Geen producten in de winkelwagen.
Er zijn mensen die zich verandermanager of veranderkundige noemen. Dat is omdat zij daarvoor gestudeerd hebben, of omdat zij in het verleden iets veranderd hebben, of, waarschijnlijker, iets hebben laten veranderen door anderen, of omdat zij ingehuurd zijn om iets te veranderen, maakt niet uit wat.
Voor het lijnmanagement is het erg prettig om een verandermanager in huis te hebben. Zij kunnen dan alle sores aangaande veranderen naar hem delegeren en zelf doorgaan met hun normale, dagelijkse, drukke werk. Als er dan iets niet goed gaat kunnen ze de verandermanager de schuld geven, (zie je wel, dat komt door die veranderingen, ik heb het wel gezegd) of, als er niets verandert, kunnen ze hem ook de schuld geven (ja maar, jíj zou toch veranderen).
Maar de verandermanager is ook niet gek, die heeft allerlei dooddoeners om zijn criticasters van repliek te dienen. Als er iets fout gaat kan hij de wetmatigheid 'dat iedere verandering met een dip gepaard gaat' stipuleren. Verandert er niets, dan 'weet toch zeker iedereen dat echte veranderingen nu eenmaal heel veel tijd kosten?'
Hoewel de meeste lijnmanagers dat niet beseffen is het veel verstandiger dat zij zichzelf ook verandermanager noemen. Kom je op een feestje en vragen ze je wat voor werk je doet, is het antwoord 'ik ben manager bij bedrijf X of organisatie Y' vaak een killer, zeker in deze tijden. Maar zeg je 'ik ben verandermanager bij bedrijf X of organisatie Y', dan hangen ze aan je lippen. Ze beamen, zonder dat je hoeft te zeggen wát je verandert, dat veranderen broodnodig is en jij dus erg belangrijk bent.
Obstakel
Dat de lijnmanagers de waarheid spreken als ze beweren dat ze verandermanager zijn is mooi meegenomen. Want uiteindelijk zijn het de lijnmanagers die de veranderingen moeten managen. Dat ze daar niet aan toe komen, geen zin in hebben, het niet kunnen, de niet door henzelf bedachte veranderingen niet zien zitten, de wel door henzelf bedachte veranderingen niet nodig zijn, maar bovenal dat de lijnmanagers zélf niet veranderen is één van de grootste obstakels voor veranderen.
De baas van de lijnmanagers ziet tenslotte – wanhopig omdat er niets verandert terwijl hij toch duidelijk gezegd had dat zíj moeten veranderen omdat hijzelf het veeeel te druk heeft – nog maar één oplossing: het vervangen van de lijnmanagers door nieuwe, liefst van buiten. Die zijn er overigens genoeg te vinden, want door hún baas in die andere organisatie er uit gegooid omdat ze niet wilden en konden veranderen.
Het beste zou zijn om alle lijnmanagers te ontslaan en géén nieuwe aan te nemen. Gewoon, alleen nog maar medewerkers. Als je de moppers van de medewerkers op hun lijnmanagers hoort, zal dit een populaire verandering zijn. Alleen jammer dat er daarna verder niets meer verandert, omdat die medewerkers niet aan veranderen toekomen, er geen zin in hebben, het niet kunnen, de niet door henzelf bedachte veranderingen niet zien zitten, de wel door henzelf bedachte veranderingen niet nodig zijn, maar bovenal omdat de medewerkers zelf niet veranderen.
Ten slotte, maar dit geheel ter zijde en niet ter zake doende: heeft een verandermanager ook een lijnmanager? Dat kan natuurlijk niet, want daarmee wordt hij een gewone medewerker. Die niet wil veranderen. Volgens diezelfde verandermanager.
Over de auteur:
Dit Podium-artikel is geschreven door Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.
