Geen producten in de winkelwagen.
Het Rotterdamse Parx Plastics begon vier jaar geleden met onderzoek naar een nieuwe antibacteriële stof die niet uit het plastic ontsnapt en die geen chemicaliën, biociden, zware metalen of nano-deeltjes bevat.
‘Wij maken gebruik van een sporenelement, een lichaamseigen stof’, zegt oprichter Michael van der Jagt. ‘En het lekt niet.’
Na een eerste productietest begint de startup (officieel opgericht in 2012) op te vallen; vorige week was Parx een van de 3 winnaars van Tech All Stars, een Europese startupcompetitie onder leiding van Neelie Kroes.
Wegrennen
Een voorbeeld van een giftig antibacterieel ingrediënt waar Parx de strijd mee aanbindt is Triclosan, dat al 40 jaar wordt gebruikt, maar waarvan inmiddels is aangetoond dat het vruchtbaarheidsproblemen en kanker kan veroorzaken. ‘In de VS rent men daar keihard van weg’, aldus Van der Jagt. Bedrijven als Johnson&Johnson en Wal-Mart nemen al openlijk afstand van het gebruik van de stof.
En dan zijn er nog zilverdeeltjes, die bijvoorbeeld worden gebruikt in sokken en t-shirts om zweetgeur te verminderen. Die komen in het water terecht waar ze schade veroorzaken aan mensen, algen en dolfijnen en de resistentie voor antibiotica kunnen verhogen. Huidige oplossingen zijn door al deze ophef ‘geen lang leven beschoren’, merkt Van der Jagt op.
Verpakking
Parx ziet in eerste instantie grote kansen voor medische implantaten en in verpakkingsfolie voor voedsel. Na de eerste succesvolle proeven staat bedrijf op het punt om de eerste deals te sluiten; Van der Jagt verwacht binnen een half jaar de eerste productie te kunnen gaan draaien.
‘We zijn vergevorderd met een grote fabrikant van verpakkingsfolie voor voeding. Die geven aan dat deze techniek hun business kan veranderen en ze zijn gedreven om dit snel in te voeren.’
Smartphones
Parx is verder in gesprek met een bedrijven in de medische industrie (bijvoorbeeld voor hechtdraad) en vliegtuigcatering. Ook is ‘een grote smartphonemaker’ momenteel bezig om het materiaal van Parx te testen in zijn eigen laboratorium, terwijl een vliegtuigfabrikant overweegt om de techniek te gaan verwerken in vliegtuiginterieurs.
6 wetenschappers werken ondertussen in Bologna verder aan de inmiddels gepatenteerde techniek, terwijl Van der Jagt op zoek gaat naar extra financiering om het product te kunnen vercommercialiseren.
Mede omdat de techniek nog niet uitontwikkeld is wil Parx de productie ervan in eigen hand houden, en niet bijvoorbeeld als licentie verkopen. Als de eerste klanten gaan afnemen gaat de startup zelf een klein percentage van het plastic(granulaat) bewerken.
Het Rotterdamse bedrijf heeft al capaciteit voor 10.000 kilo, genoeg om in totaal 300.000 kilo plastic antibacterieel te maken. ‘En we kunnen makkelijk opschalen naar 100.000 kilo’, zegt Van der Jagt.
