Peter Milovic hield een groot doorzettingsvermogen over aan zijn opvallende jeugd. Milovic werd opgevoed door zijn drie zussen, die zo’n twaalf jaar ouder waren dan hijzelf. Zijn Joegoslavische ouders, naar België gevlucht voor de nazi’s overleden toen hij nog heel jong was. Milovic, nu een succesvol bedrijvendokter, was ook in loondienst iemand van keuzes maken en een duidelijke mening.
Op zijn achttiende kwam Milovic naar Nederland, omdat hij het politieke klimaat in België te benauwend vond. “Het was er onverdraagzaam en bitter, buitenlanders werden met de nek aangekeken. Helaas heerst datzelfde klimaat nu ook in Nederland.” Hij studeerde economie en werkte later als directeur bij ABN Amro Participaties en Telfort.
Bij dat laatste bedrijf was hij verantwoordelijk voor de aankoop van een UMTS-licentie voor mobiele telefonie, kosten ruim 980 miljoen gulden. De licentie werd nooit bekend. Toch is Milovic er trots op. “We hebben die licentie toen voor minder geld gekocht dan men had verwacht, dus dat hebben we gewoon goed gedaan. Dat de uitrol en exploitatie vervolgens niet goed is aangepakt, tja, daar kan ik niets aan doen. Dat is gewoon dom van Telfort.”
In 1999 startte Milovic In Charge, een soort bedrijvendokterspraktijk. Zijn eerste klus was de reorganisatie van Newconomy, het internetbedrijf van Maurice de Hond. Milovic decimeerde het personeelsbestand van 140 naar twintig man. Dat was hard nodig, vindt hij. De financiële situatie en de gevoerde bedrijfspolitiek waren volgens hem rampzalig. “Eigenlijk had de stekker er toen gewoon uit gemoeten. Nee, eigenlijk had Newconomy nooit moeten hebben bestaan.” Toch liet hij iets overeind van het bedrijf. “Er zat een kleine kern in die nog wel de moeite waard was.” De nieuwbakken directeur-eigenaar leerde er een belangrijke les. “Veel ondernemers zien hun eigen zwaktes niet en denken dat ze alles kunnen. Daarmee vormen ze vaak de grootste hindernis binnen hun eigen bedrijf.”
Dan komt Milovic om de hoek kijken. ‘Wij helpen ondernemers bij dat bewustwordingsproces, wij creëren leiderschap, maken bestuurders van ze. En als dat echt niet gaat, begeleiden we ze zachtjes naar de deur.” Milovic, zelf toch ook ondernemer, wil liever ‘bestuurder’ genoemd worden. “Ik krijg altijd een beetje een naar gevoel wanneer ik de term ‘ondernemer’ hoor, die dragen veel te vaak oogkleppen.”
Zijn aanpak lijkt te werken. Milovic behaalt dit jaar een omzet van ‘enkele miljoenen euro’s’ – een verdriedubbeling ten opzichte van 2005. Dubbele cijfers hoopt hij misschien volgend jaar te behalen. Dat de economie heel voorzichtig weer aantrekt, maakt hem niet uit. “Natuurlijk, wij doen het goed in economisch slechte tijden, dan gaan bedrijven reorganiseren en bellen ze ons. Maar in betere tijden hebben ze meer geld te besteden, en vragen ze ons voor coaching of om op operationeel terrein orde op zaken te stellen.”
Het is hem, zo zegt hij, niet alleen om het geld te doen. “Ik wil goede, kwalitatieve dingen doen. Daar schort het in deze business vaak aan: de eenvoud ontbreekt.” Een recente klus, waar hij trots op is, is de begeleiding van het Limburgse cementbedrijf Enci.. De vakbonden wilden staken en de grootaandeelhouder, het Duitse bedrijf Heidelberg, wilde het bedrijf sluiten als het te lang zou duren. Hij heeft toen ‘met veel trek- en duwwerk’ alle partijen ervan overtuigd dat Enci moest blijven bestaan en dat iedereen daaraan moest meewerken. Milovic hield er een grondige hekel aan vakbonden aan over. “Die bezitten veel te weinig realiteitszin, willen altijd alleen maar staken. Bondsleiders zouden veel effectiever zijn als ze zich werkelijk gingen verdiepen in de bedrijfspolitiek. Ik zou ze dat in korte tijd kunnen leren. En geloof me, dan zouden ze een stuk slagvaardiger zijn.”
