Dolf is meer een fietser. Heuvelop wordt het ook moeilijk om door te blijven praten. Op een gegeven moment heb ik toch gezegd: Dolf, volgens mij kan jij harder, ga maar. Even van het Limburgse landschap genieten in plaats van over de business te praten.’
John-Paul Schuirink, vandaag director global communications bij FrieslandCampina, herkent die gedrevenheid. Toen hij nog communicatiemanager was bij Heineken heeft hij tien jaar te maken gehad met Van den Brink.
‘Zijn leiderschapsstijl is heel inclusief. Dolf neemt mensen mee. Je werkt niet voor hem, je doet het samen met hem. Het is een slimme vent, strategisch, en een goede communicator. Maar hij is ook warm, menselijk en gastvrij. Kortom: het complete plaatje.’
Lees ook: Waarom het ene team bruist van energie en het andere niet
Dolf van den Brink heeft geen groot ego
Bij Heineken gaan ze ook niet over één nacht ijs, geeft hij aan. Het internationale management development programma is erop gericht om talent naar boven te laten drijven. Van den Brink laat telkens stevige groeicijfers zien.
Hij krijgt een steeds groter gebied en een steeds grotere verantwoordelijkheid. ‘Van Nederland naar Congo, naar de Verenigde Staten, naar Mexico, naar de regio Azië. Dolf heeft op alle continenten voor Heineken gewerkt en is op die manier opgeleid voor de topjob.’
‘Dolf heeft ook helemaal geen groot ego. Heineken is een familiebedrijf, ook al is het beursgenoteerd. Het gaat ten eerste om het merk Heineken, dan om het bedrijf, dan volgt er een hele tijd niets, en pas dan gaat het om de leider. De leider zal zichzelf altijd wegcijferen ten opzichte van de familie, het bedrijf en het merk.’
‘Ceo’s leiden Heineken vaak voor een lange tijd, ze doen dat voor de volgende generatie, niet voor het volgende kwartaal. Dolf zal altijd het juiste doen voor het merk, het bedrijf, de familie. Mensen bij Heineken hebben groen bloed, en dat is ook echt zo.’
Moeilijke start als ceo
Van den Brink vertelt tegen de studenten dat hij het ook leuk vindt om de diepte in te gaan als filosoof. ‘Om na te denken over de mentale modellen in de organisatie, om een veilige cultuur te creëren, waarin mensen ook echt durven zeggen wat ze denken. Ik investeer veel tijd in teambuilding. Dat is ook het eerste wat ik heb gedaan als ceo, in volle corona in 2020: teambuilding met het bestuur.’
Schuirink heeft alleen maar lof voor die aanpak. ‘Het is niet de makkelijkste start, als alle kroegen en restaurants in de wereld dicht zijn, en 40 procent van je omzet en nog meer van je winst opeens wegvalt. Hij blijft er toch heel rustig onder. Zo van: dit overkomt ons met z’n allen. Hoe gaan we hiermee om?’
Ook over de minder vleiende berichten over het goed boerende Heineken in Rusland blijft Van den Brink kalm. ‘Maar hij baalt er wel ontzettend van. Zoals het bedrijf daarin naar voren kwam, is niet zoals Heineken is’, weet Schuirink.
‘Dolf is iemand die daar juist ethisch mee omgaat. Hij zal nu alles op alles zetten om dat te corrigeren. De intentie is echt om daar weg te gaan. Alleen duurt het door uitdagende omstandigheden langer dan voorzien. Daar word je dan toch de maat op genomen. Dat is balen.’
Carrière afsluiten bij Heineken
Böhm herkent dat. ‘Dolf is een integer persoon. Moreel heeft hij een enorm hoge standaard. Wanneer dat onterecht en zonder nuance in twijfel wordt getrokken, raakt hem dat wel. Ook bij een crisis valt hij terug op zijn sterke morele kompas. Je kan er echt op vertrouwen dat er wordt gehandeld vanuit de juiste intentie.’
Net zoals zijn voorgangers is Van den Brink van plan om lang bij Heineken te blijven en daar ook zijn carrière af te sluiten. Dat zal hem ook wel lukken. ‘Dolf staat gebalanceerd in het leven. Hij is goed opgeleid voor wat hij doet, hij is ernaartoe gegroeid. Het ligt hem gewoon, hij is ervoor geboren’, zegt Schuirink.
Van spannend naar normaal
Lammerts van Bueren: ‘Ik heb hem zien groeien, met steeds meer, grotere en complexere dossiers. Met steeds meer media-aandacht en ook dat is nieuw. Maar je ziet dat het bij Dolf dan telkens van spannend naar normaal gaat.’
‘Zelfs in de rol waar hij nu zit, blijft hij voor alles en iedereen de volle aandacht houden, dat is wel knap. Als hij met één onderwerp bezig is, is hij gewoon niet met andere onderwerpen bezig. Hij kan dat goed indelen.’
Van den Brink heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel om die meer dan 150 jaar geschiedenis van Heineken recht te doen, zegt hij tegen de studenten. ‘Ik voel een enorme loyaliteit en trouw naar dit bedrijf. Ik wil het ook een stuk beter achterlaten dan ik het heb aangetroffen. Ik sta op de schouders van reuzen.’ En daarbij heeft hij het niet alleen over Heineken.
Lees ook: De kracht van de introverte leider
